Scared To Be Called Yours

19

C h a p t e r  1 9
L a s t  L a u g h

Pumasok ako sa cafe na pinagusapan namin ni Russel. I just came from work at dumeretso na agad ako rito. Medyo maaga akong nag-out sa trabaho para lang rito sa usapan naming dalawa. I don't really know what he is up to. Pero, may pag uusapan raw kami.

Hindi naman ako nahirapang hanapin siya. I saw him sitting on an empty table with two chairs. May iniinom na rin siyang kape. Pinagmasdan niya ako habang papalapit ako sakaniya.

"Aga mo ah." sabi ko sakaniya at umupo sa upuan. Marami-rami ang tao sa loob ng cafe pero, bakit parang bakante ang mga upuan sa tabi namin? Pinagmasdan ko ang mga nasa paligid namin. Nakatitig sila kay Russel na may takot sakanilang mga mata.

Kaya pala.

If I don't know Russel, siguro ganiyan rin ang reaksyon ko at magiging pakiramdam ko sakaniya. His looks is so intimidating. Iisa lang siya, pero malalaman mo talagang kapag kinalaban mo siya ay ikaw ang dehado. You can't deny the fact that he has perfect features. Nasa lahi na ata talaga ng mga Guerrero iyan. I've seen other member of their big family, halos lahat sakanila ay may magagandang mukha.

Nag-order muna ako sa akin. Pag tapos, binalik ko ang tingin ko sakaniya. Kinrus niya ang kaniyang mga braso.

"Ano bang pag uusapan natin? Nag-out pa ako ng maaga para dito. That must be important!" I glared at him.

"Are you really okay?" he asked and looked directly in my eyes. Kahit kailan talaga, nakakapangilabot ang mga titig niya.

Nanlaki ang mga mata ko, "Don't tell me, ayan lang ang pinunta ko rito?!"

"I am telling you." sambit niya. Napapikit ako.

"Sabi ko sa 'yo, okay nga lang ako. Bibisita ako sa ospital sa weekends." iritado kong tugon. Dumating na ang order ko kaya nag-pasalamat ako.

"Why are you pissed?"

"You said, it was important, you piece of shit!" I glared at him.

His eyebrow raised, "Yes, isn't your health important?"

Ngumuso ako. I know right! But, this is not what I am expecting.

Umismid ako.

"Do you want to go now? You'll be busy on weekends,"

Tumaas ang kilay ko.

"Anong busy? Kaya nga ako sa weekends kukunsulta kasi ayon ang free ko. Ikaw na ba nakakaalam ng schedule ko?" I rolled my eyes.

"You're invited in our vacation. Do you remember Marisse talking about vacation in the cafe with me? It is for Westlie's birthday and it will be held at the Zubic. Penelope asked me to tell you about it." he said.

Oh, I forgot! Ayon pala iyong narinig ko noong napaghinalaan ko si Marisse. Ugh. Ang tanga ko lang talaga sa part na iyon at nag-inarte pa ako. Nakalimutan ko rin na birthday pala ni Westlie. Ganoon ba nasakop ni Russel ang utak ko? For pete's sake, every year akong invited sa birthday nilang magka-kapatid! Bakit ko nakalimutan?

"Oo nga pala. But, I have already scheduled a consultation." I said. Umupo siya ng maayos.

"Let's go now, then. I will come with you." he said and stood up as if no one can change his mind.