𝗗𝗼𝗰𝘁𝗼𝗿, 𝗜'𝗹𝗹 𝗯𝗲 𝘆𝗼𝘂𝗿 𝗡𝘂𝗿𝘀𝗲 ²⁰²⁰

CHAPTER 34

Habang nasa Loob Kami Ng Kotse ay Hindi Kami Nagiimikan Ni Tyler, walang nagsasalita tanging paglunok at Buntuhininga ang Maririnig Sa loob ng kotse. Nagmamaneho Lamang Siya Habang Diretsong nakatingin Sa Daan.
Wala Siyang Tinanong Sa akin Kung bakit ako Umalis, kung Bakit Hindi Ko Ito tinawagan Kung ayos Lang ba ako  at Ngayon na nasa harapan Ko na Ito ay Nakokosensya ako at Nababahala Ng Sobra.

"you're Here" sambit Nito at Nagpalingalinga ako sa Buong Lugar at Doon Ko lang Napagtantong Nasa Bahay na ako.

"T-tyler" pagtawag Ko Rito Ngunit diretso Lang ang Kaniyang Tingin at hindi man lang Niya ako Nagawang Sulyapan

"you should rest, i know your tired" sambit Nito sa Boses Na una Ko Itong Nakilala, sobrang Casual at Walang Bahid na pagka Sweet. Pero Bakit Ko Ba Hinahanap ang Ganung Tyler Eh ako Rin naman ang Gumawa Ng kasalan kailangan Kong tanggapin ang Responsibilidad na Ginawa Ko

"Tyler"  pagtawag Ko Rito at Napatungo habang Nilalaro ang aking daliri.

Kinakabahan akong Sabihin Sa kaniya pero anong  Magagawa Ko? Gusto Ko pa Siyang makasama

"hmm?" tanong Nito sa akin kaya lalo pa akong Nakaramdam Ng takot at Kaba na baka Hindi Siya Pumayag at Tanggihan Niya ako

"i-i want... I want to s-sleep in your place... To... Tonight" nahihiya kong Sambit habang nakapikit at Hinihintay ang Magiging Respond nito.

"why? I thought you Disregardant to me and Why would you like to sleep in My House?" diretsong pagkakatanong Nito kaya naman ay napamulat ako Ng mata at Tumingin Sa kaniya

"tyler..." pagtawag Ko Sa kaniyang Pangalan na may Pag-aalala at nakokosensya.

"im Fine Nova. Don't push yourself to me, it's okay"

"Hindi Sa ganun Yun!" sigaw Ko Rito at napa talikod naman ako Sa kaniya Upang huminga Ng Malalim

"nagkakamali Ka Sa Iniisip Mo!" dagdag na Sambit Ko pa at Humarap ako Sa kaniya

"anong Gusto mong Isipin Ko? you suddenly disappeared and now you unexpectedly show me... Did you know how im Worried?! Ha! I can't focus to My work, i can't sleep because over Thinking of You! Lahat Ng Text at Tawag Ko ay Hindi Mo manlang Nagawang Mag Respond? Ganun Na ba ako ka Walang Halaga sayo? Babe?! "

Umiling ako Sa Sinabi Ni Tyler at hinawakan Ko ang kaniyang Mukha at Pinunasan ang Luhang Tumutulo sa kaniyang mata na Umaagos Mula Sa kaniyang  Pisngi

" i... Im sorry. Im sorry baby "pinagdikit Ko ang aking Noo Sa kaniyang Noo habang Nakahawak ang dalawa kong Kamay Sa kaniyang Pisngi

" hindi Ko alam... Hindi Ko alam Na ganun ang Mararamdaman mo" sambit Ko at Hinawakan naman Niya ang Aking Dalawang Pulsuan at Dahan Dahan Ibinababa ngunit Nakakapit Parin Siya rito

"what did you Expect to me?... That I'll be fine?" seryusong pagkakatanong Nito kaya naman ay Napailing ako "did you know that Two days without you is like a Hell To Me?!" lalo akong Napaiyak Sa Sinabi Ni Tyler and Now im Realized that im Really an Idiot when It Comes to this  Relationship.

"i... Im Sorry" napatungo ako at lumalabo Ng Sobra ang aking Mata Dahil Sa Sunod sunod na pagtulo Ng Aking Luha.

"stop Saying Sorry! ... You already Forgive and... I understand why're you left" inangat Niya ang aking Panga at pinunasan ang gilid ng aking Mata

"y-you mad?" tanong Ko Rito at Umiling Naman Siya

"im Not mad... I Feel like disappointed,"napanguso ako Sa kaniyang Sinabi" But... I feel Relief when You here. That's more important "