𝗗𝗼𝗰𝘁𝗼𝗿, 𝗜'𝗹𝗹 𝗯𝗲 𝘆𝗼𝘂𝗿 𝗡𝘂𝗿𝘀𝗲 ²⁰²⁰

CHAPTER 24

NOVA POINT OF VIEW :

HINDI ko maintindihan si mang Mike... Patuloy niyang ikinuwento ang lugar na ito kahit man ay hindi ako interesado para bang inililiko niya ang usapan

Nakakainis lang Dahil Panay kuwento ito tungkol sa unang pagpunta ko Rito!

I asked him many time kung may alam siya tungkol sa aking Ina pero panay ngawa niya sa islang ito.

"sagutin niyo ko"

Hindi ko mapigilang singhalan ito.

Matagal na siyang naninilbihan sa aming pamilya at alam kong may alam ito tungkol sa nangyayari.

"pasensya kana iha ngunit ito lamang ang aking alam, hindi palakwento ang iyong pamilya"

Napangisi na lamang ako sa sinabi niya at agad na tumalikod rito

Dalawang taon? Dalawang Taon silang nagsama ng palihim? Ngunit wala akong matandaan ang tanging natatandaan ko lang sa pagkabata ko ay ang pagpunta ko sa Spain.

Naguguluhan na ako!

Kung nagsama sila ng dalawang taon, bakit patuloy na pinapakita ng aking ina ang Litrato ng aking ama at sinabing nag ibang bansa ito upang magtrabaho?

'gusto kong malaman ang Totoo pero lihim nila itong  tinatago'

Naramdaman ko nalang na may yumakap mula sa aking Likod at ramdam ko ang kalungkutan  ni  Tyler .

"I do not know what you are thinking but I am here to listen ... You can punch me if you are angry, you can cry on my shoulder if you can no longer bear the pain .
you can do anything to me as long as you do not suppress your Emotions..."

Ayukong umiyak , hindi sa pagiging mayabang pero sa ganitong sitwasyon as long as ayukong magpakita ng kahit emosyon dahil doon ako pupuntiryahin

“Crying is not only a human response to sorrow and frustration, it’s also a healthy one.”

Bigla akong napangisi sa sinabi niya and the next thing reresetahan na niya ako

"if you cant cry you can have negative physical effects on the body, including increased risk of cardiovascular disease and other stress-related disorders. In addition its  feel less sad and angry after shedding tears" seryoso ang kaniyang Boses Ngunit napapatawa ako Nito

Huminga ako ng malalim at tinanggal ang kaniyang pagkakayakap mula sa aking likod at humarap sa kaniya

Tumingin ako sa mga mata niyang Berde at pakiramdam ko binigyan ko siya ng isang problema na dapat ako lang ang dumadala.

"Tyler..."

Pinagmasdan niya lamang ako at sinasabi ng kaniyang mata ay ipagpatuloy ko ang aking sasabihin.

"ikaw na lang ang totoo sa paningin ko"

Nakita ko ang pagkagulat sa mata niya at dahan dahan kong ipinulupot ang aking kamay sa kaniyang bewang at isinandal ang aking ulo sa kaniyang dibdib.

"Would I be greedy if I told you not to give up even if it hurts?" rinig  ko ang bawat pagpintig ng Puso Ni Tyler at  wari ko na ito ang pinaka magandang musika na aking narinig

"im a Doctor, i can Resist the pain."

Niyakap niya ako habang bahagyang Sinusuklay ang aking Buhok gamit ang kaniyang mga daliri

"if a Soldier use a Gun to fight in the Battle then i will use my Med Kit to heal my wound and live longer but im Still into you until they know how long does a proton live"