4.BÖLÜM

91 18 4
                                    

Ben onlara şaşkın bir şekilde bakmaya devam ederken önümdeki siyah arabanın ön kapısı açıldı ve bir dakika sonra içinden çıkan kişiyi görünce olduğum yerde donup kaldım.

GEÇMİŞ HİÇBİR ZAMAN KİMSENİN PEŞİNİ BIRAKMIYOR.

Onu karşımda böyle göreceğimi hiç tahmin etmemiştim. yıllar önce hayatımdan defolup gitti sandım.

Ama geçmiş benim peşimi bırakmıyor. Bırakacak gibi de görünmüyor.
Karşımdaki adama korku ile bakıyor gözlerim yaşlarla dolmuş sanki gözlerimi kırpsam akacaklarmış gibi hali hazırda bekliyorlardı.

Etrafıma bakıyor birinin bana yardım etmesi için ama buraya gelenlerde silahlar görüp geldikleri gibi tekrar gidiyorlardı.

İnsanlık ölmüş resmen kimse demiyor mu polisi arayalım.

Ben şimdi ne yapacağım.
Bir anda onun sesini duymamla irkildim ama ona bakmadım hata ne dediğini bile duymadım  kulaklarım sanki ona karşı sağır olmuş  gibi. Korkudan ne yapacağımı bilmiyorum. Ben hâlâ etrafıma bakıyordum.
Belki bir umut biri beni kurtarır diye. Bu sefer yüksek sesle konuşmaya başladı.

"BANA BAK."

Ne kadar korksamda ona bakmadım bakarsam geçmişin izleri tek tek zihnimde canlanacak.

"SANA BANA BAK DEDİM..."

Bu sefer kafamı onun olduğu tarafa çevirdim ve sakin bir şekilde konuşmasını devam ettirdi ama onun son kurduğu cümle ile şaşkın bir ifadeyle ona baka kaldım.

"Sevgilim."

'Sen sadece bana aitsin'

Zihnimde bir anda yankılanan bu cümle ile artık gözyaşlarım daha fazla durmayıp sel gibi akmaya başladı.

Ha..Hayır ben tekrar o olayları yaşamayacağım.

Tekrar kimseye mahkum olmayacağım.

Bu sefer bir adım atarak konuşmaya başladı.

"Hadi ama sevgilim biliyorsun seni elbet bir gün bulacağıma niye korkuyorsun ki ben sana zarar vermem."

Yavaş yavaş adımlarla bana doğru yürümeye başlıyor bir yandan da konuşmaya devam ediyordu.

"Ben seni tekrar almaya geldim hadi zorluk yapmadan arabaya bin aşkım."

Hayır asla tekrar onunla olmam ben Arkaya doğru yürümeye başladım ama bir anda kafamda soğuk  bir metal hissettim kafamı çevirdiğimde siyah takım elbiseli bir adam kafama silah dayamıştı. Korku ile yutkunurken ne yapacağımı hiç bilmiyorum ama hiç bir şekilde onla gitmem,gidemem Siyah gözleri bana dikmiş tüm hareketlerimi izliyordu.

"Sen sadece bana aitsin"

Zihnimde sürekli bu cümle dönüp duruyordu.Çok korkuyorum ondan,tekrar beni hapsetmesinden çok korkuyorum.

Buradan hemen gitmem lazım yoksa bundan altı yıl önceki hayatı tekrar yaşayacağım.

"Kayra aşkım hadi gidelim daha fazla insanlar korkmasın beni de çok yorma biliyorsun daima senin yanın benim yanım."

TERZİ KIZ VE MAFYAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin