Life Stolen

Hoofdstuk 11

P.O.V Loïs

Terwijl we met z'n alle aan de eettafel zitten, merk ik iets op. Kate is ineens verdwenen. "Hebben de stoere jongetjes hier een meisje vermoord of waar is die slet ineens gebleven?" Vraag ik plagerig. Een van haar vriendinnen vliegt van haar stoel af. Nog voordat ze mij kan aanvallen pakt Otis haar vast en zet haar terug op de stoel. "Blijven zitten of je krijgt straks problemen, begrepen?" Zegt Otis streng. "Ja, meneer..." Zegt ze onschuldig. Dan keert Kasper zich richting mij. "Loïs, je gaat straks nog spijt krijgen van je opmerking. Je komt hier niet bij weg" Zegt hij, terwijl hij me intimiderend aankijkt. "Oke.. Denk je dat ik nu bang word ofzo?" Vraag ik uitdagend. Hij pakt mijn kin vast en draait mijn hoofd richting de zijne: "We zullen wel zien wie er straks bang word." Ik lach en draai me hoofd weer naar mijn bord. Altijd dat bazige gedoe hier, daar kan ik zo onwijs slecht tegen. Ik ben geen baby meer die hier al hun bevelen gaat moeten opvolgen. Als ze dat willen bereiken, dan hebben ze toch echt de verkeerde persoon te pakken. Na het eten lopen de 2 andere meiden terug naar hun kamer. Ik blijf nog gewoon rustig zitten tot ik 'bang' gemaakt ga worden. Alleen al bij het idee krijg ik weer een grijns op me gezicht. Bruno ziet dat en kijkt me nieuwsgierig aan. "Dus... Waar was onze kleine Loïs nu weer over aan het fantaseren?" Zegt hij op een plagerige toon. "Over hoe onwijs slechte kledingkeus jullie wel niet hebben, ik dacht dat ik geen smaak had.. Toen kwam ik hier en zag ik dat het nog erger kon." Ik vind mezelf best grappig, maar ik houd me lach in. Kasper staat op en aan zijn ogen te zien, vind hij het alles behalve grappig. Hij pakt mijn haren vast en trekt me van de stoel af. Ik val van mijn stoel, op de grond. "Kon dat niet nog wat lomper..." Zeg ik met volle sarcasme. "Jij... kleine, arrogante misbaksel... Ik zou je woorden maar nu terugnemen als ik jou was. Dan houd ik me zo nog een beetje in. Anders kun je geen genade verwachten..." Ik kijk hem ongeïnteresseerd aan. "Dus, jij wilt dat ik me woorden terugneem?? HA HA HA, je denkt toch niet dat ik dat ooit ga doen?" "Zullen we straks nog wel zien.." Hij geeft me een knipoog en trekt me aan mijn haren rechtop. Als ik rechtop sta beveelt hij me om met hem mee te lopen. Ik slenter achter hem aan door alle gangen heen. Ik kom zelfs op plekken, waarvan ik het bestaan nog niet wist. Op een gegeven moment komen we een kamer binnengelopen. Het is helemaal donker waardoor ik helemaal niks kan zien. Kasper trekt me mee naar binnen en maakt de deur achter ons op slot. "Nou, kan kleine Kasper zijn woede niet onderdrukken?" Vraag ik extra plagerig. Kasper lijkt het allemaal niet zo grappig te vinden. "Ocharme, het geeft niet hoor als je niet kan praten. Kleine jongetjes moeten nog veel leren natuurlijk." Kasper maakt het licht van de kamer aan. Ik kijk verbaasd rond als ik allemaal gekke martelvoertuigen zie staan. Kasper pakt een stuk tape en plakt dat op me mond. "Nu is het allemaal niet meer zo grappig eh..." Zegt Kasper gefrustreerd. Ik rol met me ogen, dit is gewoon super oneerlijk. Als ik zijn mond kon afplakken en hem kon vastmaken dan had ik ook wel makkelijk gewonnen. Op het moment dat Kasper zijn rug naar me toe draait, ren ik naar hem toe en werk hem tegen de grond. Op het moment dat ik bovenop hem zit, weet ik niet zo goed wat ik nu moet doen. Doordat ik aan het denken ben, verlies ik me kracht en draaien de rollen om. Kasper zit bovenop mij en duwt zijn knie pijnlijk in mijn rug. "Hier ga je harde spijt van krijgen!!" Schreeuwt Kasper in mijn oor. Ik probeer me los te wringen maar het lukt niet. Kasper kan net een stuk touw grijpen en hij maakt mijn handen en benen aan elkaar vast. Hier zit ik dan, kansloos en verloren op de grond. Hier ga ik niet meer goed vanaf komen... Kasper pakt mijn kin vast en kijkt mij recht in mijn ogen aan. Zijn ogen spuwen vuur, zo boos heb ik hem nog nooit gezien. Hij gaat met zijn hand over me wang en met zijn andere hand begint hij onder mijn shirt te ontdekken. Hij gaat steeds verder naar beneden tot hij bij mijn BH komt. Daar wrijft hij een aantal keer over, dan trekt hij met zijn andere hand het tape van mijn mond. "nee, nee!! alsjeblieft doe het niet!!!!" Ik raak in paniek en smeek hem te stoppen. "Dit had je je eerder moeten bedenken kleintje!" Zegt hij zonder emotie. Dan gaat hij met zijn hand naar me rug en ik voel dat hij mijn BH-slotje open maakt. "pleaseee, dit kun je niet doen! blijf van me af!" Hij lijkt van mijn angst te genieten en begint me uit te dagen. "Achnee, wilt mijn kleine meisje dit niet?" Vraagt hij plagend. Dat geeft niet hoor, je mag ook jezelf wel uitkleden. Hij maakt me handen los en zegt dat ik me shirt uit moet doen. Ik aarzel even maar trek dan toch mijn shirt uit. Shit! ik was vergeten dat hij mijn BH los had gemaakt. Mijn BH valt op de grond en Kasper lijkt te genieten. Hij komt naar me toe gelopen en gaat achter me staan. Hij begint mijn borsten te betasten terwijl hij kusjes geeft in mijn nek. Ik sta stijf van de spanning en kijk angstig naar boven. Hij begint steeds heftiger met mijn borsten te spelen en begint dan mijn tepels tussen zijn vingers te kneden. Ik laat zacht een kreun uit me mond ontsnappen en schrik van mezelf. "Ja, lekker schatje, kreun voor me, kreun voor me tot je stem weg is." Hoor ik Kasper in me oor fluisteren. Ik word er erg ongemakkelijk van en probeer hem weg te duwen met me armen. Zijn greep is zo sterk dat ik geen kant uit kan. Hij draait me om en gooit me op de grond, terwijl hij bovenop me komt liggen. Dan begint hij aan me tepels te zuigen en het gaat steeds verder. Ik ben machteloos en kan alleen maar verstijfd blijven liggen terwijl ik weet dat dit voor altijd zo zal blijven. Als Kasper klaar is met zuigen komt hij een beetje overeind. Hij pakt mijn kin vast en begint mij te zoenen. Zonder dat ik iets kon doen heb ik nu zijn tong in me mond. Ik doe niks en hoop dat hij zo snel mogelijk stopt. "Schatje, als je nu niet mee zoent, ga ik verder naar beneden. Anders laat ik dat nu zitten en gaan we gewoon weer weg, begrepen?" Ik begin met mijn tong in zijn mond te bewegen, ik wil gewoon dat het stopt. Dan stopt hij met zoenen en trekt me overeind. "Oke, goed. Je hebt goed geluisterd naar me, trek je kleren weer aan en dan gaan we terug naar de rest." Ik trek snel me kleren aan en loop dan zonder iets te zeggen met hem mee. 

P.O.V Kasper

Ze is te ver gegaan, ik ga haar eens laten voelen wat er dan gaat gebeuren. Ik begin haar BH los te maken en beweeg mijn handen rond haar borsten. Aan haar gedrag te merken vind ze het totaal niet chill, dat is precies mijn bedoeling! Ik zie hoe hopeloos ze is en hoe ze zichzelf voor me uittrekt. Haar BH valt op de grond waardoor ik vanachter naar haar borsten kan grijpen. Ik voel hoe heerlijk mijn lichaam tegen die van haar streelt en hoe zacht haar borsten zijn. Ik begin erin te knijpen en met haar tepels tussen me vingers te spelen. Ze geeft een zachte kreun waardoor ik nog geiler word. Wat een heerlijk gevoel is dit toch. "Ja, lekker schatje, kreun voor me, kreun voor me tot je stem weg is." Fluister ik in haar oor. Ik merk dat haar elleboog mij probeert weg te duwen. Dat dacht ik toch eens even niet. Ik pak haar vast en leg haar met d'r rug op de grond. Ik ga bovenop haar liggen en neem haar tepels in mijn mond. Ik begin haar tepels door mijn hele mond te bewegen terwijl ik er flink op zuig. Daarna pak ik haar kin vast en stop mijn tong in haar mond, na een waarschuwing begint ook haar tong door mijn mond te bewegen. Nadat ik klaar ben sta ik op en laat ik haar weer d'r kleren aantrekken. Ze zegt niks meer en lijkt erg geschrokken. Top! Dit was de bedoeling, we moesten maar eens laten zien wie hier de baas is! Zo onschuldig en onderdanig loopt ze netjes met me mee. Zonder ook nog maar een woord te zeggen komen we aan bij de andere jongens en neemt Loïs weer netjes plaats aan de tafel. De jongens kijken haar vragend aan waardoor ze awkward naar haar bord kijkt. "Nou jongens, die praatjes van me prinsesje zijn ver te vinden." Ze kijkt me even aan maar zegt niks. "Je leert snel schatje." Zegt Otis plagerig. "Vergeet maar dat ik naar jou zou luisteren hoor, aardappel." Zegt Loïs boos tegen Otis. "Zolang je maar naar mij luistert is het goed schatje, de rest werken we later wel aan." Zeg ik terwijl ik haar een kusje op haar wang geef.