Life Stolen

Hoofdstuk 7

P.O.V Kasper

Ik maak mijn ogen open en zie dat Loïs nog aan het slapen is. Wat is ze trouwens knap als ze slaapt. Het liefst zou ik haar gaan knuffelen maar dan maak ik haar wakker. Ik pak mijn mobiel erbij en kijk of ik nog berichten binnen heb gekregen. Het enige bericht is van mijn beste vriend. Ik ken hem al sinds dat we klein zijn. Onze ouders waren bevriend met elkaar en daardoor zijn wij ook goede vrienden gebleven. Hij vraagt of hij deze week een keer langs zou kunnen komen. Dat is best gezellig, daarbij dan kan hij Loïs eindelijk ontmoeten. Ik leg mijn mobiel weer aan de kant en ik trek vast mijn kleren aan. Ik kijk in de kast en zie een leuk setje hangen die Loïs vandaag aan kan trekken. Het is een crop top dus ze zal er vast niet blij mee zijn. Ik pak wel een langere broek zodat ze zich nog iets op haar gemak voelt. Haar eigen kleren liggen nog op de grond dus die verstop ik snel. Dan kan ze die in ieder geval niet meer aan. Ik kijk richting het bed en ik merk weer dat ze wakker is. Ze probeert toch telkens weer om haar ogen dicht te houden. "Goedemorgen Loïs, heb je lekker geslapen?" Ik zie dat ze haar ogen op een klein kiertje opent en ze dan weer snel dicht doet. "Loïs je moet nu echt opstaan, anders ruk ik je dat bed uit." Ze maakt haar ogen deze keer helemaal open en ze gaat op het randje van het bed zitten. Ik gooi de set kleren in haar richting en zeg tegen haar dat ze het aan moet trekken. "Sorry hoor, maar deze sletterige kleding ga ik niet aantrekken. Heb je ook nog dingen die wel voor normale mensen zijn?" Ik wist wel dat ze dit niet zou gaan doen. "Oké dan trek je pyjama maar uit, dan ga je maar in je onderbroek mee." "Ja dat dacht ik toch even niet. Ben je helemaal gek geworden?!" Ik hoor buiten de deur van iemand die roept dat we gaan eten. Ik trek de deur open. "Hey Otis, kun je effe komen helpen? Mevrouwtje wilt haar kleding niet aandoen dus moet ze mee in haar onderbroek." Ik zie dat Loïs naar de andere kant van de kamer is gerend en in het hoekje is gaan zitten. Otis komt naast me staan en hij komt niet meer bij van het lachen. "Oké, Loïs ik geef je nog een kans. Kom hier naartoe trek je kleren aan en anders dan helpen wij je mee." Ze kijkt me aan en begint dan te mopperen. "Kunnen jullie de kamer dan even verlaten.." "Nee, dan had je maar gelijk moeten luisteren. Nu heb je Otis erbij, anders dan was dat niet gebeurd." Ze durft niet meer tegen te stribbelen dus ze loopt naar haar setje toe en trekt het aan. Ze gaat weer met haar rug naar me toe staan zodat ik niks kan zien. "Je hoeft niet bang te zijn hoor, dat ga ik binnenkort echt wel een keer zien." Ik zie een hand omhoog komen en ze steekt haar middelvinger op. Niet dat het me iets doet want ik heb ook gewoon zo'n vinger. Ze trekt haar broek uit en Otis kan het niet laten om een opmerking te maken. "Oehh lekker kontje heb je hoor." Snel trekt ze haar broek aan en ze draait zich om. Ze is een beetje rood, ik denk door de opmerking van Otis.

P.O.V Loïs

Ik open mijn ogen en het eerste wat ik zie.. Die irritante kop van Kasper. Hij gooit me een set kleren toe die ik aan moet trekken. Het is echt de meest sletterige kleding die je maar kan bedenken. Ik ga dat echt niet aantrekken. Natuurlijk moest ik dat even mededelen en gelijk wordt hij al boos. Hij wilt me in mijn onderbroek naar onder hebben.. Ja dat dacht ik toch mooi niet. Ik weet wel dat hij het misschien echt zou doen maar toch heb ik geen zin in dat gedoe. Dan maakt hij de deur open en zie ik Otis daar staan. Als ik hoor dat hij Kasper moet komen helpen ga ik snel in een hoek zitten. Kasper geeft me nog een kans. Aangezien die klootzak er is moet ik wel meewerken. Ik kan niks beginnen tegen die twee. Natuurlijk had ik kunnen verwachten dat ze de kamer niet zouden verlaten voor me, maar het was te proberen. Ik draai mijn rug toe en trek snel mijn shirt aan. De opmerking die Kasper zo nodig moet maken laat mij best schrikken. "Dat ga ik binnenkort wel een keer zien." Het spookt doormijn kop. Hij gaat echt niet aan mij komen hoor. Ben je helemaal gek geworden. Het is mijn lichaam en daar gaat hij niet aan komen. Ik trek mijn pyjama broek uit en Otis maakt een kutopmerking. Ik schaam me best wel en voor mijn gevoel word ik echt knalrood. Als ik me omdraai lachen de jongens me uit, dus het zal wel. Ik loop richting de deur en wordt gelijk weer bij mijn armen vastgepakt. "Jongens ik kan zelf ook wel lopen hoor, het is niet dat ik incapabel ben ofzo." "Loïs, ik wil hebben dat jij je vandaag gaat gedragen! Ik ben klaar met dat arrogante gedrag van jou." "Wat nou arrogant de enige arrogante hier zijn jullie twee." Ik voel dat Kasper weer flink in mijn arm knijpt, hij zal wel een ochtendhumeur hebben. We lopen een zaal in waar ik nooit eerder ben geweest. Er staat een lange tafel met best wel veel stoelen. Een paar stoelen zijn al bezet. Ik weet niet wie het precies zijn maar ik zie 3 meiden aan de tafel zitten. "Goedemorgen dames. "Zegt Kasper vrolijk. Alle 3 zeggen ze goedemorgen terug, maar dan op zo'n slijmerige kut toon. Ik scan de drie meiden af en heb al beoordeeld. Ze staan me alle 3 niet aan en ik zal nooit vrienden met hen gaan worden. "Meiden stel jullie anders even voor aan deze meid hier." Een meisje begint te praten: "Ik ben Kate en dit zijn mijn vriendinnen, Lucy en Allison." Ik kijk haar aan en begin dan te praten. "Oh gezellig maken jullie er gelijk een vriendinnenuitje van." Ik zie dat Kate naar Kasper kijkt en ze valt dan uit tegen hem. "Jij hebt je meisjes wel goed onder controle hoor.." Ik word op een stoel geduwd en Kasper loopt naar Kate toe. "Jij hoort je net zo goed te gehoorzamen, zo praat je niet tegen mij. Als je denkt dat je dat wel kan dan zal je dat straks wel voelen!" Ze kijkt nog even naar Kasper en begint dan met eten. Ik weet niet waarom ze me precies op deze stoel neerzetten, maar natuurlijk moet Otis en Kasper weer langs me komen zitten. Ze houden me allebei in de gaten. Kasper pakt een boterham en smeert hem met hagelslag. Hij geeft mij de boterham en daarna smeert hij er eentje voor zichzelf. Langzaam begin ik de boterham op te eten, maar ik heb helemaal geen zin in eten. De meiden zijn klaar met eten en lopen weer weg. Ze lopen de kamer uit en er is helemaal niemand die met hen meeloopt. "Waarom mogen zij wel alleen lopen en ik niet?" "Omdat jij nog jong bent en aangezien jij niet rustig en normaal kunt doen moeten wij je blijkbaar begeleiden." Ik draai met mijnogen en ik zie Kasper geïrriteerd kijken. "Dat bedoel ik dus.." Iedereen heeft het eten op dus ik word weer de stoel uitgetrokken en meegenomen. Kasper slaat zijn arm om mijn middel heen en ik kijk hem geïrriteerd aan. "Deal with it, Bitch!!" Ik kan het niet laten om mijn middelvinger even omhoog te steken, hij prikt dan met zijn vinger vol in mijn zij. "AUWCH!" zeg ik geforceerd. "Gedraag je dan gewoon, dan doe ik je ook geen pijn." Bruno, Liam en Otis lopen voor ons uit. Als we de kamer binnen komen heeft iedereen al een plek op de bank geclaimd. Elke bank is al bezet dus ik moet wel langs een van de jongens gaan zitten. "Zoek maar een plekje uit." Roept Kasper veel te enthousiast. Ik kijk even rond. Ik zie dat Bruno op de grootste bank zit dus ik ga naast hem zitten, maar dan zover mogelijk van hem vandaan. Als Kasper dat ziet pakt hij mij vasten zet mij zowat tegen Bruno aan. "Ik wil ook graag hier zitten." Zegt hij uitdagend. "Oké dan ga ik wel langs Liam zitten, aangezien jij zo graag bij Bruno wilt. "Ik wil op staan maar wordt tegengehouden. Hij grijpt mijn kin vast en begint te schreeuwen. "Je vind jezelf wel erg grappig! Zorg maar dat je dat veranderd want anders ga je niet blij zijn." Hij laat mijn kin los dus ik kijk een beetje vooruit. De jongens gaan een spel spelen met elkaar en ik kijk gewoon een beetje mee. "Jow Loïs, als je wilt mag je ook wel een keertje hoor." Bruno geeft zijn controller aan mij en hij pakt mijn handen vast. "Ik help je wel mee. "Ik zie dat alle jongens ons aankijken en Liam geeft Bruno een knipoog. Ik weetniet wat dat te betekenen heeft, maar ik heb liever Bruno aan me zitten dan Otis of Kasper. Na een tijdje snap ik hoe het werkt en speel ik een potje tegen de andere jongens. Bruno en ik zijn samen een team. Als ik klaar ben met het potje staat dat ik gewonnen heb. De andere jongens kunnen het niet hebben en zeggen dat het beginnersgeluk is. Als we daar klaar mee zijn staat Kasper op en vraagt of Bruno even mee loopt. Natuurlijk moet hij mij weer vastpakken, zodat ik niet wegloop ofzo. We lopen zijn kantoor in en ik word op de stoel geplaatst.