Life Stolen

Hoofdstuk 6

P.O.V Loïs

"Laat me los!" "Otis, je eerste taak: Help me even dit kreng naar mijn kamer te brengen." "Jullie zijn echt monsters, blijf met je vieze poten van mij af. Ik bepaal zelf wel waar ik naartoe ga!" Ik voel een harde slag tegen mijn kaak. Ik val daardoor neer en zo hebben ze de mogelijkheid om mij mee te trekken. Ik zie dat Kasper erg geïrriteerd is. Hij knijpt onwijs hard in mijn arm, dat zal morgen dus wel een blauwe plek worden. "Als je nu niet normaal loopt dan zorg ik dat je straks helemaal niet meer kunt lopen." Ik merk dat hij het echt meent dus ik loop gewoon mee. Ik weet niet zo goed wat ik van Otis moet vinden maar voor een nieuwkomer is hij erg zelfverzekerd. Ik kijk hem aan en begin tegen hem te praten. "Dus je bent nieuw hier... Misschien moet je even slim zijn en me loslaten voordat ik je een klap verkoop!" Ik zie dat Otis en Kasper elkaar aankijken en Kasper begint dan te praten. "Otis je hoeft niet bang te zijn hoor. Zo'n slappe meid hebben we in tijden al niet meer hier gehad." Otis kijkt me aan en begint dan ook tegen me te praten. "Ohw.. ik ben zo bang. Straks heb ik auwie." "Wil je auwie hebben?! Kom maar ik maak je kapot!" Ik wordt ineens tegen de muur aangedrukt. "Otis hou jij haar even vast ik kom zo terug." "Ja is goed!" "Laat me maar gewoon los dan heb jij nergens meer last van en dan ga ik je niks aandoen." Ik voel ineens zijn mond tegen mijn oor aan. "Je hebt een geweldige indruk gemaakt en ik zal je leven fantastisch maken." Ik geef een trap achteruit wat hij niet aan zag komen want hij zakt in elkaar. Ik ren zo snel mogelijk richting de deur om naar buiten te gaan en ik trek hem open. Vrijheid, nu moet ik rennen. Net voordat ik het huis uit ben gerend hoor ik al dat er een aantal voetstappen achter me aan komen. Alles doet pijn waardoor ik niet heel snel ben. Dan wordt ik vastgepakt waardoor ik neerval. Ik voel twee mensen die op mij gaan zitten. Dan hoor ik dat Kasper begint te schreeuwen "Dit had je beter niet kunnen doen!" "Jullie zijn echt vreselijk kut! Waarom moet je mijn vrijheid afpakken. Laat me nu gewoon gaan." Ik word bij mijn keel gegrepen waardoor ik even geen lucht meer krijg. Ik raak helemaal buiten adem en ik voel dat mijn hele lichaam slap aan voelt. Dan pakt hij mijn polsen weer en trekt weer een touw erom heen. Ik heb echt het gevoel dat mijn polsen er elk moment af kunnen vallen. Dan voel ik nog een touw maar die wordt om mijn enkels heen getrokken. Ik word opgetild en weer naar binnen gebracht. We komen weer bij de plek waar Otis net is opgestaan. Hij kijkt pijnlijk naar zijn scheen. "BEN JE HELEMAAL GEK GEWORDEN! KUTWIJF!" "Ahww heeft hij toch nog auwie gehad?" vraag ik op een sarcastische toon. Ik word een kamer ingedragen en op een bed gelegd. Dan zie ik dat Bruno mij dus ook vast had. Ik zie hem even met medelijden naar me kijken maar die blik is snel genoeg van zijn gezicht. Bruno loopt de kamer uit terwijl Kasper en Otis nog blijven staan. "Loïs, je gaat nu je excuses aanbieden aan Otis. Als je dat niet doet dan weet je al wat er gaat gebeuren.." Hij wijst naar mijn enkels. Ik zeg niks en blijf dood voor me uit staren. Hij heeft het toch echt zelf uitgedaagd dus ik ga helemaal nergens mijn excuus voor aanbieden. Otis pakt mijn enkels vast en geeft een ruk aan het touw. Ik slaak een gil waardoor Otis begint te grijnzen. "Jij bent echt een randdebiel wist je dat al? Jullie zijn zonde van het zaad!" Dat had ik beter niet kunnen zeggen want weer voel ik een pijnscheut door mijn enkel. "SORRY! SORRY DAT JULLIE ZO GESTOORD ZIJN! NU GOED?!" Blijkbaar niet want ik krijg een stomp in mijn buik. "Otis, ga maar vast naar je kamer want hier kunnen we niks mee." Otis komt op me af gelopen en geeft een kus op mijn mond. "GADVERDAMME OPGETYFT!" "Ik hou ook van jou, nog veel plezier vanavond en slaap lekker." Hij loopt de kamer uit en het liefst zou ik hem nog een stomp willen geven. Kasper loopt naar de deur en doet het slot erop. Hij maakt de touwen los en hij loopt naar een kast toe. "Hier trek dit aan!" "Ik ben geen slet, dat ga ik echt niet aantrekken. Ben je helemaal gek geworden!" "Oké dan niet, dan doe ik het voor je." Hij komt op me afgelopen en hij trekt me bij mijn arm omhoog. Ik wordt tegen de muur aangedrukt en ik kan niet tegenstribbelen. Hij is echt veel te sterk voor me. Hij pakt mijn shirt vast en trekt hem over mijn hoofd heen. Kut ik sta voor hem en dat in mijn BH, is hij helemaal gek geworden!? Hij pakt met een hand mijn beide polsen vast en met de andere hand gaat hij richting mijn rug. Ik voel een ijzige rilling over mijn rug heen. Dan voel ik dat hij aan het trekken is aan mijn BH sluiting. "LAAT LOS!! IK WIL DIT NIET. ZO KUN JE ECHT NIET ZIJN!" "Jij kon je blijkbaar niet alleen aankleden dus dan moet ik je maar helpen. Jij vindt ook helemaal niks goed!" Ik kijk even naar zijn blauwe ogen maar op dit moment kijken ze erg boos. Net op het moment dat ik hem aankijk kijkt hij mij ook in mijn ogen aan. Ineens gaat zijn hand richting mijn neus en knijpt hem dicht. Daardoor krijg ik geen adem meer door mijn neus. Ik open mijn mond om adem te halen maar dan voel ik dat zijn tong zomaar ik mijn mond terecht komt. Hij laat mijn polsen los waardoor ik naar de grond zak en op de grond ga zitten. Hij bukt mee en blijft zijn tong in mijn mond bewegen. Ik begin te huilen. Dit kan niet waar zijn. Dan voel ik zijn hand weer richting mijn rug gaan waardoor ik begin te schreeuwen. Hij haalt zijn tong uit mijn mond en kijkt me aan. "Dus ga je gewoon doen wat ik vraag, of wil je graag nog wat verder gaan?" "Oké ik zal doen wat je vraagt maar laat me los!" Hij laat me los en ik ren een stuk van hem af. "Trek die pyjama nu aan en kom hier in bed liggen." Ik ga met mijn rug naar hem toe staan en ik trek snel mijn pyjama aan. Langzaam loop ik richting het bed waar hij al in ligt. "Ja kom er maar langs liggen, ik doe je niks." Ik stap in het bed en hij trekt mij richting hem toe. Ik verstijf van de spanning en hij blijft mij knuffelen. Ik probeer mijn ogen dicht te doen om te gaan slapen. Ik vertrouw hem niet dus het liefst wil ik gewoon wakker blijven. Door mijn gedachtes val ik in een diepe slaap.

P.O.V Kasper

Die meid werkt echt op mijn zenuwen, eerst schreeuwt ze tegen ons en vervolgens rent ze ook nog weg. Ik ben blij dat ze deze keer makkelijker te pakken was dan dat de jongens mij vertelde. Die opmerkingen van haar gaan we flink aan werken dat kan echt niet meer. Eigenlijk wil ik haar geen pijn doen maar het kan niet anders, ze snapt het anders gewoon niet. Ondanks dat Otis haar bijna heeft laten ontsnappen mag ik hem wel. Hij weet wel hoe je die meid aan moet pakken. En zij lijkt ook haast bang van hem te zijn. Ik vraag Otis of hij de kamer wilt verlaten en hij doet er nog een schepje bovenop. Loïs stelt zich trouwens wel aan, al snap ik haar ook wel. Aangezien mij dat niet zoveel boeit heeft ze pech en kan ik er wel om lachen. Ik maak haar los en loop richting de kast. Ik pak een pyjama uit de kast en je kunt gelijk zien dat zij dat nooit aan zou trekken. Ik geef haar de kleding en ze begint gelijk tegen te stribbelen. Ik geef haar nog de kans om haar om te kleden maar het duurt me echt veel te lang! Ik loop naar haar toe en duw haar tegen de muur aan. Ik heb genoeg ervaring met shirts uittrekken bij anderen dus dat gaat vrij makkelijk. Ze probeert weg te komen maar het lukt niet. Dan voel ik ineens geen weerstand meer. Het lijkt dat ze heeft opgegeven. Ik probeer haar BH los te maken maar dan begint ze weer te gillen. Ik zie dat ze in mijn ogen kijkt en ik kijk terug. Ik kan me niet beheersen dus ik knijp haar neus dicht waardoor ze wel adem moet halen door haar mond. Ik begin haar te zoenen en ze valt slap in elkaar op de grond. Als ik weer naar haar rug ga gilt ze. Ik denk dat ik haar weer bang genoeg heb gemaakt. Ik dwing haar om haarzelf om te kleden en ze luistert eindelijk. Ze gaat met haar rug naar me toe staan, maar dat vind ik voor nu wel prima. Ze loopt gewoon richting mijn bed en gaat er in liggen dat ging makkelijker dan ik dacht. Ik trek haar tegen me aan en we vallen samen in slaap.

P.O.V Bruno

Ik loop nog even langs de deur af en hoor iemand gillen. Ze wordt flink aangepakt door die twee. Dan komt Otis naar buiten gelopen. "Die meid heeft wel een heel groot ego." Ik kijk hem aan. "Ik snap het wel... ze kwam serieus uit school en wij nemen haar direct mee. Het is gewoon schrikken." Otis kijkt me aan en trekt zijn schouder op "Ja, het zal wel, ik houd wel van zo'n pittige meiden." Hij loopt richting de woonkamer. Ik blijf nog even voor de deur staan en hoor dat Kasper aan het schreeuwen is. Ik voel dat mijn hart gewoon breekt. Met die andere meiden heb ik niet zoveel maar ze ziet er zo onschuldig uit. Ze gedraagt zich misschien niet zo maar dat gebeurd gewoon door ons. Ik hoor een knal tegen de muur aan waar ik best even van schrik. Dan hoor ik Loïs weer schreeuwen. "LAAT LOS!! IK WIL DIT NIET. ZO KUN JE ECHT NIET ZIJN!" Ik krijg gewoon een rilling van die zin. Ik zou niet willen weten wat er allemaal gebeurd daar binnen. Ik loop richting de kamer van Liam en klop op de deur. "Wie is daar?" "Ik ben het Bruno." "Juww ik maak even de deur open." Ik hoor dat het slot open word gedraaid en ik kom naar binnen. Liam moet zijn frustratie kwijt en valt uit tegen me. "Die Otis, hij staat mij niet aan! Die kerel is iets van plan en die meiden gaan het echt moeilijk krijgen. Ik zei het tegen Kasper maar die werd boos op me." "Je moest eens weten ga ik verder. Otis heeft haar bijna laten ontsnappen en Kasper doet nog steeds aardig tegen hem. Kasper raakt zichzelf dadelijk kwijt!" We zitten wat voor ons uit te kijken en proberen iets te bedenken. We weten allebei dat er niks te doen valt en dat we gewoon moeten afwachten. Ik sta op en zeg welterusten tegen Liam. Ik loop weer langs de slaapkamer van Kasper af maar ik hoor niks meer. Ik loop naar mijn kamer en ga rustig slapen.