Life Stolen

Hoofdstuk 10

P.O.V Loïs

Ik doe mijn ogen open en lig ineens in een groot bed. Ik kan me eigenlijk niet meer herinneren wat er de dag ervoor nog was gebeurd. Hoe kon ik dat hier terecht zijn gekomen, en waar was ik eigenlijk? Ik stond op en ging rondkijken in de kamer. Zou dit mijn kamer zijn? Duizenden vragen die ik zelf niet kon beantwoorden. Ik loop naar de deur en probeer hem voorzichtig open te maken, jammer die zit op slot.. Ik loop naar de kast vol kleren, maar ik zie alleen maar sletterige kleding hangen. Dat ze maar niet denken dat ik zo'n sletterige kleding aan ga trekken. Ik zoek de kamer door of er ergens nog gewone kleding ligt, maar ik kan nergens iets vinden. Ik ben bang dat er dadelijk iemand gaat komen dus ik spring weer snel mijn bed in. Stiekem hoop ik dat ze me vandaag gewoon met rust laten. Ik zie nog een kast en vraag me af wat daar in zal liggen, zou ik gaan kijken of niet? Ik sta op en ga de lades doorzoeken, ik had gehoopt op een telefoon. Jammer genoeg ligt er alleen maar make-up in. Als ik iets haat is het wel make-up dat spul komt mijn gezicht niet op hoor.

P.O.V Kasper

Ik loop richting de kamer van Kate, eindelijk kan ik die bitch wegbrengen. Een paar vrienden van me wonen in Spanje, hun wilden Kate wel in huis nemen. Ze vertelden me als ze zich niet zou gedragen, dat ze er dan niet fijn vanaf komt. Het enige wat ik niet wil, is dat ze haar vermoorden. Ze hebben me beloofd dat niet te doen. Om 12:00 uur gaan ze weer terug naar huis, voordat ze gaan komen ze eerst Kate ophalen. Ik kom aan bij de deur van haar kamer en stap naar binnen. "Aankleden en meekomen, je hebt 5 minuten om je spullen te pakken." "Euhh, wat was je van plan te doen dan?" zegt ze beangstigend. Altijd weer die meiden.... "Gaat je niks aan, pak die zooi van je en houd je bek dicht." Met verbazing in haar ogen pakt ze alle spullen in. Ze geeft haar vriendinnen nog een knuffel en ik trek haar mee naar de gang. Ik ben echt blij dat ze eindelijk me huis uitgaat. Ze loopt altijd dat jaloerse gedrag te vertonen, daar houd ik niet van. Haar ogen spreken angst uit. Wanneer ze klaar is met haar spullen pakken trek ik haar mee. Haar ogen zeggen meer dan dat uit haar mond komt. Ik zet haar in de woonkamer neer waar we wachten op de jongens. Otis zit er ook bij en pest haar een beetje. "Jammer hoor, dat je weg gaat bij je beste vriendje." Haar ogen spuwen vuur. "Als je dan ook maar denkt dat je stoer bent, dan heb je dat toch flink mis. Je bent nog zo groen als wat dus doe niet stoer!" Valt ze tegen Otis uit. Hij staat op en gaat oog in oog met Kate staan. "Dus, ik ben groen??" Otis geeft haar een klap tegen haar kaak aan, daarna kust hij haar. Ik heb Kate allang niet meer zo bang zien kijken. Otis stapt weer naar achteren en gaat op de bank zitten. Kate is zo hard geschrokken, dat ze alleen nog vooruit staart en niks zegt. Opeens gaat de bel. "Otis, als jij even hier blijft dan ga ik even de jongens halen." Ik sta op en loop naar de deur toe. "Hey guys, jullie hebben het gevonden!" "Hey Kasper" Zegt een van de jongens. "Heb je haar al zover klaar om mee te nemen?" Vraagt hij. "Ja hoor, ze zit in de kamer te wachten op jullie." De jongens lopen mee naar binnen naar de kamer toe. Twee van de jongens lopen gelijk naar Kate en gooien haar op d'r buik. Ze pakken handboeien en maken haar polsen vast achter haar rug. Kate schreeuwt: "HELP! KASPER DIT KUN JE ME NIET AANDOEN!! JIJ ACHTERBAKSE K...." Een van de jongens taped haar mond dicht. "Nou Kasper, je hebt me er toch een leuke uitgekozen." Zegt een van de jongens lacherig. Ze trekken Kate mee omhoog en gooien haar in de achterklep van de wagen, ik geef hen nog wat van haar papieren en dan verdwijnt de auto weer van het terrein. Ik loop terug richting Otis en vraag of hij mee komt naar mijn kamer, daar zit Loïs namelijk nog opgesloten. We lopen samen naar mijn kamer en maken de deur open.

P.O.V Loïs

Ik hoor het slot van de deur afgaan en kruip beangstigend onder de dekens. Voetstappen treden de kamer binnen en ik hoor twee stemmen die mij aanspreken. "Goedemorgen prinsesje." Hoor ik Kasper zeggen. Alleen al bij het horen van die zin moet ik al kotsen. Ik voel dat iemand op het bed komt zitten en ik duik helemaal in elkaar. "Ahww, is er hier iemand bang?" Zegt de andere stem, ik weet niet precies wie het is, maar ik denk dat het Otis weer is. De dekens worden van me afgetrokken en dan lig ik daar op het bed, niks waar ik me onder schuil kan houden. Ik open me ogen en kijk recht in de ogen van Kasper. Snel kijk ik weg en draai ik me om. "Ga je nog wat zeggen vandaag? Of was je van plan om ons de hele dag te negeren?" Ik geef een mompel en blijf met me rug naar Kasper liggen. Ineens voel ik een klap op mijn kont. Ik probeer te doen of het me niks scheelt en blijf vooruit kijken. Dan zie ik ineens Otis zijn lelijke kop voor mijn uitzicht staan. Ik kijk hem chagrijnig aan en dat vind hij blijkbaar leuk. Zijn gezicht komt ineens heel dicht bij de mijne waardoor ik me hoofd in het matras duw. Hij pakt mijn kin vast en kust mij op mijn mond. Ik spring op en geef hem een por waardoor hij bijna omvalt. Dat had ik beter niet kunnen doen, ik voel ineens dat Kasper mij pakt en tegen de muur duwt. Ik kijk weer recht in zijn blauwe ogen, op de een of andere manier vind ik die altijd mooi. Nee!! Niet zo denken! Dat mag niet hoor! Hij pakt me handen vast en houd ze boven mijn hoofd. Ik kan me armen niet meer bewegen en zak in elkaar op de grond. Hij blijft me aankijken en zijn ogen lijken vuur te spuwen. "Nog een keer zo'n actie vandaag en je krijgt problemen!" Ik kijk hem beangstigend aan en knik voorzichtig. Otis begint op de achtergrond te lachen. "We zullen wel zien wie hier de baas is, denk je niet?" Ik kijk boos zijn kant op maar voor ik kan kijken pakt Kasper mijn kin alweer vast. Hij kijkt recht in me ogen en laat me dan los. "Denk eraan! Ik houd je in de gaten begrepen?" Zegt hij woedend. Ik negeer hem en probeer op te staan. "BEGREPEN?" Schreeuwt hij nogmaals. Weer knik ik en loop ik voetje voor voetje ver van hem vandaan. Hij loopt naar de kast en pakt er kleding uit. Ik kijk naar het setje kleren wat hij uit de kast pakt. Alweer zo onwijs sletterig, heeft hij geen smaak of hoe zit dat? "Aantrekken!" Beveelt hij mij. Ik pak de kleren op en kijk er nog eens naar. "Moeten we je helpen of hoe zit dat?" Vraagt Otis. Ik draai mijn rug naar hun en wil beginnen met omkleden als Kasper mij ineens vastgrijpt van achteren. "Je hebt wel lef hoor, ons de rug toekeren. Ik geef je een keuze, of je draait je richting ons en er is niks aan de hand, of wij helpen je met omkleden." Fluistert hij in mijn oor. Ik doe net of ik hem niet hoorde en ga verder met omkleden. Dan word ik ineens bij mijn haar achterover getrokken. Ik lig op de grond en kan me niet meer bewegen, ik zie dat Otis en Kasper mij vasthouden. "Oké, dat is makkelijk, we helpen je dan maar even." Kasper doet zijn hand onder mijn pyjama shirt en gaat langzaam richting mijn borsten. Ik slaak een gil, blijkbaar is dat grappig aangezien ze beginnen te lachen. Ik kijk weg en laat merken dat ik het echt niet chill vind, maar dat boeit blijkbaar niet want hij gaat rustig verder. "Weet je Kasper, dit is gewoon aanranding! Dus blijf nu met je vieze tengels van me af of anders....." Ik voel een klap tegen me kaak aan. Ineens trekt Kasper mijn shirt uit, en trekt mijn broek uit. Ik lig nu volledig naakt op een vloer met twee jongens die mij van top tot teen bekijken. Dan gaan ze verder met de kleding weer aan te trekken. Otis pakt de broek en trekt die aan, hij kan het niet laten om even in mijn kont te knijpen. Ik kijk hem woedend aan en Kasper ziet dat natuurlijk weer. "Ach, prinsesje toch, doe eens niet zo boos. Je bent prachtig, het liefst neem ik je gewoon zo mee." "Ten eerste, ik ben je prinsesje niet. Ten tweede, trek nu mijn kleding aan anders!!" "Anders wat?" Vraagt Kasper lacherig. Hij trekt me overeind en maakt de deur open. "Wat ging je nu doen?" vraagt hij opdringerig. Ik kijk hem aan en er rolt een traan over mijn wang heen. Kasper veegt de traan weg terwijl hij verder gaat. "Het geeft niets hoor, we weten namelijk allemaal dat je niks gaat kunnen doen tegen ons. Ik geef je nu nog eens de keus, of je trekt je kleren nu aan, of ik neem je mee zonder kleren." Ik pak snel het shirt en trek het aan, ik heb me nog nooit zo onwijs sletterig gevoeld.