Life Stolen

Hoofdstuk 2

P.O.V Loïs

Ik ben mijn frustratie weg aan het tekenen en ik word een beetje moe. Ik kijk op de klok en zie dat het al middernacht is. Shit morgen moet ik weer naar school laat ik maar eens gaan slapen. Ik trek mijn pyjama aan en zet mijn wekker voor morgenvroeg. Welterusten zeg ik tegen mezelf.

Ineens schrik ik wakker. Ik kijk op en besef me dan dat het mijn wekker is. Ik druk hem uit en ga weer liggen, ik kijk naar mijn plafond en ben al mijn moed bij elkaar aan het verzamelen om mijn bed uit te komen. Nadat ik 10 minuten in mijn bed heb gelegen sta ik op, ik wil mijn deur opentrekken maar hij gaat niet open. Dan bedenk ik me wat er gistermiddag is gebeurd. Ik ben mijn kamer daarna niet meer uitgekomen. Ik draai mijn deur van het slot af en loop naar de badkamer. Ik zoek wat kleren uit en zorg dat ik naar school kan. Snel prop ik een boterham naar binnen en pak ik mijn tas. Ik loop naar mijn fiets en zie dat mijn band lek is. Die ga ik echt niet maken hoor dat duurt eeuwen. Dan maar lopen.. Ineens stopt er een paar meter voor mij een auto. De raam gaat open en ik zie dat het Tyler is. "Goedemorgen Loïs" zegt hij op een pesterige toon. Ik kijk opzij en besluit toch maar hoi te zeggen en loop dan door. Hij komt langs me rijden en vraagt of ik mee wil rijden. Gelijk komt er een tweestrijd in mijn hoofd, aan de ene kant wil ik graag meerijden zodat ik nog op tijd kom maar aan de andere kant IK MAG HEM NIET! Ik zet mijn haat even aan de kant en besluit toch bij hem in de auto te stappen. Ineens begint hij over een Facebook bericht die ik geplaatst zou hebben. Ik kijk hem aan "Heb je lekker gedroomd vannacht ofzo." Hij kijkt recht voor zich uit en begint dan te praten. "Ga je het nou serieus ontkennen, meid het is je eigen Facebook account dus geef het nou maar toe." Ik staar naar buiten en val dan nog net niet tegen hem uit. "Ik heb niet eens Facebook wat ben je allemaal aan het lullen?" "Ik heb het toch zelf gezien, die ene meid hoe heet ze ook alweer? Die ene meid die jou telkens slet noemt. Ja die heeft het me laten zien." "Bijzonder" zeg ik met een emotieloze toon. "Je mag mijn telefoon wel doorzoeken hoor ik heb echt geen Facebook" zeg ik zonder na te denken. Er staat namelijk niets bijzonders op mijn telefoon. Hij stopt naast de weg en vraagt naar mijn telefoon. Ik geef hem mijn mobiel en hij zoekt het helemaal door. "Oké ik weet niet waar ze het vandaan heeft maar het klopt inderdaad." "Zie je wel" zeg ik dan zo droog mogelijk.

P.O.V Tyler

Ik pak haar telefoon vast en kijk alles door. Geen Facebook op haar mobiel hoe kan dat nou, het is echt wel haar account. Natuurlijk kijk ik wel naar alle andere apps die ze op haar mobiel heeft maar ik zie jammer genoeg niets bijzonders. Ze heeft zelfs een zwarte achtergrond, hoe saai kun je zijn. Ik geef haar mobiel terug en rijd weer verder naar school. Ik hoop dat geen andere leraar ons ziet anders zou het raar zijn. Ik zet haar daarom eerder af zodat het toch lijkt of ze is gelopen. "Tot dadelijk" zeg ik dan zo blij mogelijk. Ik glimlach nog naar haar maar ze stapt uit zonder iets te zeggen. Ik maak het raam open en schreeuw nog naar haar. "Graag gedaan hoor jij ook bedankt." Ze kijkt me echt aan als een bitch. Ze zal vast wel een ochtendhumeur hebben.

P.O.V Loïs

"Goedemorgen" hoor ik mijn Tekenlerares zeggen. Ik probeer op zo'n vrolijk mogelijke toon goedemorgen terug te zeggen maar het komt er niet bepaald uit. Ze kijkt me aan en glimlacht, ik glimlach terug maar het is echt te vroeg om vrolijk te doen. Tekenen is echt mijn favoriete vak, ik kan daar al mijn gedachtes kwijt en dat door een simpel blaadje en een potlood. Mijn lerares heeft me weleens gevraagd of er iets met me was vanwege mijn wat depressieve tekeningen. Dan geef ik haar een glimlach en zeg ik nee hoezo denk je dat? Meestal gelooft ze me wel en laat ze mij dan gewoon gaan. Vandaag moet ik mijn meest dierbare persoon tekenen. Ik kijk naar mijn potlood en kan niemand bedenken. Ineens vraagt ze me of het lukt. Ik kijk op en knik. "Oké mooi" zegt ze en ze loopt weer weg. Phieuww ze mag er echt niet achter komen dat ik niet weet wat ik wil tekenen. Ik heb er namelijk een hekel aan als mensen dat niet weten en dan de hele les gaan praten. De schoolbel gaat en ik loop zo snel mogelijk de klas uit. Ik heb helemaal niks op papier gekregen en dus heb ik mijn blaadje laten liggen. Het zal haar vast niet uitmaken maar van binnen voelt het toch niet helemaal goed.

Ik loop het klaslokaal van Tyler binnen en ik ben de eerste. Hij kijkt me lachend aan en vraagt me dan of mijn ochtendhumeur al bijna voorbij is. Ik geef hem een waarschuwende blik en hij begint meteen weer chagrijnig te kijken. "Vandaag ga je wel normaal doen hoor Loïs, anders ben ik snel genoeg klaar met je." Ik reageer kortaf met een ja en ga dan in mijn boeken tekenen. We moeten eigenlijk opdrachten maken maar daar heb ik echt geen zin in. Ik zie in mijn ooghoeken dat hij mij aankijkt dus ik bereid me vast voor op een opmerking. Na een paar minuten heeft hij nog geen opmerking gemaakt dus ik teken rustig verder. Misschien snapt hij eindelijk dat hij een verschrikkelijk vak geeft. Ik hoor de bel gaan en ineens is de les heel snel gegaan. Iedereen is al de klas uit maar ik moet mijn boeken nog in mijn tas doen. Ik wil de klas uitlopen maar wordt ineens bij mijn arm vastgepakt. "Loïs, ik zag wel dat je aan het tekenen was. Ik heb je gespaard maar morgen heb je gewoon je huiswerk af!" Ik schrik dat ik teruggetrokken wordt dus geef een zacht gilletje. Dat vond hij kennelijk grappig. Nou ik niet bepaald hoor. "Ja ik heb mijn huiswerk af en laat me nu maar los." "Geniet van je dag" zegt hij. "Ja doei" zeg ik en snel loop ik weg. Nog maar 5 uur te gaan.. en dan kan ik eindelijk weer lekker op mijn kamer zitten.