Life Stolen

Hoofdstuk 5

P.O.V Kasper

Ik pak haar samen met Liam en Bruno vast en we lopen terug richting de woonkamer. Ik merk dat ze langzaam wegzakt en dan maakt ze haar ogen dicht. Ik bekijk haar hele lichaam, ik besef me nu pas hoe knap ze eigenlijk is. Doordat ik met mijn gedachtes afdwaal loop ik bijna tegen de deur aan. "Weet je wat anders ga je erbij liggen slapen." Zegt Liam. "Weet je wat misschien moet je even je bek houden." Sputter ik hem tegen. We lopen de woonkamer in en ik ga op de bank zitten. Ik leg Loïs op mijn schoot. Ik wrijf een paar keer over haar wang heen. "Eyy Bruno, Hoe laat komt die Otis nu eigenlijk?" vraag ik nieuwsgierig. "Ik zou het niet weten misschien komt hij helemaal niet meer vandaag." "Liam geef mij is even die beker aan, ik kan niet opstaan want anders wordt ze wakker." "Je moet haar als slaaf gebruiken niet mij." Reageert Liam kortaf. Eigenlijk kan ik dit soort opmerkingen echt totaal niet hebben, maar ik heb geen zin om ruzie te zoeken. Ik hoor dat de voordeur open slaat en ik hoor hem ook weer dicht slaan. "Bruno, als het goed is, is Otis er. Ga hem even halen." Bruno loopt richting de hal en ik hoor hem met iemand praten. Dan komen ze de woonkamer binnen gelopen. "Dus jij bent Otis?" vraag ik hem. "Ja dat ben ik inderdaad." zegt hij zelfverzekerd. "Welkom, ik ben Kasper, ik ben de leider van onze groep. Het spijt me maar ik kan even niet opstaan. Kom anders even langs me zitten." Hij tilt de benen van Loïs op en gaat zitten. Dan laat hij haar benen weer vallen en legt ze op zijn schoot. "Dus wie is dit?" vraagt hij nieuwsgierig. "Dit is Loïs, onze nieuwe aanwinst voor vandaag." "Die is al helemaal gesloopt volgens mij." "Ja, zo ziet het er wel uit. Die stelt zich gewoon een beetje aan." Zeg ik lacherig. Liam geeft me een seintje of ik met hem mee wil lopen. Ik pak Loïs hoofd vast en vraag aan Bruno of hij even wilt komen zitten. Ik leg haar hoofd op Bruno's schoot en loop achter Liam aan. "Jow wat is er aan de hand?" "Die hele Otis die staat mij niet echt aan. Als ik erachter kom dat hij hier iets anders doet dan hij hoort te doen gaat hij het moeilijk krijgen." "Jij, Liam, Jij moet niet gelijk oordelen over hem. Hij probeert alleen maar aardig te doen en dat vind jij blijkbaar lastig." "We zullen wel zien wie er gelijk heeft." Liam loopt boos naar zijn kamer toe en slaat de deur dicht. Ik loop weer terug naar de woonkamer en ik ga weer op de plek van Bruno zitten. Aan de ademhaling van Loïs merk ik dat ze wakker is, maar haar ogen blijven gesloten. Dat gaan we dus niet doen. Ik wrijf weer een paar keer over haar wang en leg mijn hand op haar borst. Blijkbaar schrikt ze ervan en ze spant haar hele lichaam aan. "Hallo prinsesje, ben je alweer wakker?" Ze opent haar ogen en ik zie dat ze schrikt. Ze springt van de bank af en gaat op de andere bank zitten. "Wees niet zo respectloos en stel je is even voor." Ik zie haar opkijken en merk aan haar dat ze hem nog niet gezien had. Ze draait haar rug naar ons toe en blijft zo zitten. "Als je jezelf nu niet normaal voorstelt dan gaan we het op een andere manier doen." Ze blijft zitten. Ik pak weer een stukje touw en loop in haar richting. Ik pak haar polsen vast en gelijk wilt ze weer wegtrekken. Het lukt haar niet want ze is echt totaal niet sterk. Ik bind het touw erom en trek het aan. Ik zie dat er een traan over haar wang glijdt. "Dus ging je jezelf nog voorstellen of hoe zit dat." Ik krijg geen antwoord dus ik trek het touw weer een beetje strakker. "Stop nou maar, ja ik ga het al doen.." Ze draait haar om waardoor ik het touw niet meer vast kan pakken ze kijkt weer overal rond. "Ik ben Loïs." Zegt ze dan. Ik trek haar overeind en maak het touw los. "Hand geven hem aankijken en harder praten. Probeer het nog maar een keer." Ik krijg een blik van haar terug geworpen die mij allang had willen vermoorden. Otis steekt zijn hand uit en heel voorzichtig gaat Loïs hand ook naar voren. Ze pakt zijn hand vast en begint dan weer te praten. "KIJK HEM AAN!" Schreeuw ik in haar oor. "Nouja als je hem toch niet aan gaat kijken kun je net zo goed langs hem komen zitten." Ik duw haar op de bank zodat ze naast Otis zit. Ze wilt wegspringen maar Otis houdt haar tegen. Ik ga er ook langs zitten en Otis stelt zich voor.

P.O.V Loïs

Ik voel iets, ik hoor iets maar ik ga mijn ogen niet openen. Ik lig niet zomaar op de bank maar ik voel 4 benen. Dit kan niet veel goeds betekenen. Ik hoor iemand praten en als het goed is hoor ik de stem van Bruno. Die andere stem kan ik echt niet plaatsen. Ik heb het nooit eerder gehoord. Ze hebben het over mij, over wat er net allemaal is gebeurd. Nu begin ik mij weer te beseffen wat mij vandaag allemaal is overkomen. Ik probeer zo stil mogelijk te blijven liggen maar het is erg lastig. Mijn hoofd wordt ineens opgetild en ik voel dat er iemand anders is komen zitten. Dan voel ik een hand over mijn wang heen glijden, die hand zou ik het liefst weg willen slaan maar dan weet hij meteen dat ik wakker ben. Vervolgens voel ik weer een hand maar deze keer op mijn borst. Sorry maar dat gaat mij toch even te ver. Ik open dus mijn ogen en zie dat Kaspers gezicht veel te dicht bij is. "Hallo prinsesje, ben je alweer wakker?" Vraag hij doodleuk. Ik kan er zo niet tegen dat hij mij nu al de hele tijd prinses noemt. Ik ben geen prinses en al helemaal niet de zijne. Ik grijp mijn kans om van de bank af te springen en op een andere bank te zitten. Ik hoor dat Kasper wel iets zegt maar ik luister er niet na. Ik heb geen zin om nog langer naar hem te luisteren. Ik draai hun de rug toe zodat ik niemand meer hoef te zien. Ik weet nog steeds niet wie die andere kerel is maar daar zal ik vast wel een keer achter komen. Ik hoor voetstappen op me af komen maar ik weiger om ook maar mijn hoofd om te draaien. Dan voel ik weer dat mijn polsen vastgepakt worden. Wat een drama, ik mag niet bijgeven ik moet tegen stribbelen. Ik probeer mijn armen los te rukken maar het lukt me niet. Ik voel me echt heel slap tegenover iedereen hier. Ik voel het touw langs mijn polsen schuren waardoor er een paar tranen uit mijn ogen lopen. Ik voel gewoon dat hij ervan geniet. Dan begint hij weer tegen mij te praten. "Dus ging je jezelf nog voorstellen of hoe zit dat." Dat dacht ik toch niet. Hij kan mij helemaal niks dwingen. Ik voel dat hij het touw weer een beetje strakker trekt. "Stop nou maar, ja ik ga het al doen.." shit waarom doe ik dit telkens. Ik wil dit niet. Ik draai snel mijn armen om zodat ze tussen mijn arm en de bank ingeklemd zitten. "Ik ben Loïs." Sow klaar heb ik dat ook weer gedaan. Heeft hij niks meer te zeiken. Natuurlijk moet hij weer moeilijk gaan doen en die kerel een hand geven. Ik probeer het te doen maar ik vergeet oogcontact te maken. Ik kan dat gewoon niet. Ik wordt op de bank geduwd waardoor ik tegen die nieuwe gast aanzit. Weer probeer ik weg te springen maar hij houdt mij tegen. Wie denkt hij wel niet dat hij is. Hij stelt zich voor als Otis. "Blijf met je tengels van me af, Otis." Schreeuw ik nors, en natuurlijk zeg ik Otis met een zeurende stem. Ik krijg een klap tegen mijn gezicht aan. "Zo'n reacties accepteren we hier niet, bitch." Ik kijk boos voor me uit. "Dus zullen we maar eens naar mijn kamer gaan?" zegt Kasper alsof het heel normaal is. "Ga jij maar lekker naar je kamer maar ik ga niet mee!" "Je snapt na vandaag toch wel dat je niet echt een keus hebt hier?" "Nu nog niet, maar wacht jij maar!"