Life Stolen

Hoofdstuk 9

P.O.V Loïs

Er wordt in mijn rug geduwd waardoor ik vooruit moet lopen. We lopen een gang in waar ik nog niet eerder ben geweest. Helemaal aan het einde van de gang lopen we de kamer binnen. Het is donker, dus ik zie helemaal niks. Ik wordt in de kamer neergezet en voel dat ik door een persoon wordt vastgehouden. Ik zie dat er een stoel wordt neergezet in het midden van de kamer. Boven de stoel komt een dik touw uit het plafond. Kasper loopt naar de stoel toe en zegt dat ik moet komen. "Kom op vooruit, het duurt lang!" Otis die nog steeds achter mij staat geeft een por in mijn rug waardoor ik langs Kasper sta. Hij pakt mijn arm vast en duwt mij op de stoel. "Zitten blijven!" Ik kijk hem vragend aan. "Mag ik misschien weten wat jullie gaan doen?" "Merk je vanzelf wel." Ik kan daar zo niet tegen. Alles in dit huis moet mysterieus zijn, het ergste van alles is dat ik niet weet wat ze met mijn lichaam gaan doen. Ik zie dat Kasper een grote lamp voor mij neerzet. Hij zet hem aan waardoor ik helemaal verblind wordt. "Kan het nog wat feller?!" Hij kijkt mij geïrriteerd aan en zet de lamp nog feller. "Ooit gehoord van het woord sarcasme?" Hij negeert mij volledig en hij loopt weer weg. Uit de kast pakt hij een statief en een camera. Hij zet die naast de lamp neer en richt de lens op mij. Weer loopt hij naar de kast en pakt hij twee bivakmutsen. Hij geeft er één aan Otis en de andere trekt hij zelf over zijn kop heen. "Jongens, waar de fuck slaat dit op. Doe gewoon een keer normaal." Nog steeds negeert hij me maar ik merk wel dat hij zwaar geïrriteerd is. Hij vraagt aan Otis of hij aan de ene kant naast mij wil komen staan. Dan loopt hij naar de camera en drukt op een knopje. Hij komt terug richting mij gelopen en gaat ook achter mij staan. Ze blijven even staan en dan pakt Kasper het touw beet. Otis pakt mijn hoofd zodat ik die niet meer weg kan draaien. Dan bind Kasper het touw om mijn nek heen en dan begin ik me te beseffen wat ze van plan zijn. Door de paniek begin ik sneller te ademen waardoor ik bijna moet hyperventileren. Langzaam trekt Kasper aan de andere kant van het touw waardoor ik wel op moet staan. Otis trekt de stoel weg en gooit hem naar achteren. Terwijl Kasper aan het touw blijft trekken probeer ik mij zo lang mogelijk te maken. Totdat ik niks meer kan. Mijn voeten komen los van de grond en ik hang aan mijn nek. "NEE, ALSTJEBLIEFT LAAT ME LOS." Ik begin te huilen en dan krijg ik nog amper adem. Net voordat ik me echt niet goed begin te voelen loopt Otis weg. Hij drukt de camera uit en dan laat Kasper het touw los. Ik val op de grond. Kasper maakt het touw los waardoor ik weer kan ademen. Ik begin te hyperventileren en te huilen. Ik dacht echt dat ik bijna dood ging. Ondertussen zijn Kasper en Otis weer alles op aan het ruimen. Als ze klaar zijn trekken ze me weer overeind. "Was ons meisje een beetje bang?" vraagt Otis terwijl ze beginnen te lachen. "Jullie zijn echt een stel sadisten!" Roep ik. "Je hoeft niet bang te zijn, je ouders zullen vast blij zijn dat ze van je af zijn." Zegt Kasper droog. Ik begin me af te vragen hoe het eigenlijk met hun gaat. "Oja voor we weer uit deze kamer vertrekken, waar woon je precies?" Ik kijk hem aan maar ik wil dit eigenlijk niet vertellen. "Ik woon hier." Kasper kijkt me aan. "Goedzo, dat je dat maar weet, maar waar wonen je ouders?" Ik blijf voor me uit kijken, wie weet wat ze mijn ouders aan gaan doen. Kasper grijpt het touw weer beet en begint het om mijn nek heen te knopen. Doordat ik bang ben zeg ik het tegen hem waar ik enorme spijt van krijg. Nu hebben ze weer een manier om me bang te maken. Ik haat hun echt. Ze trekken me weer uit de kamer en ik word weer in mijn rug geduwd. Dan duwt Kasper mij weer een kamer in, maar deze komt mij bekend voor. Ik zie dat het weer de kamer is waar ze mijn rug hebben verminkt. "Trek je kleren maar uit." Zegt Kasper. "Ja grappig ben jij hoor.." "We should help you" en hij geeft me een kus in mijn nek. Otis pakt mijn heup vast en Kasper trekt mijn shirt uit. "even kijken hoor.. zullen we je BH ook uit doen?" Ik hoop dat hij niks doet door hem te negeren. Dan pakt Otis mijn benen vast en Kasper mijn armen. Ze leggen mij op het bed neer en Kasper maakt mijn polsen vast. "Dat hoeft echt niet zo strak hoor." Hij trekt er nog een keer extra hard aan en dan maakt hij hem vast. Waarom kan ik nooit mijn kop dicht houden. Dan voel ik dat mijn broek los gemaakt wordt. Langzaam voel ik mijn broek naar beneden glijden tot ik in mijn onderbroek lig. Mijn benen worden ook vast gemaakt, en natuurlijk moet Kasper er nog een flinke ruk aan geven. Otis loopt de kamer uit terwijl Kasper voor mij komt staan. Ik zie zijn hoofd verschijnen, "Weet je nog? Ik had je een massage beloofd." "Die moeite hoef je niet te doen hoor, laat mij maar weer gaan." Hij begint te lachen, "dacht je serieus dat ik dat ging doen? Ik heb mensen voor me die dat graag doen." Ik rol met mijn ogen en dan voel ik een klap op mijn rug. "Auwch." "Houd je kop dan gewoon dicht dan ga je ook nergens last van krijgen." Ik hoor de deur open gaan en Kasper begint tegen iemand te praten. "Hey Lukas al lang niet meer gezien. Ze ligt al helemaal klaar voor je. Ik blijf er wel bij zitten want het is een pittige tante." Kasper gaat op de stoel zitten en dan voel ik een hand over mijn rug heen wrijven. "Kasper kun je vast de kaars aanmaken graag?" "Met alle plezier" Hij staat op en hij steek de kaars recht voor mijn gezicht aan. Hij zet de kaars onder mijn hoofd neer waardoor er de hele tijd warme lucht in mijn ogen komt. "Fijn hoor die kaars in mijn gezicht." "Ja daarom heb ik hem daar ook neergezet voor je." Dan voel ik niet meer een hand over mijn rug maar een elleboog. "Ik weet niet wie je bent, maar je hoeft echt niet mijn rug te doorboren met je elleboog." Dan begint Kasper weer te praten. "Hoorde ik dat goed? Ze zei dat het iets harder mocht." Ik voel twee ellebogen over mijn hele rug gaan en het doet echt onwijs veel pijn. Ik hoor dat Kasper opstaat en naar me toe komt gelopen. "Misschien is dit wat handiger voor je." Ik voel zijn koude handen tegen mijn rug aan. Hij pakt mijn BH vast en maakt het los. "LUL!" Schreeuw ik door de hele kamer heen. "Ik houd ook van jou hoor schat." Hij kan ook nooit een keer normaal doen ofzo. Hij pakt de kaars voor mijn ogen weg en geeft het aan Lukas. Ineens voel ik warme druppels kaarsvet op mijn rug vallen, dan gaat het steeds meer naar beneden en voel ik het ook op mijn benen. Na een tijdje blaast hij de kaars uit en zegt hij tegen Kasper dat hij klaar is. Ze maken mijn armen en benen weer los, maar ik blijf liggen. "Eyy sletje je kan gewoon opstaan." "Wat dacht er ervan om eerst mijn BH vast te maken?" Ik word overeind getrokken waardoor mijn BH afvalt. Ik trek hem snel weer aan en vraag of hij hem vast wilt maken. Hij pakt het bandje vast en maakt het weer vast. "Mag ik mijn kleren misschien ook nog." "Nope, Lukas kun je even een handje helpen?" Ik word bij mijn armen vastgegrepen en naar de woonkamer gebracht. De jongens kijken mij verward aan. "Je hoeft echt niet zo onzeker te doen hoor, je bent hartstikke knap zo." Begint Liam. Ik kijk hun beangstigend aan en Kasper duwt mij naar Liam toe. "De tortelduifjes gaan maar langs elkaar zitten." Zegt Kasper. Ik blijf gewoon zitten aangezien ik liever langs hem zit dan langs Otis. Ik blijf naar de grond kijken omdat ik me heel ongemakkelijk voel.