Gümüş Kolye | Texting

4. Bölüm

Zeynep Mira Kurt

Sarı bluzumu ve siyah pantolonumu giyinip odamdan çıktım. Hemen kapının önüne gelip, beyaz spor ayakkabılarımı da giydim.

"Kız! Bak bir buraya! Bu mu, bu mu?" Abim elinde iki gömlekle arkamda duruyordu. 

"Karı için mi, arkadaşların için mi?" Diyerek kıkırdadım. 

"Efsun için, bende geliyorum." Hah! Abimin Efsun'da gönlü var! Anladım!

"Ooo, diyeceğim ama maalesef hayallerin suya düştü. Gelmiyorsun hiçbir yere." Sinir bozucu sesimi en doğru şekilde kullandığıma eminim.

"Tamam, diyeceğim ama maalesef hayallerin suya düştü. Gitmiyorsun hiçbir yere." Abimin benden daha sinir bozucu olduğu konusunda hepimiz hemfikir miyiz?

"Ya of abi! Tamam, söz sana Efsun'la özel, baş başa bir buluşma ayarlayacağım. Kabul mu? Yani, aranızda ben yellozunun olmasını istemiyorsan-" Abim sözümü kesti.

"Söz dedin, bak." 

"SÖZ!" Diye bağırdım sevinçle.

***

Parka gelince ilk olarak bankı aradım. Of nerede ki? Hah! Gördüm. İşte orada! Üstünde de kırmızı bluzlu biri var. Çimleri izliyor. Sanırım bu o!

"Selam!" Diye sevinç çığlığı attım. Sonra arkasına yarı kıvırcık saçlarıyla, yeşil gözleriyle Berke döndü. 

"Merhaba. Hoş geldin Mira." Gayet sakin ve sıkkın görünüyordu. Dün ve bugün, bir şey vardı.

"Abim, evdeydi. Çağırmamı ister misin?" Diye sordum, kibarca.

"Hayır. Abin değil. Ben..." Duraksayıp gözlerime baktı bir süre. Bir anda ellerimi tutunca şok oldum. "Ben, 0505. Hatırladın mı haşin kız?" Yüzüne buruk bir gülümseme yerleştirdi. Korktuğumun başıma gelmesiyle ellerimi ellerinden kurtardım.

"Ne saçmalıyorsun? Benimle oyun oynadın demek!"

"Hayır, yanlış anladın ben seni-" Sözünü kesip bağırmaya başladım.

"Sen beni seviyorsun. Laf, laf, laf. Ben bu oyunu bozarım! Abime ve bana ihanet ettin. Ha dinlememi istiyorsan, bunu zevkle yaparım! Ama inan bana, tam bir tilkisin!" Sözlerimin ağırına gittiği, apaçık ortadaydı. 

"Ne? Tamam, dinle o zaman. Evet bu bir ihanet sayılıyor olabilir. Ama! Ben sana aşığım. Her evinize geldiğimde, evde olman için dua ediyorum. Sırf seni 1 saatliğine görebilmek için. Bu duyguları yeni yeni beslemiyorum. 6 aydır bunları hissediyorum. Sonra..." Bir an duraksayınca soru olarak tekrarladım.

"Sonra?"

"Sonra, Efsun'dan numaranı istedim. O da verdi. Ve bunlar oldu." 2 saniye susup devam etti. "Benimle bir daha görüşmek istemezsen anlarım."

"İstemiyorum."

"Peki haşin kız. Anlarım dedim ama peşini bırakacağımı söylemedim." Deyip yanağıma makas atınca kaşlarım çatıldı ve hızla konuşmaya başladım.

"Ne demek peşini bırakmayacağım?! Engelleyeceğim! Ve abime anlatacağım! Senin-"

"Benim, nasıl bir insan olduğumu anlayacak."