Gümüş Kolye | Texting

6. Bölüm

Zeynep Mira Kurt

"Gel buraya bak terliği yersin!" 

"Ya of anne!"

"Anneye of denmez, kes sesini!"

Annem ve abim yine kavga ediyor. Neymiş? Abim, annemin misafirler için yaptığı (!) kurabiyeleri yemiş! 

"Sadece 4 tane yedim!"

"Olsun! 4 tane kurabiyeyi beğenmiyor musun sen?"

"Beğendiğim için yedim zaten." Deyip kıkırdadı abim. Ah abi! Ne kral çocuksun be! 

Seslerine daha fazla dayanamayıp bu kez ben bağırdım: "Ya yeter! 4 kurabiye yemiş, misafirlerin başka bir şey yiyemez mi? Çocuğundan önemli mi misafirler!"

"Helal len!" Diye bağırdı abim. 

"Bana bak Sefa, bir daha sizin için yapılmamış bir şeyi yersen kafanı koparırım!"

"Emredersiniz!!" Abim dalga geçince kıkırdadım. Annemde çaktırmadan sırıtıyordu.

"Anne ben odamdayım." Deyip başımı önüme eğdim ve odama gittim. Telefonumu istiyorum! Ben artık 10 yaşında değilim, 18 yaşında reşitim! Ayrıca haftaya 19 olacağım!

Yatağıma uzanınca yıllar önceki yazdıklarım geldi aklıma. Günlüğüme... Eskiden günlük tutuyordum, o kadar güzeldi ki. Aldığım harçlıkların miktarını bile yazıyordum! Bir anlık cesaretle dolabımı açıp günlüğümü elime aldım. En son yazdığım yazıya baktım. 

Sevgili Günlük,

Bugün abimle beraber alışverişe çıktık. O kadar güzel şeyler vardı ki! Abimin en yakın arkadaşı Berke (!) abimi arayıp çağırmasaydı bir sürü kıyafet alacaktık. Ama abimin işleri varmış ve beni yalnız bırakamazmış. Ben 1. sınıf değilim! 16 yaşındayım! Beni bu kadar kısıtlamaları sence de çok kötü değil mi günlük? Ben hayatımdan nefret ediyorum! Ergence olduğunun farkındayım ama umurumda değil. Evet ergenim, bu kimseyi ilgilendirmez. Seni bile! 

11.03.2018

Gerçekten o kadar cringe ki! Ne kadar ergenmişim! Sırf abim bana kıyafet almadı diye hayatımdan nefret etmişim resmen! Şimdi bunları okumak istemiyorum. Gerçekten en büyük ifşam günlüğüm sanırım! Ama yine yazmak istiyorum. Bu kez ergence olmayacak, SÖZ!

Kalemimi alıp sayfayı çevirdim. Temiz bir sayfa... 

Merhaba!

İşte, 2 yıl sonra yine seninleyim. Daha 50 küsür sayfan var be günlük! Nasıl bitireceğim ben seni? Her gün uyumadan önce yazsam mı? Belki ileride çocuklarıma okuturum! Vay be! 6 yıldır benimlesin. Bıkmadın mı benden günlük? 19 yaşına gireceğim. Hatta kendimi 19 yaşında sayacağım! 13 yaşımdan beri sana yazıyorum! Neyse, bugünlük yeter. Doğum günümde görüşmek üzere!

19.02.2021

Kendimi rahatlamış hissediyorum. Çünkü beni hiç bıkmadan dinleyen tek şey günlüğüm... Uzun zaman sonra ona yazmak çok tuhaf bir his gerçekten. Çünkü biliyorum ki, herkes bırakır o bırakmaz...

Okuyucular: Ne felsefe yaptın amk

Birden kapı açılınca kafamı günlüğümden kaldırıp kapıya baktım. Babam... 

"Kızım? Gelebilir miyim?"

"Ah, tabi ki gel baba. Dalmışım, kusura bakma."

"Önemli değil, bugün konuşmayacağım çünkü bıkmanı istemiyorum." Derin bir nefes alıp devam etti. "Telefonun... Onu geri al." Telefonumu bana uzatınca şok oldum.