Amore segreto |Bxb|

{Tuhaf Tatlı Çocuk }

"Tamam Baba olurum. Geldim zaten. Yağmuru benim için öp, Abi seni okuldan sonra lunaparka götürecek de olur mu? Sağolasın Babam eyvallah " Yağız kulağında ki telefonu indirip aramayı sonlandırdı hemen ardından silinen gülüşüyle etrafı taradı siyah incileri..

Arkadaşlarını göremediği için sıkıntıyla iç çekti. Derse geç kalmıştı ve ders çoktan başlamıştı bile.. arka bahçeye gidip sigara içeyim bari diye düşündü Yağız. Ve arka bahçeye ilerledi. Cebinde ki sigara paketini aradı elleri bulamayınca kaşlarını çatı esmer oğlan. Ceketinin cebine koydu ellerini hızla aradı ama elline ulaşan herhangi bir cisim olmadı sıkıntıyla sesli bir iç çekiş bıraktı sesiz bahçeye. 

"Hıck" hıçkırık sesiyle çatık kaşları daha da çatıldı şaşkınlıkla etrafta gezdirdi incilerini yavaş ve sesiz adımlarla ağlayan kişiye doğru ilerledi parmak uçlarıyla.

Bahçeye yaklaştıkça ses daha da iyi duyuluyordu. Aynı Yavaşlıkta ağacın yanına ilerledi esmer oğlan. Kimin böyle ağladığını merak ediyordu. Her ne kadar dışarıdan umursamaz duygusuz biri olarak görünse de, kimsenin ağladığını görmeye dayanamıyordu.

Ağacın arkasına doğru uzattı kafasını gördüğü kişiyle dudakları aralı kaldı. Bu o günkü çocuktu..

Aras?

Yanına gidip gitmemek arasında ikilemde kalırken küçük oğlan dizlerini kendine çekmiş sarsılarak ağladığını gördükçe dayanamadı ve yanına ilerledi.

Boğazınızı temizledi Yağız, lakin Aras öyle şiddetli ağlıyordu ki, Yağız'ın sesi fısıltı eşliğinde kayboldu hemencik. Yağız bu defa sesini yüksek ve şefkatli olmasını umduğu bir  tonda seslendi.

"Neden ağlıyorsun?" Aras'ın anında hıçkırıkları durdu.. ıslak kirpiklerini kırpıştırarak boş bir ifadeyle baktı Yağıza. Ardından sadece omuz silkerek yüzünü dizlerinin üstüne bıraktı. Mırıldandı

"Git burdan"

"Hayır"

"Lütfen.. Git" Yağız O'nu böyle gördükten sonra asla rahat bırakmayacaktı ki gitse dahi aklı Aras da kalacaktı Çünkü o Acı çeken insanları görmeye dayanamıyordu..

Aras'ın yanına doğru ilerledi hemen karşısında dikildi küçük olanın. Ve çöktü Konuşmak için.

"Neyin var? Biri bir şey mi-"

"Ne istiyorsun benden niye sadece gitmiyorsun ?" Aras'ın ani çıkışıyla Yağız şaşkınlıkla baktı küçüğüne. Ardından sesizce fısıldadı

"Gidemem işte. Hem insanlar içindekileri dökmezse birine rahatlayamaz derdi Annem.." Sesinin titrediğini hissetmişti Aras. Yağız  Annem diyince canı yanmıştı aylar sonra ilk defa ağzına almıştı o cümleyi ve bir Yabancıya karşı kullanmıştı.

Aras kafasını eğmişti dudakları titriyordu ve kanıyordu. Acı çekerken acısını dudaklarından çıkarıp ısırmış.. diye düşündü Yağız. İç çekti ve ellini Aras'ın omzuna götürüp sıktı.

"Biz arkadaşız Aras. Arkadaşlar birbirlerine dertlerini anlatmaz mıydı?" Aras kafasını kaldırıp geceyi sığdırdığı gözlerini inci gözlerle kenetledi. Dudağının kenarı hafif yukarı kıvrıldı

"Arkadaşız değil mi?" Gece gözlerinde yıldızlar kendini belli etti parladılar.

Yağız gülümseyerek kafasını hızlıca onaylar biçimde salladı. "Hadi anlat bakalım" şefkatli çıkan sesiyle şaşırdı Yağız sadece yakınlarına karşı böyle samimi olurdu bir Yabancıya karşı böylesine iyimser olduğuna şaşırmıştı.