Amore segreto |Bxb|

{Gözlerinde hayatı görmüştüm}

Murat

"Murat yalnız oturma burda aşağıya gel beraber çözelim soruları. Hem aklını karıştıran bir soru olursa birbirimize yardım ederiz" başımı test kitabından kaldırmadan, ağzımın içinde bir şeyler mırıldandım. Ne dediğimi beynim bile algılamıyordu artık o kadar doluydu ki..

"İyi be gelmezsen gelme. Buz kütlesi sanki zorla getirttik buraya. Iyice alıştı Yağız gibi davranmaya" Umut kendi kendine kavga edip odanın kapısını hızlıca çarptı. Aptal herif aptal.

Yağız gibi...

Grubun hep her şeyi dalgaya alanlardan biride bendim. Yani onların gözünde. Hiç bir şeyi ciddiye almayan, aklı beş karış havada hiç bir şeyi siklemeyen duygusuz pezevengin teki. Aslına bakarsanız 1 yıl öncesine kadar geleceğini bile düşünmeyen biriydim. Ama bütün dengemi, hayatımı ve bu zamana kadar varlığından haberdar bile olmadığım duygularımı alt üst eden biri olmuştu..

Umut..

Benim lise arkadaşım, kardeşim gibi bir şeydi. Benim fikrimce. Ama ufacık bir temas aramızdaki güçlü bağı yerle yeksan ettmişti. Basit bir temastı aslında ikimiz için ama o an aptal yaz dizilerde ki, saf kızlar gibi karnım kasılmasaydı ve kalbim götümden atmasaydı bu kadar umursamazdım o anı. Ama yine de duygularımı ciddiye almayıp bastırmaya çalışmıştım. Ama o benim kadar umursamaz değildi..

Benim başta ciddiye almadığım teması, benden daha çok umursamıştı Umut. 2 güne unutulucak şey iken, o tam bir bokmuşum gibi davranmıştı tüm sene. 8 kişilik grup 4 kişiye düşünce ve Bulut Rüzgar tarafından dışlanınca, yalnız kalmamak için siktiği arkadaşlığımızı geri kazanmaya çalışmıştı.

Ama ben ne arkadaşlığımızı ne de onu kaybetmeyi istiyordum. İlhan gibi en yakın arkadaşı  rolünde yanında olamazdım. Ben o kadar güçlü değildim. Bana beğendiği kızları anlattığında dayanacak gücü bulamazdım duygularımı saklayamazdım. Bunu kendime yapacak kadar acımasız değildim.

O yalnızlıktan nefret ediyor diye kendimi çıkmaz sokağa itemezdim. Bana karşı bir şey hisseder mi diye kendi kendimi boş umutlara kaptıramazdım..

Kısacası Umut benim için, Umut edilemeyecek kadar imkansızdı..

5 ay Önce

"Murat neden benden sürekli kaçıyorsun o aptalca temas yüzünden arkadaşlığımızı bittirmeyeceksin herhalde" sinirle güldüm. Neden sikimde bile değil dediğim o teması, umursamadığı için canım yanıyordu?

Onu duymazdan gelerek yanından geçtim. 7 ay yokmuşum gibi davranmıştı tabiri caizse hayatını sikmişim gibi sürekli ağzıma sıçmıştı. Şimdi ne değişti de gelip, ben ondan kaçıyormuşum gibi davranıyordu ki?

Kollumu kavrayıp, sırtımı telere yaslamış bedeninin arasına sıkıştırmıştı. Kolumu bırakmıyordu halla.

"Bana neden yokmuşum gibi davrandığını açıklamadan gidemezsin" sinirli sesiyle güldüm daha çok sinirden bir gülümsemeydi.

Kafamı kaldırıp kahve gözlerle birleştirdim gözlerimi.

"O temas senin icin aptalca ise, neden 7 ay boyunca, ben seni bilerek öpmüşüm gibi benden iğrendin nefret besledin?" Bakışlarını şaşkınlık sarmıştı. Kolumdaki elleri gevşemiş bir adım geriye atarak uzaklaşmıştı benden..

Ve ben o günden sonra, içinde hayat bulduğum gözlerine bir daha bakamadım.

**
Bu çifti yazmasaydım bir yerlerim şişerdi bane nslmsowwaiwpas

Inş seversiniz siz de😋

Sizi seviyorum muaaah 😙👄😋