အဲရစ္မ်က္စိဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အခန္းတစ္ခန္းထဲမွာေရာက္ေနသည္။
" မင္းနိုးၿပီလား" မိန္းမတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာမွာ မ်က္ႏွာေခ်ေတြလူးကာ တစ္ကိုယ္လုံးေမႊးႀကိဳင္ေနတဲ့ အေပ်ာ္မယ္တစ္ေယာက္က သူ႔ကိုၾကည့္ကာေျပာေနသည္။ သခင္ႀကီးက ရာထူးျမင့္သူမို့ သူရဲ့မိတ္ေဆြေတြကအဆင့္အတန္းျမင့္မားၾကသည္။ အိမ္ေတာ္မွာ စားေသာက္ပြဲေတြက်င္းပရင္ အေပ်ာ္မယ္ေတြ ေခၚကာဧည့္ခံတာမို့ သူသိသည္။
"မင္းနိုးရင္ အစာစား ၿပီးရင္ မင္းကိုငါသင္ေပးမယ္"
" ကၽြန္ေတာ္ ဘာသင္ရမွာလဲ "
" မင္းလုပ္ရမယ့္အလုပ္အတြက္သင္ေပးမွာ ငါ့မွာအခ်ိန္မရွိဘူး ငါဧည့္သည္ေတြကို ေစာင့္ခိုင္းရတာမ်ိဳး ငါမလိုခ်င္ဘူး"
အဲရစ္ ထမင္းစားၿပီး သူမေနာက္လိုက္လာရာ အခန္းတစ္ခုထဲကိုေခၚလာသည္။စာအုပ္ေတြ ၿပီးေတာ့ ပန္းခ်ီေတြ ေနာက္လိင္တံေတြကိုသစ္သားနဲ႔လုပ္ထားတာေတြ အဲ့အခန္းထဲမွာအကုန္ေတြ႕လိုက္ရသည္။
(အမွားပါရင္ေတာင္းပန္တယ္ ကို့လည္းသိပ္မသိဘူး )
"ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ ဘယ္လိုသင္ရမွာလဲ"
"အရင္ဆုံး စာေတြ႕သင္မယ္ ၿပီးရင္လက္ေတြ႕သင္မယ္ အဲ့ဒီ့ ပန္းခ်ီနဲ႔ စာအုပ္ေတြ
ၾကည့္ထား " သူမေျပာၿပီးထြက္သြားတာေၾကာင့္
သူအခန္းထဲမွာက်န္ေနခဲ့သည္။ သူ႔ကိုေပးခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြ ပန္းခ်ီေတြက ေယာက္က်ားအခ်င္းခ်င္း၊ မိန္းမနဲ႔ ေယာက္က်ား လိင္ဆက္ဆံတဲ့ပုံေတြျဖစ္ေနသည္။အဲရစ္တံခါးဖြင့္ေတာ့ အေပါက္ဝမွာ ဗလေတာင့္ေတာင့္ လူႏွစ္ေယာက္ရပ္ေစာင့္ေနကာသူကို တားလိုက္သည္။
" မင္းကို အျပင္ထြက္ခြင့္မေပးထားဘူး
အခန္းထဲမွာေန"
အဲရစ္လမ္းစရွာမရေတာ့လက္ေလၽွာ့ကာအခန္းထဲမွာထိုင္ေနရသည္။ အခ်ိန္ေတာ္ ေတာ္ၾကာေတာ့ ထိုအမ်ိဳးသမီးဝင္လာကာ
"မင္းကို ဖတ္ခိုင္းထားတာ မဖတ္ဘူးလား"
"ကၽြန္ေတာ့္ကိုလႊတ္ေပးပါ ကၽြန္ေတာ္အဲ့ဒါေတြမလုပ္နိုင္ဘူး "
" မင္းမွာျငင္းခြင့္မရွိဘူး မင္းသခင္မကမင္းကိုေရာင္းလိုက္တာ အခုမင္းကိုငါတို့ပိုင္တယ္"
အဲရစ္ မည္သို့ပင္ေတာင္းပန္ကာမူ လြတ္မေပးဘဲ သူ႔ကိုရိုက္ႏွက္ၾကျပန္သည္။အဲရစ္ နာက်င္လြန္း၍ အံႀကိတ္ခံေနရသည္။
ရွီဂ်င္း အိပ္ေနရာကလန္႔နိုးကာ အဲရစ္ဆီကိုသြားၾကည့္ေတာ့ အိမ္မက္မက္ေနဟန္တူသည္။
" အဲရစ္ .............အဲရစ္ "
အဲရစ္ နိုးလာကာ ေမာဟိုက္ေနသည္။ရွီဂ်င္းက သူကို့ ဖန္ခြက္ထဲေရထည့္ကာ တိုက္လိုက္သည္။အဲရစ္ ေရေသာက္ၿပီးမွ
" မင္း အိမ္မက္ မက္ေနတာလား"
" အင္း ....."
"မင္း....... မင္းအိပ္ခ်င္ျပန္အိပ္ေလ ေစာေသးတယ္"
"ငါမအိပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး " အဲရစ္ေခါင္းခါရင္းေျပာလိုက္သည္။ အိပ္ရာေပၚမွ ထမလို့လုပ္ေတာ့ ရွီဂ်င္းက ကိုယ္ပူလာစမ္းကာ
" မင္း သက္သာသြားၿပီ အစာစားၿပီးေဆးေသာက္လိုက္ရင္ ပိုစိတ္ခ်ရတာေပါ့"
" အင္း ငါသက္သာတယ္ ေနလို့လည္းေတာ္ေတာ္ေကာင္းသြားၿပီ စားဖို့ကိုငါပဲခ်က္ပါ့မယ္"
" အင္း ငါခ်က္တာမေကာင္းဘူးမို့လား"
"အဲ့လိုမဟုတ္ဘူး ငါမင္းကို အေႂကြးမတင္ခ်င္ဘူး ငါကမင္းကို မပတ္သတ္ခ်င္ဘူးလို့ေျပာထားတာ ၿပီးေတာ့မင္းကိုအလုပ္ရွုပ္ေစလို့
ေတာင္းပန္ပါတယ္"
အဲရစ္ ေရခ်ိဳးခန္းဝင္ကာ ေရေႏြးစိမ္လိုက္ေတာ့ စိတ္ထဲလန္းသြားသည္။ ျပန္ဖ်ားမွာစိုးလို့ ခဏပဲစိမ္ကာျပန္ထြက္လာေတာ့ ရွီဂ်င္းကေကာ္ဖီေဖ်ာ္ကာလာေပးသည္။
" ေစာေသးတယ္ မင္းျပန္မအိပ္ဘူးဆိုရင္ ငါတို့စကားေျပာရေအာင္"
" အင္း ေျပာေလ"
" မင္း ငါနဲ႔မပတ္သတ္ခ်င္တာ ဘာလို့လဲ မင္းသေဘာက်ေနတဲ့သူရွိလို့လား"
" မ မဟုတ္ပါဘူး ငါ ငါမင္းကိုေၾကာက္လို့ပါ"
" ဒါပဲလား"
"အမ္ ဘာကိုဒါပဲလားလဲ"
" မင္း ငါနဲ႔မပတ္သတ္ခ်င္တာငါ့ကိုေၾကာက္လို့လား အဲ့ဒီ့အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခုပဲလား"
"အင္း ၿပီးေတာ့ ငါအခ်စ္မပါပဲ sexလုပ္တာကို မႀကိဳက္ဘူး အရမ္းမုန္းတယ္"
ရွီဂ်င္း ဘာမွမေျပာဘဲတိတ္ဆိတ္ေနတာေၾကာင့္ အဲရစ္လည္းမေျပာရဲ ။သူတို့က ထမင္းစားပြဲမွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ကာေျပာေနတာျဖစ္သည္။ အဲရစ္ေရွ႕ကိုမၾကည့္ဘဲ ေခါင္းငုံ႔ကာ သူလက္ထဲက ေကာ္ဖီခြက္ကိုၾကည့္ေန သည္။
ရွီဂ်င္း အဲရစ္ကိုၾကည့္ကာ စိတ္ထဲမွာသူေတာင္မသိတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ စိတ္တိုသလိုစိတ္မေကာင္းသလိုျဖစ္ေနမိသည္။ အဲရစ္ဆီကသူ႔ကိုေၾကာက္တယ္ မုန္းတယ္ဆိုတာကို သူလက္မခံနိုင္ျဖစ္ေနသည္။ သူေရွ႕ကသူကေတာ့ေကာ္ဖီခြက္ကိုၾကည့္ေနကာ တုတ္တုတ္ေတာင္မလွုပ္ သူ႔ကိုတစ္ခ်က္ေတာင္ေမာ့မၾကည့္တာေၾကာင့္စိတ္တိုမိသည္။
" အဲရစ္ ငါတို့အစကျပန္စရေအာင္"
" ဟမ္ မင္းဘာကိုဆိုလိုတာလဲ"
"အင္း ငါေျပာတာကိုမင္းသိပါတယ္"
ရွီဂ်င္း နည္းနည္းေတာ့ ရွက္သလိုခံစားရသည္။သူ႔ဘဝမွာ တစ္ခါမွအဲ့လိုမ်ိဳး ဘယ္သူ႔ကို့မွမေျပာဖူးဘူး ခုသူ႔ကဒီလိုေျပာတာေတာင္ ေရွ႕ကတစ္ေယာက္က ျပဴးတူးျပဲတဲနဲ႔သူ ဘာမွနားမလည္တဲ့ပုံလုပ္ျပေနသည္။စိတ္ရွိတိုင္း လုပ္ရရင္ျဖစ္ မလြယ္ေတာ့ဘူး။
"မင္း ဆိုလိုတာက....ဟိုလိုမ်ိဳးေျပာတာလား"
"ငါတို့ တြဲရေအာင္ " ရွီဂ်င္းကေျပာလည္းေျပာ မတ္တပ္လည္းထရပ္တာမို့ အဲရစ္အလန္႔တၾကား ေမာ့ၾကည့္ေတာ့သည္။
" မင္း ဘာမွမေျပာရင္ လက္ခံတယ္လို့ငါမွတ္လိုက္ၿပီ "
အဲရစ္ ေၾကာင္သြားၿပီမွ ကမန္းက တန္း ေျပာလိုက္သည္။
" မင္းမွာ ရည္းစားရွိတယ္မို့လား ငါ့ကိုဘာလို့တြဲမွာလဲ"
" ငါ့မွာရည္းစားမရွိဘူး မရွိရင္တြဲလို့ရၿပီမို့လား ငါဆိုဖာမွာအိပ္ရတာ အိပ္လို့မေပ်ာ္လို့ ခုတင္ေပၚသြားအိပ္ဦးမယ္" ရွီဂ်င္းေျပာၿပီးထြက္သြားသည္။
"အင္း ငါ မနက္စာျပင္လိုက္ပါ့မယ္ "
တကယ္ေတာ့ ရွီဂ်င္း ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိလို့ ေရွာင္ထြက္လာခဲ့သည္။အိပ္ရာေပၚလွဲကာ စဥ္းစားၿပီး ျပဳံးလိုက္မိသည္။ ေတြးရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့ သည္။ အဲရစ္မနက္စာျပင္ကာ ၿပီးသြားေတာ့ ရွီဂ်င္းကိုလာေခၚသည္။ ရွီဂ်င္း ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာေတြ႕ေတာ့ ျပဳံးမိသြားသည္။
ရွီဂ်င္း နိုးလာေတာ့ ေနအေတာ္ျမင့္ေနသည္။ သူမ်က္ႏွာသစ္ကာထြက္လာေတာ့အဲရစ္က အိပ္ရာသိမ္းေနသည္။
" မင္း ၿပီးရင္ မနက္စာလာစားေလ"
" အင္း မင္းေကာ စားၿပီးၿပီလား"
" စားၿပီးၿပီ မင္းကိုနိုးမလို့ အိပ္ေမာက်ေနတာနဲ႔ မနိုးေတာ့တာ"
" အြန္း "ရွီဂ်င္း စားပြဲမွာထိုင္လိုက္ေတာ့
အဲရစ္ကို ခ်ီးက်ဴးမိသည္။ ကိုရီးယားမွာ ေနတာမၾကာေသးေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ေလးခ်က္တတ္သည္။ အရသာလည္းရွိတာေၾကာင့္ သူ ေတာ္ေတာ္ေလး စားလိုက္သည္။
" မင္း ကိုရီးယားစာကို ေကာင္းေကာင္း ခ်က္တတ္ေနၿပီပဲ"
" ဟုတ္တယ္ ငါ သိပ္မသင္လိုက္ရဘူးခ်က္ရတာ ေပ်ာ္ဖို့ေကာင္းတယ္ ငါမသိရင္
onlineေပၚမွာၾကည့္ၿပီး သင္တယ္ "
" အင္း ဒီေန႔က ေသာၾကာဆိုေတာ့ မင္းႏွစ္ရက္ထပ္နားလို့ရတယ္ "
" အင္း ငါမနားပါဘူး ခုလုံးဝေကာင္းေနပါၿပီ "
" ဘာလုပ္မို့လဲ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ကို "
" ငါ အရင္ေနခဲ့တဲ့ မိဘမဲ့ေက်ာင္းမွာ လုပ္အားသြားေပးမလို့ ငါအပတ္တိုင္းသြားျဖစ္တယ္"
ရွီဂ်င္း အဲရစ္ေျပာတာကို နားမလည္ဘူး။သူသိတာက အဲရစ္ကျပင္သစ္ကေနဒီကို တစ္ေယာက္တည္း ေက်ာင္းလာတက္တာပဲသိတာေလ ျပင္သစ္ကလာထဲက ဒီအခန္းမွာငွားေနတာကိုသူသိတယ္။ ဘယ္တုန္းက မိဘမဲ့ေက်ာင္းမွာ ေနတာလဲသူမသိဘူး။
"ငါလည္းလိုက္မယ္ အားေနလို့"
အဲရစ္ ရွီဂ်င္းအေၾကာင္းသိတယ္ မလိုက္နဲ႔ လို့ေျပာလည္းရမွာမဟုတ္ဘူး အဲ့ေတာ့ ေခါင္းညိတ္လိုက္ရသည္။
