အဲရစ္တစ္ေယာက္ မနက္စာျပင္ကာ ရွီဂ်င္းကို သြားနိုးလိုက္သည္။ အိပ္ရာေပၚမွာ ေမွာက္ခုံႀကီးအိပ္ေနတဲ့ ရွီဂ်င္းတင္ပါးကို အားရပါးရ ရိုက္ခ်လိုက္သည္။
"အား နာလိုက္တာ အား အခ်စ္ "
" ဒီေလာက္ေတာင္ အိပ္ရသလား သူမ်ား မနက္စာေတာင္ ျပင္ၿပီးၿပီ"
ရွီဂ်င္း သူ႔တင္ပါးကို လက္နဲ႔ပြတ္ကာ အေၾကာက္အလန္႔မရွိ သူ႔ကိုလုပ္ရဲတဲ့ အေကာင္ေပါက္ကိုၾကည့္လိုက္သည္။
" ဘာၾကည့္တာလဲ မေက်နပ္လို့လား"
"ကို့ကို ႏူးႏူးညံ့ညံ့ နိုးလို့မရဘူးလား ကိုအခ်စ္ကိုဘယ္လို နိုးလဲ"
ရွီဂ်င္းစကားေၾကာင့္ အဲရစ္ရယ္ေနလိုက္သည္။ ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္သည္ ရွီဂ်င္းကသူ႔ကို အလိုလိုက္မွန္းသိလို့ သူကလည္းဆိုးေနတာ
ရွီဂ်င္းကသူ႔ကို အရမ္းႏူးညံ့တာ နိုးရင္ေတာင္နမ္းၿပီး စိတ္ရွည္လက္ရွည္ နိုးတာ
" ကၽြန္ေတာ္က ေက်ာင္းေနာက္က်မွာစိုးလို့ေလ စာေမးပြဲက မနက္ျဖန္သဘက္ခါေျဖရေတာ့မယ္
အပ်င္းတစ္ေနလို့"
"ကို့ဉာဏ္နဲ႔ အဲ့ဒါေတြက ေအးေဆးပါ "
"ေျပာေတာ့ စာေတြဘယ္လိုမွက်က္လို့မရလို့ အခ်စ္ရွိမွ ကိုေခါင္းေအးေအးထားက်က္ရမွာဆို
ခုမလိုလည္း ျပန္မယ္"
" အာ ဟုတ္ပါတယ္ ကိုမွားတာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ သြားေတာ့မွာ မြ"
" ဟာ ညစ္ပတ္တာ မ်က္ႏွာမသစ္ရေသးပဲ နမ္းျပန္ၿပီ ေက်ာင္းကလူေတြကို ဒီလူႀကီးအေၾကာင္းေတြေျပာရင္ ယုံမွာေတာင္မဟုတ္ဘူး"
သူ႔ေနာက္မွာ ပြစိပြစိနဲ႔ ေျပာက်န္ေနခဲ့တဲ့အဲရစ္ကို သူရယ္ခ်င္ေနသည္။ စာေမးပြဲၿပီးရင္ သူဘြဲ႕ယူရမယ္ ၿပီးရင္အလုပ္ဝင္ရမွာမို့ အဲရစ္နားသိပ္မကပ္နိုင္ေတာ့ဘူး အာ့ေၾကာင့္ အခုသူ႔အနားမွာ ေခၚထားရတာ
ဒင္းေလးက လူေကာင္နဲ႔မလိုက္ေအာင္ အရမ္းလက္သန္ေျပာင္တာမို့ သူ႔မွာအျမဲခံရသည္။ သူကနည္းနည္းေလာက္ေျခာက္တာနဲ႔ ငိုမဲ့မဲ့ျဖစ္ကာ ကိုယ္ပဲအျမဲအေလၽွာ့ေပးေနရသည္။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲကထြက္လာေတာ့ အဲရစ္က
ထမင္းဝိုင္းမွာထိုင္ေစာင့္ေနသည္။ တူတူမနက္စာစားကာ ေက်ာင္းလာၾကသည္။ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ အဲရစ္ကားေပၚက ဆင္းမယ္အလုပ္ ရွီဂ်င္းက လက္ကိုလွမ္းဆြဲသည္။
