အဲရစ္နိုးလာေတာ့ ညေနေစာင္းေနၿပီ ေရေႏြးနဲ႔စိမ္ခ်ိဳးကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကထြက္လာေတာ့ ရွီဂ်င္းက အဝတ္အစားေတြထုတ္ေပးထားသည္။
သူဝတ္လိုက္ေတာ့ လူႀကီးအကၤ်ီကိုကေလးဝတ္သလိုျဖစ္ေနသည္။သူ ေဘာင္းဘီ ကိုေခါက္ဝတ္လိုက္သည္။ခါးက ရွုံ႔ႀကိဳးမို့ေတာ္ေသးသည္။အဝတ္အစားလဲကာ အိပ္ခန္းထဲကထြက္လာတဲ့အဲရစ္ကိုၾကည့္ကာ ရွီဂ်င္းျပဳံးစိစိလုပ္ေနတာမို့
မ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္သည္။
" မင္း မရယ္နဲ႔ မေတာ္တေရာ္ေတြထုတ္ေပးၿပီးေတာ့ "
" ငါ့မွာ အေသးဆုံးအကၤ်ီနဲ႔ ေဘာင္းဘီပဲ
မေတာ္တာေတာ့ ဘယ္တတ္နိုင္မလဲ ကိုတို့မနက္ျဖန္ေစ်းဝယ္ထြက္လို့ရတာပဲ"
" မလိုဘူး ငါအခန္းကိုျပန္မွာ "
" မျပန္ရပါဘူး ျပန္ရဲျပန္ၾကည့္ ငါလိုက္လာမွာ"
" ကန္ထုတ္ပစ္မွာ"
" မင္းလုပ္ရဲလား" ရွီဂ်င္းကေျပာရင္း အဲရစ္ကိုဖက္လိုက္ကာ ဆံပင္ကိုနမ္းလိုက္သည္။
" မင္းနဲ႔ အရမ္းလိုက္တယ္ ဆံပင္ေတြကလွတယ္"
အဲရစ္ ေယာက္က်ားေလးခ်င္းခ်င္း ေျပာခံရတာေၾကာင့္ရွက္သြားသည္။
" ငါ ဗိုက္ဆာတယ္"
" အင္း ဘာစားမလဲ မွာလိုက္မယ္"
သူတို့ႏွစ္ေယာက္ ညစာမွာစားလိုက္ၾကသည္။ အဲရစ္ ရွီဂ်င္းတိုက္ခန္းကေနျမင္ေနရ
သည့္ ညရွုခင္းကိုၾကည့္ကာသေဘာက်ေနသည္။ ရွီဂ်င္းတိုက္ခန္းက အထပ္၃၀မွာ ရွိတာေၾကာင့္ အျမင့္ကေနၾကည့္ရတာကို ပိုသေဘာက်ေနသည္။
" မင္းသေဘာက်လား " ရွီဂ်င္းအဲရစ္ကို အေနာက္ကသိုင္းဖက္ကာေမးလိုက္သည္။ ရွီဂ်င္းရဲ့ အျပဳအမူေၾကာင့္ အဲရစ္ရင္ခုန္သြားသည္။ အဲရစ္ ေနာက္ကိုလွည့္လိုက္ေတာ့ ရွီဂ်င္းနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ျဖစ္သြားသည္။
" အင္း ငါသေဘာက်တယ္"
" အာ့ဆို ဘာလို့ ဒီမွာမေနလဲ" ေျပာလိုက္ကာ အဲရစ္ကိုဆြဲဖက္တာေၾကာင့္ အဲရစ္ရွီဂ်င္းရင္ခြင္ထဲေရာက္သြားသည္။ အရပ္ကြာတာေၾကာင့္ အဲရစ္ေမာ့ၾကည့္ရင္းေျပာလိုက္သည္။
" အျမဲတမ္းၾကည့္ရင္ ဘယ္ႀကိဳက္ေတာ့မလဲ"(ရွုခင္းကိုေျပာတာ)
"ကိုကေတာ့ အျမဲတမ္းၾကည့္ေနရလဲႀကိဳက္မွာပါ" (အဲရစ္ကိုေျပာတာ)
အဲရစ္ၿပိဳင္မျငင္းေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လုံးတိတ္ဆိတ္သြားရာ ရွီဂ်င္းက အဲရစ္ကိုမွန္မွာတြန္းကပ္လိုက္သည္။ အဲရစ္ေမးေစ့ကို
ကိုင္ကာ ေမာ့လိုက္ၿပီး ႏွုတ္ခမ္းေလးကိုငုံ႔နမ္းလိုက္သည္။ အေတာ္ၾကာေအာင္ နမ္းၿပီးေတာ့ခြာလိုက္ရာ အဲရစ္အသံတိုးတိုးနဲ႔ေျပာလိုက္သည္။
" ငါ နာေနေသးတယ္ ရပ္လိုက္ရေအာင္"
" အဲ့အထိ မသြားဘူး စိတ္မပူပါနဲ႔"
အဲရစ္ကို နမ္းရင္း အိပ္ရာေပၚတင္လိုက္ကာ အဲရစ္ကို အဝတ္ေတြခၽြတ္လိုက္သည္။
အဲရစ္ကို နမ္းေနရင္း ရွီဂ်င္းသူ႔အကၤ်ီကို ခၽြတ္လိုက္သည္။ အဲရစ္ရင္ဘတ္ေတြကို နမ္းရွိုက္ကာ
နို့သီးေခါင္းေလးကို စုပ္ေပးလိုက္သည္။
" ႁပြတ္ ႁပြတ္ အာ့ ႁပြတ္ႁပြတ္ အာ့"
အဲရစ္ညည္းသံသဲ့သဲ့ထြက္ကာ ရွီဂ်င္းဆံပင္ေတြကို လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ထိုးဖြေနသည္။
ရွီဂ်င္းကေတာ့ နို့ကိုအဝစို့ေနလိုက္တာ အဲရစ္
နို့ထိပ္ေတြက်ိန္းလာသည္။ေအာက္က သူ႔ဟာေလးမာလာတာေၾကာင့္ အဲရစ္တအင္းအင္း ျဖစ္
ေနသည္။
" အင္း ရွီဂ်င္း အာ့ ရွီဂ်င္း အင္း ဟင္း"
ရွီဂ်င္း သူေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္ကာ အဲရစ္ကို စုပ္ခိုင္းလိုက္သည္။အဲရစ္လွဲေနရာက ထကာ
ရွီဂ်င္းရဲ့ လီးကိုကိုင္ကာ လၽွာႏွင့္လ်က္လိုက္သည္။ ထိပ္ကေလးကို လၽွာႏွင့္ခပ္ျမန္ျမန္လၽွက္လိုက္ကာ ငုံစုပ္ေပးလိုက္သည္။ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း တိုးကာငုံစုပ္ေပးလိုက္ေတာ့ ရွီဂ်င္းတအားအား ညည္းကာ အဲရစ္ေခါင္းကိုကိုင္ကာ ေရွ႕တိုး ေနာက္ဆုတ္လုပ္ေပးလိုက္သည္။
" အား အား အဲရစ္ အား အား ရွီး ေကာင္းလိုက္တာ"
အဲရစ္ပါးစပ္ထဲကဟာကိုထုတ္ကာ အဲရစ္ကို ပက္လက္ဆြဲလွန္လိုက္သည္။ၿပီးမွ သူတို့ႏွစ္ေယာက္ဟာကို ပူးကိုင္ကာ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဂြင္းထုလိုက္ေတာ့ အဲရစ္ၿပီးသြားသည္။ ရွီဂ်င္းကမၿပီးေသးတာေၾကာင့္ အဲရစ္ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပူးလိုက္သည္။ တင္ပါးၾကားကို သူ႔လီးကိုသြင္းကာ ေနာက္ကေနပြတ္ဆြဲရင္း အဲရစ္ကိုနမ္းလိုက္သည္။ အဲရစ္နို့ေလးေတြကိုပြတ္ေခ်ကာ ေအာက္မွာခပ္ၾကာၾကာလုပ္ကာၿပီးသြားသည္။
ရွီဂ်င္းသူ႔လက္ေမာင္းေပၚ အဲရစ္ကို ေခါင္းအုံးခိုင္းကာ ရင္ခြင္ထဲမွာဖက္ကာအိပ္လိုက္သည္။ မနက္ခင္းေနေရာင္ျခည္က မ်က္ႏွာကို က်ဆင္းလာတာေၾကာင့္ ရွီဂ်င္းနိုးသြားသည္။
သူမ်က္ႏွာသစ္ ကိုယ္လက္သန္႔စင္ကာထြက္လာေတာ့ အဲရစ္က ထမင္းဝိုင္းမွာအလုပ္ရွုပ္ေနသည္။
" ႏွစ္ေယာက္တည္းကို ဘာလို့အမ်ားႀကီးလုပ္တာလဲ"
" က်န္ရင္လည္း ေနာက္စားလို့ရတယ္ေလ"
" မင္းက အျပင္စာေတြႀကီးပဲစားေနေတာ့ အရံဟင္းေလးေတြလုပ္ေပးတာ ခံတြင္းၿမိန္ေအာင္"
" ကို ေကာင္းေကာင္းစားပါ့မယ္"
အဲရစ္ ကျပဳံးၿပီးေခါင္းညိတ္ကာ စားပြဲမွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ သူစားၿပီး ပန္းကန္ေဆးေနေတာ့ ရွီဂ်င္းကလာကူေဆးေပးသည္။
" မင္းက ဟင္းေတာ္ေတာ္ခ်က္တတ္တာပဲ"
" ငါ့မိဘေတြက (ေမြးစား)အလုပ္မ်ားတယ္ အဲဒါေၾကာင့္သူတို့ကို ကူညီရင္းလုပ္တတ္သြားတာ "
" မင္းကို ဘယ္အရြယ္မွာေမြးစားတာလဲ"
" ၈ႏွစ္မွာ သူတို့ကငါ့ကိုေတာ္ေတာ္ခ်စ္တယ္ ဂ႐ုလည္းစိုက္တယ္ ငါအရမ္းကံေကာင္းတယ္ သူတို့ကို အရမ္းေက်းဇူးတင္တယ္ ခ်စ္လည္းခ်စ္တယ္"
" အြန္း ငါေရာပဲ သူတို့ကိုေက်းဇူးတင္တယ္ ခ်စ္လည္းခ်စ္တယ္"
" အမ္ မင္းကဘာဆိုင္လို့လဲ "ဟုေျပာကာပန္းကန္ေဆးၿပီးၿပီမို့ အဲရစ္ထြက္လာသည္။ ရွီဂ်င္းက ေနာက္မွလိုက္လာကာ
" သူတို့ေၾကာင့္ မင္းကို ကိုကေတြ႕ရတာေလ အဲ့ဒါေၾကာင့္ေက်းဇူးတင္တာ မင္းခ်စ္တဲ့အရာတိုင္းလည္း ငါခ်စ္ခ်င္တယ္"
ရွီဂ်င္းက ေျပာရင္း အဲရစ္နဖူးကို နမ္းလိုက္တာေၾကာင့္ အဲရစ္ၾကည္ႏူးသြားသည္။အဲရစ္ ေျခဖ်ားေထာက္ကာ ျပန္နမ္းလိုက္သည္ ။
ႏွုတ္ခမ္းခ်င္းနမ္းေနရာမွ ခြာလိုက္ကာ ရွီဂ်င္းကိုေျပာလိုက္သည္။
" ငါမယုံၾကည္နိုင္ေသးဘူး "
" ဘာကိုလည္း ငါ့ကိုလား "
" မဟုတ္ဘူး ငါတို့ႏွစ္ေယာက္ဒီလိုျဖစ္မယ္လို့ တစ္ခါမွ မေတြးမိဘူး"
"အင္းကိုေရာပဲ ဒါနဲ႔ ကို့အသက္ဘယ္ ေလာက္လဲသိလား"
" သိတယ္ ၂၂ႏွစ္ေလ ဘာလို့လဲ"
" သိတာေတာင္ခုလို ေခၚေနမွာလား"
" အမ္ ဘယ္လိုေခၚရမွာလဲ ငါမသိဘူး"
" အဲ့ဒါ့ကို ေျပာတာ ကို့ကို အိုပါးလို့ေခၚရမယ္"
" ဟာ မိန္းကေလးေတြေခၚတာေလ မေခၚခ်င္ဘူး"
" မရဘူး မေခၚရင္ အိမ္မျပန္ရဘူး ဒီမွာေနရမယ္ " ရွီဂ်င္း အၾကပ္ကိုင္တာေၾကာင့္ အဲရစ္ စိတ္ညစ္သြားသည္။ ျပန္မလႊတ္တာေၾကာက္တာေၾကာင့္ ေခၚလိုက္ရသည္။
" အို အိုပါး ရၿပီလား"
" မရေသးဘူး ေနာက္အျမဲတမ္းေခၚရမယ္"
" လူေတြေရွ႕မွာေရာလား မေခၚခ်င္ဘူး ရွက္စရာႀကီး"
" လူေတြေရွ႕မွာ မေခၚခ်င္ရင္အခုအျမဲေခၚရမယ္"
" ေကာင္းပါၿပီ အို အိုပါး "
ညေန ေနာက္တစ္ပိုင္း upေပးပါမယ္
