အဲရစ္ေခါင္းအုံးကို မ်က္ႏွာအပ္ကာ
ညည္းေနရသည္။
"အာ့ အာ့ အာ့ အင္း ေျဖးေျဖး အာ့ အာ့ အာ့"
"အား မင္းကေယာက္က်ားေလးတန္မဲ့ အရမ္းလွတယ္ အာ့ အာ့ အား"
အဲရစ္ဖင္ကို တစ္ခ်က္ခ်င္းေဆာင့္ရင္း ေျပာေနသည္။ သူ႔ခါးကို ကိုင္ကာ အားရပါးရေဆာင့္ေနတဲ့ လူႀကီးကို သူၾကည့္လိုက္သည္။
အသက္ ၄၀ေလာက္ရွိကာ ရမၼက္ခိုးေဝေနတဲ့မ်က္ႏွာႏွင့္ သူ႔ကိုမတရားေဆာင့္ေနသည္။
"အား အာ့ အား အား အား မရေတာ့ဘူး
ကၽြန္ေတာ္ၿပီးၿပီ "
"ငါလည္း ၿပီးၿပီ " ႏွစ္ေယာက္လုံးၿပီးသြားသည္။
အဲရစ္ ထထိုင္ကာ အဝတ္ေတြဝတ္လိုက္သည္။
အခန္းျပင္ကို ထြက္ကာလာေတာ့ သူ႔ကိုဝယ္ခဲ့တဲ့လူႀကီးက သူ႔ကိုၾကည့္ကာ ျပဳံးေနသည္။
" မင္းကို ဝယ္လိုက္တာအရမ္း မွန္သြားတယ္
မင္းကို လိုခ်င္လို့တန္းစီေစာင့္ေနၾကတယ္ ခုေနာက္တစ္ေယာက္ကလည္း မင္းကိုေတြ႕ခ်င္လို့တဲ့"
အဲရစ္ သက္ျပင္းခ်ကာ ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။သူ႔ဘဝမွာ ေရြးခ်ယ္စရာမရွိေတာ့လည္း
ဒီလမ္းကို သူေလၽွာက္ရေတာ့မွာေပါ့။ထြက္ေျပးလို့ မလြတ္ေတာ့လည္း ရင္ဆိုင္႐ုံပဲေလ။ အဲရစ္ သူ႔ကိုညႊန္ျပလိုက္သည့္ အခန္းေရွ႕တြင္ အေတာ္ၾကာေအာင္ ရပ္ေနၿပီးမွ အျပဳံးေတြဆင္ျမန္းကာ
ဝင္လိုက္သည္ ။
" အရမ္းေစာင့္လိုက္ရလား သခင္......ႀကီး"
အဲရစ္လန္႔သြားသည္။ေျပာလက္စစကားေတြတန္႔ကာ ေရွ႕ကလူကိုေၾကာင္ၿပီးၾကည့္ေနမိသည္။
" ဟင္ မင္း မင္း အိမ္ေတာ္ကထြက္ေျပးတာဒီလိုေနခ်င္လို့လား ငါျပန္လာေတာ့ၾကားရတဲ့သတင္းကို ငါမယုံခဲ့ဘူး ခုေတာ့မွန္ေနတာပဲ မင္းကအဲ့ဒါကို အရမ္းစိတ္ပါေနတယ္ေပါ့ေလ"
အဲရစ္ သခင္ႀကီးစကားေတြကို နားမလည္နိုင္ျဖစ္ေနသည္။သူပုခုံးႏွစ္ဘက္ကို ကိုင္ၿပီးလွုပ္ရမ္းကာ ေဒါသတႀကီးျဖစ္ေနတဲ့သူက သူအရမ္းေမၽွာ္လင့္ခဲ့ရတဲ့သူ။ ဒီလိုေတြ႕မယ္လို့ ဘယ္တုန္း ကမွ မေတြးမိဘူး။ သူသိတဲ့သခင္ႀကီးက ေဆာင္ၾကာၿမိဳင္ေတြကို မသြားတတ္တာ သူသိသည္။
အခုေတာ့ သူေရွ႕မွာေရာက္ေနတာကို ေတြ႕ရေတာ့
ဝမ္းနည္းကာ ငိုခ်င္လာသည္။
" မင္းက ငါ့ကို ဘာလို့အဲ့လိုလုပ္ရတာလဲ
မင္းကႏွလုံးသားမရွိဘူးပဲ အင္း မင္းလိုခ်င္တာ ငါသိတယ္ ငါေပးနိုင္တယ္ မင္းကိုဖင္ကြဲေအာင္
လိုးေပးမယ္"
အဲရစ္ကို အတင္းဖက္နမ္းကာ အဝတ္ေတြအသည္းအသန္ခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္။ အိပ္ရာေပၚလွဲခ်ကာ သူ႔ဟာကိုကိုင္ကာ အဲရစ္ပါးစပ္ဝေတ့ေပးလိုက္သည္။
"ငါ့ဟာကို စုပ္ေပး မင္းစုပ္ရတာကိုႀကိဳက္တယ္မို့လား မင္းဒီမွာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ စုပ္ၿပီးၿပီလား ငါသတင္းၾကားတဲ့ ေယာက်ာ္းအေပ်ာ္မယ္က မင္းမို့လား"
အဲရစ္ပါးစပ္ထဲကို အတင္းတိုးဝင္လာတဲ့အရာႀကီးကို သြားနဲ႔ကိုက္မိမွာစိုးတာေၾကာင့္ ဂ႐ုစိုက္ေနရသည္။ အဲရစ္လၽွာေတြကို သုံးကာအေကာင္းဆုံးျပဳစုေပးေနသည္။ သခင္ႀကီးေျပာတာေတြကို အကုန္နားမလည္ေပ့မယ္ သူ႔ကိုအထင္လြဲေနတာေၾကာင့္ မ်က္ရည္ကအလိုလိုက်လာသည္။
" ငိုျပမေနနဲ႔ မင္းအဲ့လိုမ်က္ရည္က်ျပၿပီး ျမဴစြယ္ေနတာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေတာင္ရွိၿပီးလဲ အား အာ့ မင္းကပိုကၽြမ္းက်င္လာတာပဲ အာ့ အာ့ အား အားးးး"
အဲရစ္ပါးစပ္ထဲမွာ ၿပီးသြားတာေၾကာင့္
သုတ္ရည္ေတြနဲ႔ ပါးစပ္ကျပည့္ေနသည္။ ျပန္မေျပာနိုင္ခင္မွာ သူ႔ပါးစပ္ကိုလွမ္းပိတ္ခံလိုက္ရသည္။
" မ်ိဳခ်လိုက္ " အေျပာေၾကာင့္ မ်ိဳခ်လိုက္ေတာ့ ပိတ္ထားတဲ့လက္ကိုဖယ္ကာ အဲရစ္ကို အတင္းနမ္းေတာ့သည္။ အဲရစ္တစ္ကိုယ္လုံး အဝတ္မရွိေတာ့မွ ပက္လက္လွန္ကာေပါင္ကိုဆြဲကားလိုက္သည္။ ေပါင္ၾကားထဲဝင္ကာ အဲရစ္ဟာကိုစုပ္ေပးလိုက္ေတာ့ ခံစားလို့အရမ္းေကာင္းသည္။ သခင္ႀကီးရဲ့ ပါးစပ္ထဲကိုတစ္ဆုံးဝင္ေအာင္ စုပ္လိုက္သည္။ ေခါင္းနဲ႔ေရွ႕တိုးေနာက္ ငင္လုပ္ေတာ့ အဲရစ္ မရေတာ့။
"အ အာ့ အာ့ သခင္ႀကီး အား ဟင့္ အာ့အာ့ သခင္ႀကီး အာ့ ကၽြန္ေတာ္ မရေတာ့ဘူး ၿပီးေတာ့မယ္"
အဲရစ္ သခင္ႀကီးပါးစပ္ထဲၿပီးသြားေတာ့
သူ႔သုတ္ရည္ေတြကို သခင္ႀကီးသူ႔လီးေပၚကိုေထြးခ်ကာ သူ႔ဟာကိုလက္နဲ႔ပြတ္ဆြဲလိုက္သည္။ ပက္လက္လွန္ကာလွဲေနေသာ အဲရစ္ကိုကုန္းနမ္းကာ အဲရစ္ဖင္ဝမွာ အဲရစ္အရည္ေတြနဲ႔စိုရႊဲေနတဲ့ သူ႔ဟာကိုေတ့လိုက္သည္။နမ္းေနရာမွရပ္ကာ ကိုင္ထည့္ေနရင္း အဲရစ္ဖင္ဝကိုၾကည့္ကာေျပာလိုက္သည္။
" ဖင္ဝက လူဘယ္ေလာက္လုပ္ထားလို့ ရဲေနရတာလဲ အဲ့လိုခံခ်င္လို့ ဒီကိုလာေနတာမွတ္လား ေတာ္ေတာ္အႀကိဳက္ေတြ႕ေနမွာေပါ့"
" သ သခင္ႀကီးအာ့ အာ့ ဘာကိုေျပာေနတာလည္း အာ့ ဒီကိုလာေနတာမဟုတ္ဘူး အာ့ အာ့
အာ့ သခင္ႀကီး ေျဖးေျဖး အာ့အာ့ လုပ္ပါ"
အဲရစ္စကားကို ဆုံးေအာင္မေျပာနိုင္ သခင္ႀကီးရဲ့ၾကမ္းတမ္းလြန္းလွတဲ့ေဆာင့္ခ်က္ေတြက
အရမ္းနာက်င္လွသည္။ သူ႔ေျခေထာက္ေတြကိုဆြဲကားကာ ရင္ဘတ္ေပၚကိုတြန္းတင္ကာ အသားကုန္ ေဆာင့္လိုးေတာသည္။ အဲရစ္မ်က္ရည္ေတြနင့္ ေအာ္ညည္းကာ သတိလစ္သြားသည္။
အိမ္မက္မက္ကာ ေယာင္ေနေသာအဲရစ္ကို ရွီဂ်င္းနိုးလိုက္သည္။ အိမ္မက္ကနိုးထလာၿပီး ရွီဂ်င္းကို ဖက္ကာငိုေနတာေၾကာင့္ အဲရစ္ကိုဖက္ကာေထြးေပြ႕လိုက္သည္။ အဲရစ္နဖူးကို နမ္းလိုက္ကာ
" ကိုမင္းမက္တဲ့အိမ္မက္ေတြကို သိခ်င္တယ္
အခ်စ္ေျပာျပပါလား"
အဲရစ္လည္း သူစမက္တဲ့အိမ္မက္ကေန အခုထိကိုေျပာျပလိုက္သည္။ သူေျပာတာကို အဲရစ္ ယုံပါ့မလားဟု စိုးရိမ္ကာ ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။
" ကိုစိတ္မေကာင္းဘူး အခ်စ္ကိုအျမဲဝမ္းနည္းေစလို့ အိမ္မက္ထဲကသူကကိုနဲ႔တူတယ္ဆိုေတာ့ပိုၿပီး ဝမ္းနည္းမိတယ္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္အခုကစၿပီးကိုမင္းကို ဘယ္ေတာ့မွဝမ္းနည္းေအာင္မလုပ္ဘူး ျဖစ္နိုင္ရင္ နာက်င္စရာေကာင္းတဲ့အိမ္မက္ေတြကို မမက္ေစခ်င္ေတာ့ဘူး"
အဲရစ္ကိုေျပာရင္း မ်က္ႏွာအႏွံ့အနမ္းေတြေႁခြလိုက္သည္။
" အခ်စ္ေျပာတာကို ယုံၾကည္ေပးလို့ ေက်းဇူး တင္ပါတယ္ အရင္တည္းက ေျပာျပခ်င္တာပါ
ဒါေပ့မယ္ မယုံၾကည္မွာေၾကာက္လို့"
" ကိုအခ်စ္ကိုယုံတယ္ ၿပီးေတာ့ ကိုတို့မွာအမွတ္ေတြကတူညီေနတယ္ ကိုမင္းရဲ့အမွတ္ေတြကို ေတြ႕တိုင္းတစ္မ်ိဳးခံစားရတယ္ ကိုနားမလည္ခဲ့ဘူး ကိုကစၿပီးအခ်စ္ကိုမမွတ္မိလို့ေတာင္းပန္ပါတယ္"
သူတို့ႏွစ္ေယာက္စကားေျပာၿပီးေတာ့မိုးလင္းခါနီးျဖစ္သြားသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား
အိပ္ေပ်ာ္သြားကာ နိုးလာေတာ့ ေနေတာင္ေတာ္ေတာ္ထြက္ေနၿပီ။ စေနေန႔မို့ အဲရစ္မိဘမဲ့ေက်ာင္းသြားရမည္။ ရွီဂ်င္းလည္း လိုက္ပို့ေနၾကဆိုေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သားကမန္းကတန္းျပင္ဆင္ကာ ထြက္လာၾကသည္။ မနက္စာကိုအျပင္မွာစားကာ ကေလးေတြဖို့မုန္႔ေတြဝယ္လိုက္သည္။
အဲရစ္ကေလးေတြကို ေခါင္းေလ်ာ္ေပးရင္း
ရွီဂ်င္းကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ကေလးေတြေဆာ့ေနတာကို မထိန္းတတ္ထိန္းတတ္ႏွင့္ ထိန္းေနတဲ့ရွီဂ်င္းကို ၾကည့္ကာ အဲရစ္ရယ္မိသည္။
ရွီဂ်င္းလွမ္းၾကည့္ေတာ့ သူကိုၾကည့္ရယ္ေနတဲ့အဲရစ္ကို လက္သီးဆုပ္ျပသည္။ အဲရစ္က စိတ္ကိုမဝင္စားတာဟု အမူအရာႏွင့္လုပ္ျပလိုက္သည္။ ရွီဂ်င္းအသည္းယားကာ အဲရစ္ဆီကိုေလၽွာက္လာကာ နမ္းလိုက္သည္။
" ဟာ အိုပါး ကေလးေတြရွိတယ္ေလ ျမင္သြားမယ္"
" မျမင္ပါဘူး ကို့ကိုယ္နဲ႔ကြယ္ၿပီး နမ္းလိုက္တာပါ"
ႏွစ္ေယာက္သား ၾကည္ႏူးကာ တီတူးေနတုန္း
" အား စပ္တယ္ စပ္တယ္ မ်က္စိထဲဆပ္ျပာဝင္ကုန္ၿပီ"
ေအာက္က ေခါင္းေလ်ာ္ခံေနတဲ့ကေလးကထေအာ္တာမို့ ကမန္းကတန္းေရေလာင္းေပးလိုက္ရသည္။ ကေလးေတြကို ေခါင္းေလၽွာ္ေပးၿပီးေတာ့ အိပ္ခါနီးပုံျပင္ေျပာျပေနသည့္ အဲရစ္ကို ရွီဂ်င္းကထိုင္ၾကည့္ေနသည္။ျပန္လာသည့္လမ္းတြင္ အဲရစ္က ရွီဂ်င္းကိုေမးလိုက္သည္။
"အိုပါး ငယ္ငယ္ကပုံျပင္နားေထာင္ရတာႀကိဳက္လား"
" အင္း ေမေမ မဆုံးခင္တုန္းက ကို့ကိုအျမဲအိပ္ခါနီးတိုင္း ေျပာျပတယ္"
" အင္း "အဲရစ္ဆက္မေမးေတာ့ ရွီဂ်င္းရဲ့ဒဏ္ရာေတြကို ျပန္မဆြေပးခ်င္ေတာ့ဘူး။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ညစာစားၿပီး ရွီဂ်င္းျပန္သြားသည္။
