အဲရစ္ ရွီဂ်င္းအိမ္မွာသုံးရက္ေနၿပီး အိမ္ျပန္ပို့ခိုင္းလိုက္သည္။
"ကို အကုန္ရွင္းၿပီးၿပီ"
" အြန္း ေတာ္တယ္ ......အို..ပါး"
" အေျပာနဲ႔မရဘူး"
အဲရစ္နမ္းကာ ဆုခ်လိုက္သည္။ အခန္းကို တံျမက္စည္းလွည္းတာကို ဂုဏ္ယူေနေသာရွီဂ်င္းကို ၾကည့္ကာ
" ေရသြားခ်ိဳးေလ ေခၽြးေတြထြက္ေနၿပီ"
" အင္း " ဟုေျပာၿပီ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္သြားသည္။ ေရသံၾကားၿပီး ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့ အဲရစ္ကိုေခၚသံၾကားလိုက္သည္။
" အိုပါး ဘာျဖစ္လို့လဲ"
" တဘက္မရွိလို့ကို့ကိုေပးပါဦး"
" အြန္း အဲ့မွာထည့္ထားတယ္ မရွိဘူးလား"
" မရွိဘူး ကိုယ္ခ်မ္းေနၿပီ "
အဲရစ္အသစ္သြားယူကာ တံခါးေခါက္လိုက္သည္။ တံခါးပြင့္လာေတာ့ တဘက္လွမ္းေပးလိုက္သည္။
" အား ဘာလုပ္တာလဲ ရွီဂ်င္းအိုပါး"
" ေရတူတူခ်ိဳးရေအာင္ "
ရွီဂ်င္းေရမခ်ိဳးဘဲ အဲရစ္ကိုစေနတာေၾကာင့္ အဲရစ္စိတ္တိုသြားသည္။
" ေျပာေတာ့ တဘက္မရွိလို့ဆို ဟိုစင္ေလးမွာတင္ထားတာေတြမေတြ႕ဘူးလား ခ်မ္းေနလိုဆို ေရေတာင္မစိုဘူး"
" ကိုတို့တူတူခ်ိဳးရေအာင္ေနာ္"
အဲရစ္ကိုေျပာလိုက္ကာ အဲရစ္အဝတ္ေတြအတင္းခၽြတ္ေလသည္။
" ဟာ မခ်ိဳးဘူးေနာ္ ကို့ဘာသာခ်ိဳး"
" ဟင့္အင္း မရဘူး "
အဲရစ္ အဝတ္ေတြမရွိတာေၾကာင့္ ေအာက္ကအေကာင္ေလးကို လက္နဲ႔အုပ္ကာ ကုန္းကုန္းကြကြနဲ႔ျဖစ္ေနသည္။ ရွီဂ်င္းေရခ်ိဳးဇလုံးထဲကိို ဆြဲမကာအဲရစ္ကိုထည့္လိုက္သည္။သူ
ကအေနာက္ကေန ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ အဲရစ္ကို သူရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းကာ နမ္းလိုက္သည္။နမ္းေနရင္းလက္ေတြက လွုပ္ရွားကာ အဲရစ္အေကာင္ေလးကို ပြတ္တိုက္လိုက္သည္။ အဲရစ္ အနမ္းေတြကို ခပ္ျပင္းျပင္းတုံ႔ျပန္လာတာေၾကာင့္ သူတို့ႏွစ္ေယာက္ရဲ့အနမ္းေတြက ပူေလာင္ျပင္းရွေနသည္။
အဲရစ္ကိုနမ္းေနရာမွ ခြာလိုက္ကာ အဲရစ္ကိုသူနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ေစသည္။ အဲရစ္နဲ႔သူတို့ႏွစ္ေယာက္ လီးႏွစ္ေခ်ာင္းကိုပူးကာ ပြတ္ဆြဲလိုက္သည္။
" အာ့ အာ့ အာ့ အဲရစ္ ""အာ့ အာ့ အာ့ အိုပါး"
အဲရစ္ၿပီးသြားတာေၾကာင့္ ရွီဂ်င္းအဲရစ္ကို ေနာက္လွည့္ခိုင္းလိုက္ကာ ေလးဖက္ ေထာက္ခိုင္းလိုက္သည္။အဲရစ္ ေရခ်ိဳးဇလုံေဘာင္ကို လက္နဲ႔ကိုင္ကာ ရွီဂ်င္းအႀကိဳက္ေလးဖက္ေထာက္ေပးလိုက္သည္။ ရွီဂ်င္း သူ႔ဟာကို ကိုင္ကာ အားနဲ႔ေဆာင့္ထည့္လိုက္သည္။
"အာ့ အာ့ အား အိုပါး အား အိုပါး ဟင့္ ေျဖးေျဖး"
"အင္း အာ့ အာ့ အင္း အား အြန္းအြန္း အဲရစ္ အာ့"
ေနာက္ကေနတစ္ဆုံးထည့္ကာ ခါးေလးကိုကိုင္ကာ မေႏွးမျမန္ေလး လုပ္ေပးလိုက္သည္။ အသားခ်င္းရိုက္ခတ္ကာ တဖတ္ဖတ္သံ
ေတြျမည္ေနသည္။ ဆပ္ျပာေတြနဲ႔ မို့ အထဲက တစြပ္စြပ္ျမည္သံကတစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ထြက္လာသည္။
" အား အဲရစ္ အာ့ အာ့ အာ့ အား အခ်စ္ အား"
" ဟင့္ ဟင့္ အိုပါး ကၽြန္ေတာ္ နာေနၿပီ မရေတာ့ဘူး အာ့ အာ့ အိုပါး"
ရွီဂ်င္း အဲရစ္ကို ဇလုံထဲကထုတ္လိုက္ကာ ေရေတြသုတ္ေပးလိုက္သည္။အိပ္ရာေပၚေပြ႕ခ်ီကာ ခ်ေပးလိုက္ကာ အဆက္မျပတ္နမ္းေတာ့သည္။ အဲရစ္ကို တစ္ကိုယ္လုံးနမ္းကာ
အဲရစ္တြင္းထဲသူ႔ဟာကို ထိုးသြင္းလိုက္သည္။
အတြင္းကို ဝင္သြားတာနဲ႔ ေႏြးကာက်ပ္စီးေနသည္။
" အား အခ်စ္ရယ္ အထဲကေႏြးၿပီးစီးပိုင္ေနတာပဲ
အာ့ ကိုအရမ္းႀကိဳက္တယ္"
"အာ့ အာ့ အာ့ အိုပါး အား အမ္း အိုပါး အာ့အာ "
သူလိုးလိုက္တိုင္း အဲရစ္ႏွုတ္ခမ္းကို
ကိုက္ကာညည္းေဆာင့္ေနသည္။ ေအာက္ကေန ဖင္ေလးကိုေကာ့ေပးကာ သူ႔ေဆာင့္ခ်က္ေတြကို ခံယူေနသည္။ တအားအားႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္လုံးၿပီးသြားသည္။
အဲရစ္ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္လိုက္ရွာေနတာ
ႏွစ္ရက္ရွိၿပီ။ ေကာ္ဖီဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာရကာ သူေက်ာင္းတက္လည္း အဆင္ေျပတာမို့ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္လည္း လုပ္လို့ရသည္။ ေရခဲေသတၱာထဲ ဝယ္လာတဲ့ပစၥည္းေတြထည့္ကာ မီးဖိုခန္းကို သန္႔ရွင္းေရးလုပ္သည္။
" အခ်စ္ ဘာလုပ္ေနလဲ" ရွီဂ်င္းဆီက စာဝင္လာသည္။
" အိမ္မွာ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေနတာ"
" ကို့ကို မလြမ္းဘူးလား"
" No စတာ လြမ္းတာေပါ့ အိုပါး ခုဘာေတြလုပ္ေနလဲ"
" အေဖက သူ႔ကုမၸဏီမွာအလုပ္ဝင္ခိုင္းေနလို့ လုပ္ေနရတယ္"
" လိမ္မာတယ္"
" ကို့အခ်စ္ စကားေၾကာင့္ပါ ကို့ဘာသာဆိုမဝင္ဘူး"
အဲရစ္ရယ္ကာ စာျပန္ပို့လိုက္သည္။
" အိုပါး မနက္ျဖန္ေတြ႕ရေအာင္ အိုပါး အဆင္ေျပတဲ့အခ်ိန္ေျပာေလ "
" အြန္း ကိုလည္းေျပာမလို့ ညက်မွဖုန္းဆက္ေျပာမယ္"
" ဟုတ္ အာ့ဆို bye"
" အင္းပါ မြမြ"
စာေရးတာေတာင္ ကဲျပေနတာေၾကာင့္
အဲရစ္ ျပဳံးလိုက္မိသည္။ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ၿပီး အဝတ္ေတြစုကာ အဝတ္ေလၽွာ္စက္ထဲထည့္လိုက္သည္။အားလုံးၿပီးေတာ့ ည၇နာရီေလာက္ ရွိေနၿပီ ေရခ်ိဳးကာ ညစာစားလိုက္သည္။
သူ အိပ္ရာေပၚမွာ စာအုပ္ဖတ္ေနတုန္း
ရွီဂ်င္းဖုန္းဝင္လာသည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာေျပာၿပီး သူအိပ္ခ်င္တာေၾကာင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ သူေၾကာက္ေနတဲ့ အိမ္မက္ထဲျပန္ေရာက္သြားသည္။
အဲရစ္ေမာဟိုက္ေနၿပီး ေဘးပတ္ပတ္လည္ကို ၾကည့္ေတာ့ ေမွာင္ပိန္းကာဘာကိုမွ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းမျမင္ရ။ သူေနာက္မွာ အသံသဲ့သဲ့ၾကားလိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ မီးေရာင္ခပ္ပ်ပ်နဲ႔လူေတြ သူ႔ေနာက္ကိုလိုက္လာသည္။
အဲရစ္ မျမင္မစမ္းနဲ႔ ခဏခဏေခ်ာ္လဲကာ ေျခေထာက္နာေနသည္။
" အား ထလို့မရေတာ့ဘူး " ခလုတ္တိုက္ကာထလို့မရေတာ့ေအာင္ ေျခေထာက္ကနာေနသည္။ ေနာက္ကလူေတြကသူကို့မွီကာ ဖမ္းေခၚသြားေတာ့သည္။
" သူက ေျပးခ်င္ေသးတယ္ မင္းဘယ္လိုေျပးေျပး ငါတို့ဆီကဆိုတာသိေစရမယ္ သူကို
မီးကပ္ေပးလိုက္"
မီးခဲေတြရဲရဲနီေနတဲ့ ခြက္ထဲမွသံျပားကိုယူကာ အဲရစ္ကိုေမွာက္ခိုင္းလိုက္သည္။အဲရစ္ခါးမွာ သံျပားကိုကပ္လိုက္သည္။
" အား......... " ေညာ္နံ့ေတြနဲ႔အတူအဲရစ္အသံကုန္ေအာ္ကာ သတိလစ္သြားေတာ့သည္။
အဲရစ္နိုးလာေတာ့ မိုးလင္းေနၿပီ အိမ္မက္ကိုစဥ္းစားမိတိုင္း ေခါင္းကိုက္လာသည္။ သူ႔ခါးကအမွတ္က အိမ္မက္ထဲကသံျပားအရာဆိုတာေတာ့ သူရွင္းရွင္းလင္းမွတ္မိတယ္။
ရွီဂ်င္းနဲ႔မနက္စာစားဖို့ခ်ိန္းထားတာမို့ အေတြးေတြကိုရပ္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္လိုက္သည္။
သူျပင္ဆင္ၿပီးထြက္လာေတာ့ ရွီဂ်င္းကကားေပၚကေနဆင္းကာ ကားတံခါးဖြင့္ေပး သည္။
" ဘယ္ကိုသြားခ်င္လဲ အခ်စ္"
" မသိဘူး breakfast စားမွာဆိုေတာ့ အိုပါးစားခ်င္တာရွိလား"
" ကိုက မင္းကိုစားခ်င္တာ"
" ေတာ္ၿပီ ေကာ္ဖီေသာက္မယ္ ........ ဆိုင္ကိုေမာင္း "(ဆိုင္နာမည္သိဘူး ကိုရီးယား လည္းမေရာက္ဖူးဘူး)
" ေကာင္းပါၿပီ ခ်စ္သေဘာပဲ"
ရွီဂ်င္း သူ႔ေရွ႕မွာ ေကာ္ဖီေသာက္ေနတဲ့ေကာင္ေလးကိုၾကည့္ကာ ျပဳံးေနမိသည္။ မေတြ႕ရတာ သုံးရက္ေလာက္ရွိၿပီမို့ သူအရမ္းလြမ္းေနသည္။တူတူေနရေအာင္ဆိုေတာ့ အတင္းျငင္းေနတာေၾကာင့္ စိတ္ရွုပ္မွာစိုးလို့ ထပ္မေျပာေတာ့။
" ေကာ္ဖီမေသာက္ဘူးလား လူကိုပဲၾကည့္မေနနဲ႔ "
"ၾကည့္မွာပဲ ကို့ကိုပစ္ထားတာကို"
" အလုပ္ရွာေနလို့ပါ ၿပီးေတာ့ နည္းနည္းပင္ပန္းေနလို့"
" ကိုေျပာသားပဲ ကိုနဲ႔ေနပါဆို ခ်စ္မပင္ပန္းေစရဘူး"
" အဲ့ဒါက ပိုပင္ပန္းမွာသိတယ္"
သူ႔ကို ႏွုတ္ခမ္းဆူကာေျပာေနတဲ့ ေကာင္ေလးကိုၾကည့္ကာ နမ္းလိုက္သည္။
" ဟာ လူေတြရွိတယ္ေလ မရွက္ဘူးလား"
" မရွက္ရင္ထပ္နမ္းရမွာလား"
" ေတာ္ၿပီ စားေတာ့ " အဲရစ္ ပန္းကန္ထဲကကိတ္ကို ရွီဂ်င္းကိုခြံ့လိုက္သည္။ ပလုတ္ပေလာင္းျဖစ္ေနေသာရွီဂ်င္းကိုၾကည့္ကာ ရယ္လိုက္သည္။
