Grabe bago ko umpisahan UD, gusto ko munang magtalumpati. Hahahaha! =))) Sobrang thankyou sa mga nagmamahal nitong story ko, hindi nyo alam kung gaano nyo po ako napapasaya sa simpleng comment, lalo na ngayon. T~T ajuju. Echos! =))) Sana mahabaan ko pa 'to. gaya ng gusto ng iba. Mehehe. Luffyouguysssss! Kahit hindi man ganun kaganda 'tong story ko, mahal nyo pa din to, at binabasa nyo pa din. TYAGA TYAGA nga lang. Haha!! =))
So, eto na UD.
---- -- --- --
Daniel's POV
At eto na nga kame ngayon, naglalakad papuntang sinehan. Tss, ang daming tao! Malamang mall to. -_- Utak DJ asaan?!
"Papa, I want to watch Sisterakas." sabi pa ng cute na cute na batang kasama namin ni Kath, si Kath naman parang approve na approve dahil gusto nya din mapanuod yun, dahil andun daw yung crush nya, crush na crush as in. At andun din daw yung kamukha nya. Psshh.
"Osige tara." hinanap ko yung dulo ng pila para sa sine, and shizz!! Ba't ang haba? O.O
"Kath, ikaw na lang kaya pumila? Tutal gusto nyo din naman yan eh. Dito na lang ako." sinimangutan lang ako ni Kath, pero pumila pa din sya. Ehehe!!
Kaya dito ako ngayon, sa tabi lang ng escalator, naghihintay sakanila. Nang may biglang lumapit saken.
"Ui DJ? Ikaw na ba yan?" since nakayuko ako, tinaas ko yung ulo ko para makita kung sino yung nagsalita.
"Janella?" sya na ba yan?
"Yes its me!!" ngiting ngiti pa nyang sagot.
"JANELLA!!!" di ko napigilan, ayun nagyakapan lang naman kame dito. Namiss ko 'tong baliw na 'to, hindi ko akalain na magiging ganyan na sya ngayon.
"Ikaw na ba talaga yan? Grabe laki ng pinagbago mo ah. Dati-"
"Oh shut up! I don't wanna remember that. Tsshh." Hahaha, di pa din sya nagbabago pikon pa din! Pero namiss ko sya ah.
"So, sino kasama mo dito?" tanong ko sakanya.
"Si Kuya!" oooohhhh. "Eh ikaw?"
"Si Kath, tapos baby namen." parang bigla naman nanlake yung mata nya nung sinabi kong BABY NAMEN.
"What? Really? OmyG. May baby ka na? When?Where?How?AND WHY?!" Haha. Eto talagang 'to, di nagbabago sa kaartehan.
BINABASA MO ANG
I DO [ CNTHB.Book2 ]
FanficEvery time you go in, it's like starting over. You don't know how you did the other records. You're learning all over. It's some weird musician amnesia, or maybe the road wipes it out.