You will know her name {Voltooid}

15. Beasty ✔

Pov Hannah/Nina

De eerste paar nagels scheuren mijn huid open en laten een spoor van bloed onder zijn nagels achter. Dit voelde dus al mijn slachtoffers, pijn, angst maar vooral machteloosheid, het idee dat je niks kan doen terwijl andere mensen je martelen. Een volgende nagel krabt mijn voorhoofd open en het bloed voelt warm aan als het over mijn voorhoofd loopt, een rilling kruipt over mijn rug. Ga ik nu serieus dood? Een luide grom van de een van de monsters doet de andere opzij gaan. Een nog groter monster staat voor me. De andere zijn al 3 meter... Ik slik een brok in me keel weg. Zijn grijns is enorm, ze lijken op mensen, net zo harteloos. (Bedoel ik niks mee -,-) Hij ploft op zijn voorpoten voor me neer en kijkt me recht in de ogen aan. Ik kijk in zijn felgele ogen, ze zijn feller als de andere. Hij haalt zijn poot naar achteren. Ik vlieg door de lucht en knal tegen een boom aan. Het geluid van krakend bot. Hellse steken laten mijn hoofd bonken. Bloed loopt over mijn voorhoofd mijn ogen in. Ik zit versufd tegen de boom aan terwijl het monster weer naar me toe komt lopen. Alles doet zeer, alles in me staat in brand van pijn. Ik wil opstaan en hard wegrennen maar mijn benen voelen aan als pudding.

Het monster tilt me op en schud me heen en weer. Ik gil. Het geluid klinkt schel en galmt het hele bos door terwijl het monster zijn nagel in mijn zij zet en langzaam naar beneden trekt. Het geluid van uitelkaar trekkend vel klinkt in mijn oren. Alles is licht in mijn hoofd. Ik kan toch niet zo dood gaan?! Was Roan maar hier...

Pov Roan

Ik spring over over een boomstam en zet mijn handen vermoeid op mijn knieen. Een gil. Hannah! Ik ren weer door en spring in een bosje als ik uit een zijpad een groot grijs beest zie lopen. Het beest beukt alles aan de kant, bomen vallen krakend op de grond, dieren rennen weg en een enkele konijnen worden platgetrapt. Op een paar meter afstand volg ik het beest. Hij loopt naar andere beesten en gromt luid. Vanachter een paar takken kijk ik toe. Opeens vliegt er een lichaam door de lucht en knalt tegen de boom. Hannah! Een misselijk makend gekraak dreunt door mijn oren. Ik moet haar helpen, maar hoe ga ik dat doen? Ik heb niks mee om me te verdedigen. Mentaal sla ik me voor mijn hoofd, waarom heb ik geen mes ofzoiets meegenomen. Het beest tilt Hannah op en schud met haar alsof ze een barbiepop is. Zijn klauw maakt een diep gat in haar zij. Ik kijk precies tegen de gapende wond aan die het beest in haar zij snijd. Ik kijk naar Hannah. Alles zit onder het bloed. Ik denk aan de overleden vrouw op de open plek. Ik zal Hannah redden al kost het mijn eigen leven!

Vermoeid zit ik in het lokaal. Het beest had Hannah meegenomen en ik kon niks anders dan achtervolgen tot een of ander hol waar te veel van dat soort beesten zaten, dus ben ik met lood in m'n schoenen naar huis gegaan. "Roan? Gaat het goed?" De leraar staat voor mijn tafel.

"Zie ik eruit alsof het goed gaat?" Ik schrik van mijn eigen stem. Het klinkt schor en vermoeid.

De gesprekken in het lokaal vallen stil en alle aandacht gaat naar mij en de leraar, die zijn hand op mijn schouder legt. "Jongen, ze vinden haar wel."

"Te laat." Hij tilt zijn wenkbrauwen op. "Hoezo te laat?" "Let maar op." Ik sta op, smijt mijn boeken in mijn tas en loop het klaslokaal uit met het plan naar het bos te gaan.

Jeah bitches hoofdstuk 15 alweer. Het gaat zo snel, ik heb al 15 hoofdstukken gemaakt. o my freaking lolly's, ik ben goed!! #eigendunk but i don't care. Maar de telling van de hoofdstukken kloppen niet dus eigenlijk is dit hoofdstuk 15. Ik wilde het veranderen maar ik kan de verhalen niet openen dus zwaar klote maar het is niet levensbedreigens rustig maar;-) ik ga gewoon elke dag proberen de telling goed te krijgen :-D goeie ik/goede ik. Maar ik ga verder met mjjn kamer een make-over geven.

Byebye xxx lolly