You will know her name {Voltooid}

4. I'am kind. I know.. ✔

Elize van Dam is dood aangetroffen, nadat ze haar in de brievenbus is gevonden. Wat er in het briefje stond word privé gehouden. Alleen was dat nog niet het enige briefje... in het andere briefje dat is aangetroffen word niet duidelijk gemaakt hoeveel slachtoffers nog zullen volgen, wel dat er meer komen, en dat ze door gaat tot het einde. Ook het bericht op de muur op de politie afdeling is veranderd. "Drie, vier, vijf, en we zijn nog steeds aan het tellen. Haha, ìk ben aan het tellen..."

Pov Benci

Met een grijns kijk ik naar de tv voor me op de kast staat. Alles loop volgens plan. Nu is het mijn beurt om Zac te helpen. Het wordt tijd voor wat liefdadigheid. Ik loop naar het bureau en klap de laptop open.

Gelukt! Ik klap de laptop dicht. Misschien moet de bank een betere beveiling op hun computer zetten.

De schulden van Zac's moeder zijn nu 'betaald'.

Zac's vader is dood en de moeder verdient heel weinig. Zac hielp me altijd vroeger dus is het mijn beurt om hem te helpen. Ik pak de envelop en loop naar het huis van Zac die vier straten verderop woont. Ik pak de envelop uit mijn zak, waar ook een sollicitatiebrief voor het ziekenhuis bij zit en gooi het naar binnen waarna je het geklepper van de brievenbus hoort.

Het is een week later en ik kijk de straat in waar Zac woont en zie Zac het huis uitlopen met beter kleding en een nieuwe schooltas. Zijn moeder is aangenomen dat staat vast. Zac komt steeds dichterbij. Ik blijf staan en hij komt langs en blijft voor me staan. "Benci?! wat doe jij hier?" Ik grinnik. "Nog steeds nieuwsgierig he? is je moeder aangenomen?" Zijn ogen worden groot en zijn mond valt open. "Jij was het he? Van die brief en die betaalde schulden maar vooral van die moorden." Ik knik. "Maar je houd je bek. Jou doe ik niks aan, je kwam voor mij op Zac en dat waardeer ik, maar dat vervloekte groepje dat zal zijn dood vinden." Een vragende blik komt in zijn ogen. "Waarom?" Ik zucht en knipper tegen herinderingen die ik nooit meer wil zien. "Omdat ik heb gezien hoe mijn ouders werden vermoord.." De vragende blik maakt plaats voor een medelijdende blik. "...en ik me heb voorgenomen ze te vinden en te vermoorden samen met degene die mij vernietigen wilden, maar jij was de enige die aardig deed en ik wist dat je het moeilijk thuis had en ik ging jullie helpen, zie hier het resultaat." Hij grinnikt en knuffelt me.

"Thanks maar ik weet dat ik je toch niet kan tegen houden van die moorden, de haat is aan je hele houding te zien maar ik moet hier met iemand over praten, ik ga kapot als ik het voor mezelf houd. Al is het super vreemd om een moordenaar te knuffelen."

Ik grinnik en knik. "Praat er met iemand over die je vertrouwd, maar zeg erbij dat als ik erachter komt als hij of zij het doorvertelt er geweest is." Hij knikt. "Ik ga naar school loop je even mee?" Ik knik. Dat kan geen kwaad denk ik.

We lopen het schoolplein op en iedereen kijkt verbaast naar ons, nou ja naar Zac. Ik grinnik. "Ik geloof dat je verandert bent Zac." Hij knikt vrolijk. "Nogmaals bedankt." Ik maak een wegwerpgebaar. "Laten gaan ik deed het graag. Robbert en Maaike komen met grote stappen op mij aflopen en geven me een duw. "Doe normaal man, je vermoord toch niet zomaar een stel onschuldige mensen." Ik kijk ze verbaasd aan. "Vermoord?! Doe zelf normaal man, ik heb ook best wel hersenen in mijn kop zitten." Ze kijken me woedend aan en duwen me op de grond. Ik zit even op de grond en spring op en ga vlak voor ze staan. "Jarenlang gepest geworden door jullie is nu afgelopen, ik een klap, jullie ook een klap. Ik een duw jullie ook een duw, zo simpel is dat. Ik kijkt ze arrogant aan en duw ze op de grond. Ik kijk ze nog een keer minachtend aan en tuf en hun gezicht. De hele school staat met open mond toe te kijken. Ik draai me om naar Zac, geef hem een knuffel en loop dan het schoolplein af. Wetende wie de volgende zijn....