𝐟𝐨𝐫𝐦𝐞𝐫 𝐞𝐧𝐞𝐦𝐲

9.

Wyszłam z łazienki. Byłam zdenerwowana... Co te laski sobie myślą? Będą mnie mieć na oku, też mi coś! Ale... Co jeśli będzie jak kiedyś? Co jeśli znów będę wyśmiewana? Co jak Somi i Hyunjin sie ode mnie odwrócą? Zostanę sama ze wszystkim znowu...

Myśląc o tym wszystkim nie zauważyłam że wpadłam na coś. A raczej na kogoś. Była to osoba która działała mi na nerwy. Park Jimin.

-Mmm wiedziałem że na mnie lecisz.-powiedział z uśmiechem.

-Daruj sobie te głupie teksty Park...-powiedziałam i chciałam go wyminąć ale nie umożliwił mi to uścisk na moim nadgarstku.

-Nigdzie nie idziesz- powiedział chłopak.

-Co ty ode mnie chcesz? -spytałam. -Teraz mam ci usługiwać? A może musze odrobić ci prace domową? Słuchaj nie mam teraz nastroju na takie dogryzki z twojej strony...-powiedziałam.

-Kto powiedział że będziesz mi usługiwać?- spytał- Chce tylko spytać co cię tak martwi. Zachowujesz się dziwnie.

-Haha ty to najlepiej mnie znasz że wiesz takie rzeczy. -powiedziałam z ironią- Z resztą co to cię obchodzi?-spytałam.

-Martwię się o ciebie. -powiedział uśmiechają się

-Co? -Nie mogłam uwierzyć w to co właśnie usłyszałam Park Jimin chłopak który jeszcze pare miesięcy temu mi dokuczał się o mnie martwi?- Żartujesz tak?

-Ja nigdy nie żartuję. -powiedział szczerząc się.

-Jak sobie chcesz... Ale musze już iść. -oswobodziłam swoją rękę z jego uścisku- Następnym razem nie żartuj sobie z takich rzeczy... -wyminełam go i poszłam w kierunku klasy.

Nie mogłam opisać tego uczucia. Czułam się dziwnie... Nigdy nikt się o mnie nie martwił tym bardziej żaden chłopak... Wiem że Jimin pewnie żartował ale na mojej twarzy pojawił się uśmiech. Ale po chwili uśmiech zszedł mi z twarzy...

______________________________

Co mogła zobaczyć y/n?
Hejj tu autorka 🤗 Następny rozdział postaram się wstawić jak najszybciej. Pamiętajcie żeby zostawić komentarz i gwiazdkę to motywuje do dalszego pisania ❤️☺️ Przepraszam za błędy jeśli takie wystąpiły.