I Am You (BoyxBoy) (BoyxGirl)

Chapter XIII - Home

Gulat na gulat ang katulong namin sa bahay. Ang higpit ng yakap sa akin si Manang Dehli dahil hindi pa din siya makapaniwala. 

"Sir Jio, para akong nanaginip. Buhay na buhay kayo. For sure matutuwa ang Mama mo. Jusko totoo pala talaga na may himala" Manag Dehli said while hugging me on the way papasok sa loob ng bahay.

Pumunta kami sa family living room sa left side wing ng bahay kung saan may veranda. Nakaupo si Mama umiinom ng tsaa habang nakatingin sa may hardin.

Tinawag ni Manang Dehli ang atensyon ni Mama.

"Madame, may naghahanap po sa inyo" sabi neto na halatang nag pipigil ang saya.

Nakatingin pa din si Mama sa labas. Hindi ko makita ang kaniyang mukha dahil nakapaharap ang kaniyang upuan. 

"Sabihin mo na hindi na ako tumatanggap ng kahit na sinong bisita sa ganitong oras" walang gana na sabi ni Mama.

Magsasalita pa sana si Manang Dehli ng hininto ko eto at senenyasahan na ako na ang bahala. Nagpasalamat muna ako bago siya umalis.

Nang makaalis na si Manang Dehli. Huminga muna ako ng malalim bago ako magsalita "Kahit ako po mama bawal ko po kayong maka-usap."

Huminto siya pag-inom ng tsaa at naging stiff ang tindig niya. I smiled.

"Mama" pag-tawag ko sa kaniya. Nanginginig 'yung boses ko.

Nilapag niya ang kaniyang tasa at tumayo. Dahan-dahan siyang lumingon. Gulat na gulat ang kaniyang itsura. 

"Tell me this is a dream" sinabi ni Mama ng makita niya ako.

Lumapit ako sa kaniya at hinawakan ang kaniyang dalawang kamay "No, Ma. This is real. I am real." ang sabi ko at nilagay ang kaniyang kamay sa aking pisngi.

"No… no.. how.. it can't be. Is that really you, Jio?" She said and I can see her tears. 

Tumango lang ako. "You will not believe Ma but yes this is me. Alive and well"  I said while smiling at her.

She hugged me tight. "Anak... Kung panaginip man ito ayoko na magising. I miss you so much. Miss na miss kita. Akala ko nawala ka na sa akin at kinuha ka na ni Baba mo. But, He gave you back to me. Everyday lagi ko pinapanalangin sana ibalik ka sa akin kahit na sobrang impossible and now you are here. I will not let anything bad happen to you again, anak" she said and cried to me while hugging.

Ganito pala kasarap ang mahalin ka ng nanay mo. All of the pain and challenges I undergo wipes out ng yakapin ako ni Mama at tawaging Anak. Napakasarap pakinggan. I cried while hugging her back. "Mama, I will not leave you ever again."

I looked at her and I can see she got aged. She looks lethargic and sleepless. "Ma, you look restless."

"Everyday it's hard for me to wake up and go to sleep because you are gone. In every corner of this house I can remember you. Sometimes I just don't go home and just travel a lot. Nagpaka-busy ako sa family business natin para makalimutan 'yung pain ng pagkawala mo, anak. I exhaust myself to work para kung uuwi man ako dito sa bahay matutulog na lang ako." my mom said while crying.

It's so heartbreaking seeing my mom crying like this "I'm sorry ma kung ngayon lang ako bumalik. Dahil nung araw isang himala ang nangyare at bigla akong nabuhay. Then, sinabi ko sa embalmer na huwag muna sabihin sa family ko. Gusto ko muna lumayo aat magpakalayo para din magkaroon kayo ng oras ng kakambal ko habang wala ako because I know how you and Jia are not in good terms. Pero that plan didn't work, I guess" I said.

"So you mean 'yung kiniremate nila ibang tao? my goodness. And why did you do that, anak? Ok naman kami ni Jia eh" She said while looking at me.

"Ma.. let's stop acting like na ok kayo ni Jia kasi hindi naman talaga" I insisted gusto ko malaman 'yung perspective ni Mama about sa akin kung hahanapin niya ba ako.