MİHEN (Tamamlandı)

🖤Final #Part 1🖤

❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎
Yayımlama tarihi:
~25 Şubat 2021~
00.01

❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎

Misafirsin bu hanede ey gönül, umduğunla değil bulduğunla gül, hane sahibi ne derse o olur, ne kimseye sitem eyle, ne üzül.
~Mevlana~

❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎❣︎

5 yıl sonra....
(25 Şubat 2021)

Zil çalmış öğrenciler sırtladıkları çantalarıyla birer ikişer sınıftan çıkıyorlardı. Utangaçlıklarına meydan okuyanlar öğretmenlerinin yanında soluğu almışlardı. Ona sarılıp vedalaşıyorlardı.

Öğretmenleri de onları kucaklamayı ihmal etmiyordu. Saçlarını okşuyordu. Kimisi montunun fermuarını çekememişti. Onlara yardımcı olarak fermuarlarını kapatıyor ve yakalarını düzeltiyordu.
Ayakkabı bağcığının çözüldüğünü farkettiği bir öğrencisi oluyor. Onu durduruyor. Ardından eğilip bağcığını bağlıyor. Gülümseyerek çocuğun gözlerinin içine dikiyor bakışlarını.

"İşte şimdi oldu."

Çocuğun yüzü utangaç bir tebessümle ışıldıyor. Çantasının ağırlığı altında zoraki yürüyerek sınıftan çıkıyor.

Onlara sevgiyle baktıkça öğrencilerinin parlak gözleri daha da ışıltı saçıyor. Sevginin en güzel aynasıydı çünkü gözler. Kalpte oluşan sevgiyi çok net yansıtıyorlardı. Ona sarılıp gitmek istemeyenler oluyor.

"Hadi çocuklar. Anneleriniz babalarınız bekliyor ama. Yarın yine beraberiz ne de olsa."
Masum gözlerine hafif bir hüzün bulutçuğu çöküyor çocukların. Çünkü ayrılmak istemiyorlar öğretmenlerinden.

"Hadi ama çocuklar." gülümseyerek tekrarlıyor uyarısını.

"Tamam öğretmenim." deyip okulun kapısında onları bekleyen ailelerinin yanına koşuyorlar. İki cimcime kız öğrenci bu talimata uymuyor. Öğretmenleriyle beraber sınıftan çıkmak istiyorlar belli. Masanın üzerindeki çantasını alıp koluna takıyor ve iki öğrencinin elinden tutup sınıftan çıkıyor. Sınıftan çıkarken Ömer ile karşılaşıyorlar kapıda. İki öğrenci sıkı sıkıya elini tutmuş onlarda yan sınıftan çıkıyorlar. İkisi birbirine bakıp gülümsüyor.

"Aynı durumdayız desene."

"Aynen." diye yanıtlıyor onu Neva. Ekliyor ardından.

"Ben halimden memnunum."

"Ben de memnunum.
Elif'i almaya gideceksin herhalde."

"Evet."

"Hmm. Güzel. O zaman hayırlı günler."

"Hayırlı günler."

Ömer'i arkasında bırakarak kapıya doğru gidiyor. Orda çocuklarla vedalaşıp onları öperek gönderiyor.
Okulun ana sınıfı bölümüne ayrılan alt kata inmek için merdivenlere yöneliyor.

Neva merdivenlere yönelirken Ömer ellerini tutan iki öğrenciye bir şeyler söyleyip başlarını okşuyor ve onlarla vedalaşıp gönderiyor. Sabah ki yağmurdan dolayı getirdiği şemsiyesini öğretmenler odasında unuttuğunu farkederek öğretmenler odasına gidiyor.

Neva ise kızını ana sınıfından almış elinden tutarak okulun çıkışına doğru yürüyorlar. Bir yandan da kızının neler yaptığını tatlı bir şekilde anlatışını dinliyor. İki saate yakındır hava açılmış yağmur durmuştu. Güneş oldukça parlaktı. Gökyüzünde ki güneşin muzipliği tutmuş olsa gerekti bugün. Zira bu kadar ışıl ışıl parlarken birden yağmur damlaları nazlı bir inişe geçmeye başladı. Resmen güneş dansı yapıyorlar. Her bir damla güneşin aksini bağrında saklayarak gülücükler atıp yere iniyor adeta. Bu anın tadını çıkardıkları her hallerinden belli. Onlar dans ede ede toprakla buluşurken Neva ve beş yaşındaki kızı bahçe kapısına doğru yürümeye devam ediyorlardı. Neva kızı ıslanmasın diye aceleyle çantasında ki anahtarı aramaya koyuldu. Yağmur gittikçe hızlanıyordu. O ana kadar yağmur damlaları yüzüne değip onu tatlı tatlı gıdıklarken birden yüzünde damlaları hissetmez oldu. Yağmur durdu sandı. Kızı da yamacındaydı.