Ondergang

Mother Home!

Ik kwam hard tegen mijn gordel aan. Ik keek naar beneden en zag veiligheids gordels. Het leek wel alsof alle zuurstof uit me ging. Ik haptte naar lucht, ik keek om me heen en zag dat de attractie geëndigd was. Ik was door de war, ik wist zeker dat ik een paar seconde geleden uit de attractie was gevallen. Ik keek naast me en zag Jazz grijnzen.

Wat is er zo grappig?

"Niks"

Ik keek kwaad voor me uit.

"Ik heb gewonnen!"

Ik keek hem nog steeds boos aan,

Wat?

"Weddenschap"

Ik dacht terug aan onze weddenschap, ik had gezegd dat ik niet zou gaan schreeuwen.

Ja wat is daar mee?

"Je zat de hele attractie lang te schreeuwen."

Ik wist niet waarom, maar ik was een beetje boos, het leek wel alsof ik een kort lontje had vandaag. Het zal wel door de hormonen komen, ik zou waarschijnlijk ongesteld worden.

Ik paktte mijn tas op en liep Delfick uit. Ik wou een momentje alleen zijn, ik was echt door de war. Kon het zijn dat ik weer hallucineerde?
Ik zou morgen snel mijn psycholoog gaan bellen.

"Heej, wat is er"

Jazz pakte mijn hand vast en trok me dicht tegen zich aan.

"Engel, is er wat?"

Dat woordje Engel, zorgde ervoor dat ik allemaal vlinders kreeg in mijn buik.

N ne e, i k bedoel er is niks.

ik shudde mijn hoofd, alsof dat alles zou gaan oplossen.

"Jazz, kan je me naar huis brengen?"

Tuurlijk,

Op weg naar huis, liep weer in stilte, hij zij niks , en daar was ik dankbaar voor.

Ik zag allemaal bomen voorbij gaan, ik wist dat we er bijna waren. Onze huis lag ver van de stad, het was best wel rust gevend om alleen te zijn.
Jazz, reed de varanda op, ik dacht na wat ik moest doen, ik bedoel dit was een date toch?
Moest ik hem zoenen, Nee tuurlijk niet!
Hoe kom ik daar bij.

Jazz had iets gezegd wat ik waarschijnlijk niet gehoord had.

w wat?

Hij wees met zijn vinger naar onze woonkamer. Ik keek ernaar en zag dat de licht aan stont. We staptten allebij uit om te kijken wat er aan de hand was. Net wanneer ik mijn sleutels in het slot stak, vloog de deur open.

"Natalie, Waar was je?, Weetje wel hoe ongerust ik was?"

Ik zag dat mijn moeder woedend was, en woedend klonk nog heel lichtjes bij haar uitstraling.

Mam, i i k

"Wie is hij?"

Nu pas merkte mijn moeder Jazz op, en eerlijk gezegd wou ik dat ze hem niet had gezien.

Jazz stak zijn hand uit naar mijn moeder, en stelde zich nettjes voor. Ik wist dat dit niet de goede kant op kon gaan. Ze begon al vragen te stellen over school, cijfers, ouders, familie en waar hij woonde.

MAM!!

Ik keek haar boos aan, wat betekende dat ze moest stoppen.

"Natalie, Ik wil hem gewoon leren kennen."

Dat doe je wel een andere keer!

"Oww, Natalie nog maar 1 vraag hoor, ik eet hem niet op"

Ik keek boos naar beneden, dit zou nog eeuwen kunnen duren.

"En wat doe je als hobby?"

Ik wou het Jazz besparen, dus gaf ik snel een antwoord, wat zou betekennen dat Jazz kon gaan.

Mam, hij poolt!

"aaah, Polen, wat goed, en kan je heel goed polo zwemmen, ik zou je wel willen zien eens keer."

Jazz, keek mijn moeder verward aan en verbeterde haar, wat hij niet moest doen.

"Eeuh, mevrouw het is geen polo zwemmen maar polen, met die balletjes, en houten stokken, waar je een bal mee schiet."

Mijn moeder keek mis prijzend, dit was dus niet wat ze verwacht had.

Jazz, bleef nog steeds staan en keek ons aan.

"Nou Jazz, leuk je te ontmoeten, Natalie moet nu gaan slapen, het is al laat weetje en daarbij wees ze op haar horloge."

Dit vond ik dus heel onbeschoft van mijn moeder, dit was dus haar nette manier om door te geven dat ze Jazz niet mocht.

Ik wou het niet erger maken dan het al was,

Jazz, ik zie je morgen

Ik fluisterde nog zachtjes dat het me speet. En voordat ik iets anders kon zeggen was hij al verdwenen.

Ik liep stamp voetend naar binnen.

"Natalie ik mag hem niet, ik wil dat je niet meer met hem af spreekt, Begrepen?"

W wat, dat kan jij niet beslissen!

"Tuurlijk wel, ik ben je moeder, blijf uit zijn buurt!"

Ik ben fucking 18 !!, dat was de eerste keer dat ik schold tegen mijn moeder. Iets zorgde ervoor dat ik woedend werd op mijn moeder, ze beslisde alles over mijn leven, zelfs aat ik zou gaan studeren.

Ik sloeg de deur hard dicht, en liep woedend naar mijn kamer.