shadow

256 23 4
                                    

ik zag zijn donkere ogen. Ik dacht diep na. Het kwam me vaag bekend voor. Wanneer had ik zijn ogen zo donker gezien? Het leek wel alsof hij geen groene ogen had.
Ik keek steeds naar hem, ik wist dat het niets goed zou opleveren, maar toch keek ik.
Er zat een blond meisje op zijn schoot. Eerste wat ik dacht was MARCIE, maar er zijn zoveel blonde meisjes op aarde. Ik bestelde een wodka voor de verandering. Ik zag iemand met roze haar met piercings. Dat was Kate, ik kon haar het gaan vragen.
Ik liep rennend naar Kate toe. Na 5 minuten rennen had ik haar gevonden. Ik was buiten adem. Nu ik voor haar stond, wist ik niet wat ik moest vragen. Wat wou ik gaan vragen?
Ik wist dat het Jazz was, ik wist dat het een blondje was.
Kate inspecteerde me helemaal.

"Nat gaat het goed?"

e eu h, n nee ik bedoel ja, ja absoluut!

Ze keek nog steeds vragend naar me.

Sorry,

Dat was de enige wat ik kon uit brengen. Ik kon me wel voor me kop slaan. Ik deed al die moeite om niks te vragen. Ik draaide me om en stond precies tegenover Scott.

Scott?

Hij keek me indringend aan.

"We moeten nu weg!"

Ik keek hem verward aan?

"Er zijn te veel gevallen engels hier"

Gevallen engels?

Hij keek nog steeds indrigend. Hij zag dat ik niet in beweging kwam, dus trok hij mij mee.

Scott, wat doe je!

Met trekken bedoel ik dat hij me echt mee trok. Mijn polsen zouden zeker een blauwe kleur overhouden aan dit.
Eindelijk waren we buiten,

Scottt! Je doet me pijn.!

"o o w, s sory"

Ik keek boos en verward aan, ik begreep niks. Dit had ik de laatste tijd zo vaak. Ik begreep niks meer.

Hij keek me lang aan, te lang voor mijn doen.

"Je begrijpt het echt niet he!"

Ik keek hem vragend aan. Wat begrijp ik niet?"

"Je maakt echt geen grapje!"

Ik begon mijn geduld te verliezen.

Scott, Wat begrijp ik NIET?

Hij begon te lachen, alsof ik hem net een mop had verteld. Normaal gesproken zou ik weg lopen. Maar iets in me wou weten wat hij te vertellen had.

Toen hij was uitgelachen keek hij me vet serieus aan.

"Misschien is het tijd dat je de waarheid ontdekt"

Ik kon niks uitbrengen. Het leek wel alsof ik versteend was. Niet door Scott, of wat hij zou gaan vertellen.
Er stonden zoveel schaduwen achter hem. Dat het niks goeds voorspelde.

OndergangWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu