Ondergang

Book

ik keek nog steeds verbaasd voor me uit. Jazz had me echt hier gelaten, alleen nog wel!
Hij was echt een klootzak.
Ik raapte het kleine boekje van Scott op. En keek om me heen. Het zou dom zijn als ik de bos verder in zou lopen. Dus liep ik terug naar de snelweg.
Mijn telefoon begon te rinkelen.
Ik nam meteen op.

"Nattie, zit je in de problemen?"

Ik keek verward. Hoe wist Eva dit.

WaT! Nee, natuurlijk niet!

"Waarom belt Jazz dan om door te geven dat je bij route A4 bent?"

Ow god, ik zag een auto mijn kant op komen, en die auto leek exact op de auto van Eva. Godverdomme!

Ze parkeerde aan de zijkant en kwam de auto al uit.

"OMMYY GOOD, NATALIE!!"

Ze begon met grote stappen naar me toe te lopen. En keek me misprijzend aan.

"Echt!, heb je het in de bosjes gedaan?"

W w at?

Ik keek haar vragend aan.

Ze wijsde met haar vinger naar mijn kleding.

O o w, b bedoel j e

"Laat het ook maar, ik hoef niet alle details te horen"

Normaal gesproken zou ik hier over discusseren maar ik had het te koud. Dus boeide het me ook niet echt wat ze dacht.

Opweg naar huis liep het weer in stilte. Ik zag dat Eva zich inhield om me niet met vragen te bombarderen.

Eenmaal thuis aangekomen, nam ik snel een douche en liep naar mijn kamer.

"NATAaLIE!!"

Ik liep uit mijn kamer en keek via de trap leuning naar mijn moeder. Ik keek haar vragend aan.

Mam?

Ze keek alsof ze zich zat te denken.

"J je om a komt."

Ik keek verward op, mijn oma?
Ik had mijn oma jaren lang niet gezien, waarom zou ze nu komen?

Door alle verwarende dingen in mijn leven liep ik naar mijn kamer. Ik had iets nodig dat me zou gaan afleiden, en in dit geval was dat een boek.

Ik nam de dichtbijzeinde boek. Ik sloeg langzaam de bladzijde om.
Het zag er heel oud uit, dit was niet mijn boek. Ik keek beter en kwam erachter dat het van Scott was.
Ik sloeg zo voorzichtig mogelijk de pagina om.

Uit de lucht gevallen engelen zijn er op uit slechte dingen te doen. Als een mens en een engel kinderen krijgen krijg je een superras; genaamd nephilim, zij zijn een boosaardig en onnatuurlijke ras. Ze kunnen je gedachte beinvloeden en van alles laten denken.
OP een dag zullen de gevallen engelen op aarde gaan voortplanten. Het zal geen natuurlijke wezen zijn. Er zal op hun gejaagd worden. Ze zullen nooit veilig kunnen wonen. Uit woede heeft de god de gevallen engelen gestraft. Hij heeft hun gevoelens uitgeschakeld, ze zullen niks meer kunnen voelen. Ze zullen geen gevoelens hebben voor liefde, verdriet, en aanrakingen.

Dagboek van Madelief;

Ik liep zingend door de tuin, hoe zou ik moeten weten dat ik thuis had moeten blijven. Ik liep zingend verder. Het was best donker. Ik hoorde heel veel geluiden. Ik verschool me achter onze kelder en keek voorzichtig. Het waren heel veel mannen, te veel. Zelfs ik wist dat het niet goed zou aflopen. Laatste wat ik hoord was;
Zeg de gelofte van trouw.