Ondergang

Secret.

We moesten allemaal de kamer van de directeur verlaten. Kate liep meteen weg en ik nam mijn tijd om uit de kamer te gaan. Ik was echt door de war. Loog Marcie of was Jazz na mij in Delfick met Marcie?
Ik kreeg opeens lef waarvan ik niet wist dat ik het had. Ik greep de pols van Marcie vast.

Ze keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan.

"Pardon( ze keek naar mijn hand)"

Ik trok het meteen terug.

W was je met Jazz g gisteren?

"dat gaat je niks aan"

Tuurlijk wat dacht ik ook, ik wist dat ik geen normaal antwoord zou krijgen maar toch vroeg ik het.
Ik liep zuchtend naar mijn kluisje, het was ook dom dat ik met Jazz in Delfick was. Ten eerste hij was mijn type niet, toch?
Ik zou zo veel redenen kunnen verzinnen, waarom wij niet bij elkaar pastte.
Voordat ik de bocht naar mijn kluisje nam, trok iemand mij een lokaal in. Ik keek geschrokken op. Het was Jazz, mijn hart sloeg paar keer dubbel.
Ik keek hem zo serieus mogelijk aan.

Was je gisteren met Marcie?

"Engel, ben je jaloers?"

Jaloers?, NEE, hoe kom je daar op?

"Als je het zo graag wilt weten, Ja ik was met Marcie"

Mijn mond viel letterlijk open, ik bedoel ik wist het van binnen wel, maar toch hoopte ik dat het niet waar was.
Ik kon niks meer uitbrengen, het leek wel alsof mijn tong vast zat. Jazz keek me met zijn groene ogen aan, die inmiddels donker waren geworden. Jazz liep weg.

Jazz!!

Hij liep door, zonder om te kijken. Ik rende achter hem aan. Op het laatste moment trok ik aan zij T-shirt.

Ik werd misselijk en zag alles zwart worden. En het andere moment stond ik in een kamer. Ik keek verward om me heen, het was een meisjes kamer. Ik keek beter om me heen, en zag allemaal dure spullen staan. Iemand kwam de kamer binnen.
MARCIE
Ik schrok me rot, ik stond aan de grond genageld. Wat moet ik zeggen?, ik wist zelf niet hoe ik hier was gekomen.

"Wat doe je??"

Ik keek haar aan, maar ze keerde haar rug tegen mij, en zocht in haar kleding kast iets. Nu ik beter naar haar keek zag ik dat ze een hand doek had op haar lichaam.

M marcie, S s ory

Marcie keek me geen eens aan, ze bleef door gaan met wat ze deed. Het leek wel alsof ze mij niet zag.

Iemand kwam de kamer binnen waardoor Marcie al haar aandacht op die gene richtte.
Ik draaide me om, ik vroeg me af wie het was. Misschien zou die gene mij wel op merken.
JAZZ

Ik keek beter, het was echt Jazz, ik kon het niet meer verdragen. Ik liep schreeuwend naar Jazz toe. Ik sloeg vol op zijn borst. Maar nog steeds reageerde hij niet op mij. Ik werd bang, hoe kon het dat ze me niet zagen. Ik kon niks anders doen dan toe kijken.

"Eindelijk( riep Marcie)"

Marcie liep hoerig naar Jazz toe. Ze trok aan zijn riem waardoor Jazz vlak tegen haar aan stond. Ze betastte hem met haar handen.

Ik voelde me misselijk worden, ik wou echt gaan overgeven.

Marcie trok langzaam haar handdoek van haar lichaam weg. De ogen van Jazz waren zo donker dat je niet kon zeggen dat hij groene ogen had. Hij leek te genieten van Marcie. Ik bedoel haar lichaam dan. Jazz begon haar overal te betastten.

Ik kon er niet meer tegen. Het leek alsof mijn hoofd zou gaan barstte. Ik kreeg geen voldoende zuurstof meer. En laatste wat ik voelde was weer misselijkheid en ik zag alles zwart.

Toen ik mijn ogen open deed stond ik in de gang. Ik keek of ik Jazz zag maar hij was nergens te bekennen. Ik dacht terug aan wat ik had gezien. Het was zo raar, Marcie en Jazz. Dat kloptte dus absoluut niet.
Ik liep de hele dag te mopperen over wat ik had gezien. Ik kon het niet los laten. Hoe kon het dat ik zo iets had gezien?
Werd ik echt gek?