Gri Prenses Düşünseli/ İSTEKLER

~Baba, kız~

Gellert Grindelwald'un yorgun olduğu her halinden belliydi. Saat gece yarısını geçiyordu. Ve o şuan kendi odasına gitmek yerine, kızının odasına doğru yürüyordu!

Bıkkınlıkla odanın kapısını açtı ve büyük yatağın üstünde oturup küçük kollarını birbirine kızgınlıkla bağlayıp, kaşlarını çatan küçük kızı gördü.

Derin bir nefes vererek içeri girdi ve Vinda Rosier ayağa kalktı. O da oldukça yorgun görünüyordu. "Ah, Lordum sizi uğraştırmak istemezdik ama küçük cadı bugün bizi baya-"

"Defol Vinda!"

Kadın yataktaki küçük kızın bağırışıyla şaşkınlıkla sustu. Gellert Grindelwald da şaşkın görünüyordu, dudakları hafifçe aralanmış kaşları kalkmıştı. Kızına dönüp şaşkınlıkla sordu.

"Bu kelimeyi nereden öğrendin?"

"Senden duydum."

Grindelwald şaşkınlıkla gülerken Rosier'e eliyle çıkmasını işaret etti ve Rosier çıktığında, yataktaki kaşları çatık oturan kız sordu.

"Neredeydin?"

Grindelwald bir kaşını kaldırırken oturduğu yatağa doğru yürüdü.
"Sana beni sorgulama hakkı verdiğimi hatırlamıyorum Alanis Fallon Grindelwald."

Yatağa onun yanında oturduğunda kızın ağlamak üzere olduğunu farketti. Kaşları çatıktı, gözleri dolmuştu ve küçük çenesini sinirle sıkarken alt dudağı hafifçe titriyordu.

"Ahh," diye fısıldadı, kızı kendine çekip kucağına alırken. "Sanırım istemeden bu küçük cadıyı biraz kızdırmışım ha?"

"Beni sürekli bırakıp gidiyorsun!"

Küçük kızın yanağından süzülen yaşı gördüğünde bu sefer onu biraz fazla kızdırdığını anladı. Yaşı parmağıyla silerken derin bir nefes aldı. "Şşşş. Şimdi buradayım işte. Birlikteyiz."

"Ama yarın tekrar gideceksin!"

"Gitmeyeceğim. Kızımla vakit geçirmeyi düşünüyorum.. Ne dersin?"

Kız başını kaldırıp yaşlı gözlerini kırpıştırarak baktı babasına anlamamıştı.

"Diyorum ki ufaklık, yarın seninleyim. İksirler ve büyüler yaparız ne dersin?"

"Gerçekten mi?" Kızın heyecanlı gözlerini gördüğünde güldü.

"Gerçekten."

"Ama," dedi onu yatağa yatırırken, "Şimdi uyku vakti."

"Ama uykum yok ki."

"Benim çok var Alanis."

"Bana masal anlat."

Göz devirirken, "Hayır." dedi, "Anlatmayacağım şimdi uyu."

Ama kız ısrar etmeye devam etti. "Lütfen, baba lütfen, yaa lütfen, lütfen.."

"Merlin adına sus."  sıkıntıyla iç çekerken yandaki çekmeceyi açtı ve içinden  eski harflerle yazılmış kitabı çıkardı. "Hangisini istiyorsun?"

"Üç kardeşin hikayesi."

Grindelwald güldü. "Yine mi?"

Kız onun koluna yatarken, hızla kafa salladı ve babası kitabı yerine bıraktı.
İki Grindelwald da o hikayeyi ezbere biliyordu sonuçta...