Breath // Hemmings

8

Doktor Peters elindeki dosyada bir kaç noktayı işaretledi.Luke yatağında sıkılmış gibi etrafına bakıyordu.

"İlaçlarını düzenli alıyor?"

"Bazen kaytarmaya çalışsada evet."dedim.Luke bana dil çıkardığında istemesemde güldüm.Doktor Peters da bir kaç saniye gülümsedi.

"Makina kontrollerini yapıyormusun?"

"Bazen kaytarsada evet"diye cevap verdi Luke benim yerime.Bu sefer ben ona dil çıkardım.

"Tepkileri düzenlimi"diye sorularına devam etti Doktor.

"Genellikle diyebiliriz.Beslenme şeklindeki en ufak değisiklik yansıyabiliyor"diye cevap verdim.

"Pekala Luke.Çok daha iyi görünüyorsun."dedi Luke un hastalandığından beri doktoru olan Doktor Peters.Neredeyse 45 yaşlarında ufak tefek sıcakkanlı bir adamdı.

"Ciddimisin Doktor.O halde artık bakıcı istemiyorum."dedi Luke bana takılmak için.

Yatağının ayak ucundaki yastıklardan birini alıp ona fırlattım.

"Görüyormusun Doktor? O berbat bir bakıcı"dedi Luke yüzünü buruşturup.Ama bir yandanda bana bakıyordu.Sonunda gözlerimi devirip doktora döndüm.

"Luke a tüm gün uyuyabileceği bir ilaç yazabilirmisiniz lütfen" Doktor Peters söylediğime güldüğünde gözlerini deviren taraf bu sefer Luke oldu."Evet doktor tüm gün uyumak istiyorum.Belki bu şekilde ondan kurtulabilirim." dedi.Tam ona cevap verecektimki Doktor araya girdi

"Yeter artık.Her hafta bir gün geliyorum ve sadece sizin bu atışmalarınızı dinliyorum.Rain lütfen Luke'a uyma.Sende Rain e sataşmakdan vaz geç artık.Ona sahip olduğun için çok şaslısın.Birde Luke artık yarım saat kadar makinandan ayrılabilirsin"dediğinde sevinçden neredeyse ağlayacaktım.Luke a baktığımda yüzünde kırılmış bir ifade vardı.

"Ama Doktor Peters her seferinde Rain in tarafını tutuyorsun.Benim tarafımda olman gerek."diyerek kollarını göğsünde birleştirdi.Gidip yanına oturdum.Elimi yanağına koyup bana bakmasını sağladığımda kaşlarını çattı.Doktor ise sadece gülüyordu.

"Luke Doktor Peters ne dedi?"Bir süre düşündü.

"Sana sataşmamamı ve benim artık..."durup tekrar düşündü.Şokla bana bakarken gülümsemem genişledi.Oda gittikçe gülerken elimi tuttu"Rain.Rain!Rainn!!!!"diye bağırdığında ona sarıldım.İkimizde deli gibi gülüyorduk.

"Rain artık makinadan ayrılabilicem!"dedi Luke tekrar inanamaz gibi.

"Luke sadece yarım saat kadar.En fazla kırk beş dakika.Sonra 1 saat makinada kalıp tekrar ayrılabilirsin.Ama fazla zorlanmaman gerek.Kendini zorlaman demek bu yarım saati kısaltmak demek."diye Doktor araya girdi.

"Merak etmeyin Doktor.Ben saatlerine dikkat ederim."dedim gülerek.Doktor çantasını topladı"Biliyorum Rain.Sen çok iyi bir bakıcısın."bana sıcak bir şekilde gülümsedi.Adam çıkmak üzereyken Luke kendine yeni gelmiş gibiydi

"Hey Doktor.Bir şey sormak istiyorum?"diyerek doğruldu.Doktor gülümseyerek ona döndü.Yüzünde yorgun bir hava vardı.Tüm hafta hastahanede çalışıp bulduğu ilk fırsatta Luke a geliyordu.

"Rain hemşire olmak istiyor.Ona yardımcı olabilirmisiniz?"dediğinde şaşkınlıkla Luke a döndüm.Yani bunu unutmamıştı!

"Ahh öyle mi Rain.Çok sevindim.Devletin sağlık lisesi mezunlarına tanıdığı bir ayrıcalık vardı.Uygulamalı ve yazılı bir sınava tabi tutulup yüksek bir puan alırsan hemşire olabiliyorsun.Ama bu sınavların fazla zor olduğunu duydum."dedi Doktor Peters.O an içime bir umut ışığı süzüldü.Geç değildi.Hala hemşire olabilirdim.