Breath // Hemmings

20

Arka planda Ellie Goulding in Lights parçası çalarken Luke gözleri parlak bir ışık gibi bana bakıyordu.Ne kadar karşımda sinirle durmaya çalışsada gözlerindeki muzip parıltı görülmeye değerdi.

"Sen...burada ne işin var?"diye sordu.Basitden başlıyordu.Gözlerimi bir an olsun ayırmadım.Gülümsedim.

"Eğlenmeye geldim."

"Senin eğlenmekden kastın bu mu?"diyerek barın diğer tarafındaki masada burnu kanayan kızı ve ona yardımcı olmaya çalışan Calum u gösterdi.Michael hala gülümsemesini bastırmaya çalışıyor gibiydi.Ashton yerine geri oturmuştu ve endişeyle Calum un yaptığı işi izliyordu.

"Bu ufak bir fantezi diyebiliriz"dedim omuz silkelerek.Sanırım biraz sarhoştum ve aklım bulanıktı.Yinede Luke un beni kolumdan tutup sürüklediği bu köşeden masaya bakmayı başarıyordum.

"Fantezi mi? Rain Turner.Orada söylediğiniz neydi peki?"diye tekrar sordu.Pes etmiyor!

"Bu kadar takılmanıza gerek yok bay Hemmings."

"Açıkla"diye diretti.Gözleri öyle güzel parlıyorduki onu öpme isteğimi bastırdım.

"Dedimki o benim! Sen benim hastamsın!.Senin saçlarını bir tek ben karıştırabilirim! Seni sadece ben..."

"Sadece sen ne?"dedi gözlerini kısıp.Cevap vermeyeceğimi anlayınca nefes alıp bana biraz daha yaklaştı."Ben artık senin hastan değilim Rain.Sen istifa ettin unuttun mu?"diyerek kaşlarını havaya kaldırdı.Tabiki bunu biliyordum.Bana tekrar yaklaştı"Ama haklısın.Saçlarımı bir tek senin karıştırmanı isterim.Beni bir tek senin öpmeni isterim."diyerek benim söyleyemediğim şeyleri fısıldayarak tamamladı.

"Öpmekden söz eden kim ki?!"dedim hışımla.

"Neden yaptın bunu Rain? O beni öptüğü için değilmi?"

"Hayır dedim ya!!"

"Evet bunun için yaptın!"

"Evet bunun için yaptım!!"diye ona geri bağırdım.Rahatlamış gibi bir adım geri çekildi.Şu Luke ile sinirli itiraflar bölümlerini tekrar yaşıyordum.Harika!

"Neden?"diye tekrar gözleri parlayarak sordu.Ama söylemek istemiyordum.Ondan uzak kalmalıydım.

"Sana istediğin herhangi bir şey söylemicem Hemmings.Kız arkadaşın için üzgünüm.Sarhoşum tamam mı.Her neyse.İyi geceler."diyerek yanından uzaklaştım.

Calum ve kızın yanında durdum.Kız kafasını kaldırıp sinirle bana baktı."Üzgünüm.Kusura bakma seni başkası sandım.Tekrar üzgünüm.Zaten sadece bir damar zedelenmesi kırık felan yok.Sızlanma yani.Neyse."diyerek uzaklaştım.Kızın arkamdan"Sürtük!"dediğini ve Calum un onu azarladığını duydum.Aldırmadım.Masadan çantamı alıp hala dans pistinde olan Daisy ye baktım.O kadar şey olmuştu ama onun haberi yoktu! Ne kadar ilgili bir dost.

Çıkış kapısına yürürken Luke un hala bıraktığım yerde olduğunu ve gözleri kısık bir halde beni izlediğini gördüm.

------------

Berjerime kurulmuş mükemmel Kristin Hannah kitabıma odaklanmıştım.Zach ve Lexi nin aşkı okunmaya değerdi.

"Rain! Rain! Rain!"diye bağırarak Daisy içeri girdi.Gòzlerimi devirip "Daisy! Daisy! Daisy!"diye ona geri bağırınca bu sefer o gòzlerini devirdi.

"Haha çok komik Turner.Bak sana ne getirdim."diyerek elinde tuttuğu 3 zarfı salladı.İkisi aynı renkteydi.Bir diğeri mavi."Ne bunlar?"diye sordum.Mavi olanı uzattı.

Zarfî heyecanla yırtıp içindekileri okudum."Hemşirelik sınavı ile ilgili.Mülakat yerlerini bildirmişler.Tanrı Aşkına e-postalara ne oldu?"dedim dalga geçerek.Daisy kıkırdayarak diğer zarfları sallayıp dikkatimi çekti.

"Bunlar sana ve bana.Ne olduğunu tahmin et"dedi heyecanla.

"Pekala tatil mi kazandık?"

"Hayır.Başka?"

"Immmm tanıtım broşürü ve sen sadece beni kandırıyorsun"

"Hayır aptal.Tekrar dene."

"Şehrin ileri gelen genel evlerinin birinden ikimizede teklif var?"diye sorduğumda yüzünü burusturup zarfı yüzüme fırlattı.

"İğrenç tahminler Turner!"diyerek daha önceden açmış olduğu kendi zarfına bakıp tekrar gülümsedi.Bende kendi zarfımı açtım ve kağıdın üzerindeki okul amblemini hemen tanıdım.Sesli bir şekilde mırıldanarak okumaya başladım.

"Sayın Rain Sarah Turner.

Lisemiz adına okuduģunuz dönem içinde diğer birinci sınıflarla ortaklaşa yapmış olduğunuz 'gelecek nesil projesi' isimli projemiz başarıya ulaşmıştır.Size minnettarlıklarını dile getirmek isteyen öğrencilerimiz 2 Ekim Cumartesi günü öğlen saat 12:00 da okulumuzun spor salonunda sizler için bir plaket tòreni düzenlemektedir."gerisini okuyamadan Daisy ye baktım.Kaldığım o 1 sene içerisinde yaptığımız aptal bir proje için şimdi bize plaket vermek istiyorlardı.Ne saçma ama!

"Kesinlikle gidiyoruz!"dedi Daisy heyecanla.Tekrar ona gòzlerimi devirdim.

"Hayır ben gitmiyorum."diyerek zarfı kenara bıraktım ve kitabıma döndüm.

"Neden ama?"diye Daisy diretti.

"Çünkü bu zarfın aynısı muhtemelen Luke Hemmings isimli birine daha gitti.Orada beni görürse ne olur düşünsene"dedim.Daisy yüzünü buruşturdu.Hemde fazlasıyla.

"Rain tatlım.Gitmesende orada adın anılacaktır." Tanrım! Doğru ya! "Hem ben Luke un gideceğini sanmam.Bu ona göre bir organizasyon değil."diye ekledi.Aslında haklıydı.Luke böyle yerlere gidip, teşekkür konişması dinleyecek biri değildi.Kesin gitmezdi."Haklısın.Pek onun tarzı değil."dedim.

"O zaman gidiyoruz?"dedi Daisy tekrar heyecanla.Bu heyecanı beni güldürdü.

"Pekala.Sanırım gidebiliriz."dediğimde boynuma atladı.

Ve o gün plaket töreni için ikimizde saatler öncesinden kalkıp güzelce hazırladık.Daisy bana zorla beyaz bir elbise giydirdi.Makyajımı ve saçımıda kendi elleriyle yaptı.

"Neden gidip kendin hazırlanmak yerine benimle saatlerce uğraştın ki?"dedim yolda.Gözlerini yoldan ayırmadan "İnsanları şaşırtmak için"diye cevap verdi.Neden bahsettiğini anlamadığımı anlayarak "İsmin söylendiğinde sahneye çıkacaksın ve herkes kahküllü,diş telleri olan ezik kızın nasıl ihtişamlı bir tanrıçaya döndüğünü görecekler."diye ekledi.

"Geçmişime hakaret,şimdiye iltifat.Teşekkür ederim"dedim ama haklıydı.İnsanlar ezik kaçan kız olarak beni hatırlıyor olmalıydı.Belkide kimse hatırlamazdı.

Arabayı bahçeye park edip spor salonuna girdiğimizde duygu karmaşama engel olamadım.Tanrım bu okul! Her şeyin başladığı yerdi bu okul.

Daisy hemen tanıdık birilerini görüp benide beraberinde onların yanına sürükledi.Birlikte bir masaya oturup konuşmaya başladık.Daisy beni tanıttığında herkes şaşkınlıkla ona baktı.Ahh bu tepki hoşuma gitmedi dersem yalan olurdu!

Sonunda tòren başladı ve şimdiki öğrenciler ufak bir konuşma yaptı.Müdürün konuşmasını ardından plaket dağıtım töreni başladı.

İsmi kürsüde okunan öğrencinin eski okul fotoğrafı arkadaki dev perdeye yansıyordu.Ahh hayır.Daisy nin yanımda daha çok sırıttığını biliyordum.

Sahneye çıkan çoğu kişiyi hemen hemen tanıyordum.İlk gün beni Luke a bulaştıran kızlardan ikiside çıkmıştı ve onları yıllar sonra görmek tuhaftı.İyiki geldim diye düşündüm.

"Michael Gordon Clifford"diyen müdürün sesini duyunca aniden başımı kaldırıp sahneye baktım.Michael arkada sarışın fotoğrafına gülerek plaketi aldı ve teşekkür edip aşağı indi.O buradaysa Luke da buradaydı.Aman Tanrım! Hemen ayağa kalktım.Buradan çıkmalıydım.

"Rain Sarah Turner" kendi ismimi duydum ve artık geç olduğunu bildiğim için sahneye yürüdüm.Arkada benimde aptal lise 1 fotoğrafım vardı.Plaketi gülümseyerek aldım ve inmek için yürürken salona göz attım.

Herkes şaşkınlıkla beni süzüyordu.Ama herkes umurumda değildi.Okyanus mavisi şaşkın,hüzünlü ve bir okadarda kızgın gözleri gördüğümde fazla geç kalmıştım.