✔︎ femboy | yeonbin

son

Bölüm Yeonjun ağzından,iyi okumalar.
•

Sevgi, sevgiyi hak edenler alır derler. Yanlış bir düşünce. Sevgiyi herkes hak eder. Sevgi alamayan bir insan neden gülümsesin? Çoğu kişi kötü insanlardan nefret eder. Onları kötü yapan budur ya.

Ben sevgi görmemiş bir çocuktum. Ailem sürekli beni üzerdi. Babam... Bir kere kendi oğluymuş gibi sevmemişti beni. Her seferinde ağlardım. Onun yüzünden ağlardım. Ama bu sefer, gülmüştüm.

Ölü olmasına gülmüştüm.

Öldüğünü duyduğumda, tarif edemeyeceğim duygular oluşmuştu. Soobin, sırf benim için o adamı öldürmüştü.

Üzülmek istesem bile, duygularım buna izin vermiyordu. O adam yüzünden ağladın, unutma. İç sesimi susturamıyordum.

Düşüncelere boğulmuş şekilde Soobin'in saçıyla uğraşıyordum. O bana söylemişti. Başkasından duymamı istemediği için kendisi bana bunu dürüstçe söylemişti.

Dürüst olması, benim için her şeydi. Bunu saklasaydı, güvenim kırılabilirdi. Ama o da benim gibi, ilişkide en çok güvene önem veriyordu.

"Yeonjun, daldın gittin.Bir şey mi oldu?" Soobin'in sesi kulağıma iliştiğinde, "Hayır sevgilim, bir şey olmadı. Sadece düşünüyordum." diye cevaplamıştım onu.

Kafasını sallayarak ellerini belime doladı. Huzuru Soobin'de bulduğuma yemin edebilirdim. Dokunuşu, gülüşü, bakışı... Her şeyi ile huzuru bana veriyordu.

Bedenimi ona yasladığımda, beni kendine çekerek kucağına oturttu. Ellerimi göğsünde gezdirerek, "Sence ileride nasıl bir hayatımız olacak?" diye soru yönelttim Soobin'e.

"Güzel bir hayatımız olur." Kısa cümlesi ile dudaklarımı büzerek kaşlarımı çattım. "Soobin! Kısa cevap verme! Bu yeterli bir cevap değil." Gülümsemesi kulağımı doldurduğunda, büzmüş olduğum dudaklarıma bir öpücük kondurdu.

"Tamam tamam, kızma. Bir bakalım... Davetlerde görüyorum bizi. Benim elim belinde, seni sevgilim olarak tanıtıyorum herkese. Mutluyuz, bizi kimse üzemez. Birbirimizden bir şey saklamıyoruz. Belki çocuğumuz olur. Sonra, kesinlikle Kai hayatımızın her yerinde olurdu." Son cümlesine kıkırdadığım anda, evin kapısının açıldığına dair sesler duymuştum.

"Benden mi bahsediyordunuz?" Soobin kafasını iki yana sallayarak, "Hayır canım, ne senden bahsedeceğiz. Biz odaya çıkıyoruz." cevapladı Kai'yi.

Bir anda havalanan bedenim ile Soobin'e tutundum. Merdivenleri çıkarak odaya geldik. Beni yatağa bırakarak kapıyı kapattı. Üzerimdeki yerini aldığında, gülümseyerek dudağıma minik bir öpücük bıraktı.

"Biliyor musun? Meymenetsiz Taehyun'un tek iyiliği bizim karşılaşmamızı sağlamak olabilir. İlk gördüğüm anda bir şeyler hissetmiştim. Hâlâ bunun adını koyabildiğim söylenemez. Ama beni fena etkilediğini bilmelisin. Ailen ile senin aranda olan şeyler umrumda olmaması gerekiyordu. Ama nedense kalbim ve beynim sadece seni düşünüyordu. Seni üzen şeyleri dünyadan yok etmek istedim. Bir heyecanı olmayan bu hayatımı güzelleştirdiğin için teşekkür ederim." Soobin'in duygusal konuşması üzerine burnumu çekerek konuşmaya başladım.

"Soo... Ne diyeceğimi pek bilmiyorum. Sanki veda konuşması yaptın gibi hissediyorum. Teşekkür ederim, beni hayatına kabul ettiğin için. Sen olmasaydın belki ölüydüm. Babamın beni rahat bırakmayacağını biliyordum. Ama senin sayende, hayatım düzene oturdu. İyi ki Beomgyu'yu dinleyip gelmişim o bara." Gülümseyerek dudaklarımızı birleştirdi.

Ellerim saçlarında dolaşırken, kendini bana sürtmüştü. Dudaklarımızı saniyelik ayırarak üzerindeki tişörtten kurtuldu. O sırada kulağımıza bir ses ilişti.

"Soobi-Ay. AY OHA! YETİŞİN KOMŞULAR! SOOBIN YEONJU-!"

"BİR KERE BÖLME YA!"

•
Gözlerim dolu ekrana bakıyorum...

Öncelikle, bu kitabı öylesine yazmaya başladım denilebilir. Zamanında çokça yazmıştım. Ama sonrasında yazmayı bırakmıştım. Sadece okuyucuydum Wattpad'de. Bir gün Instagram'da dolanırken, karşıma bir pov çıktı. Yorumlarda herkes, "Fic olsa keşke.","Fic yazılsa da okusak." gibi şeyler yazmışlardı.

Dedim ki neden tekrar yazmaya başlamıyorum. Yaptım. Sayfadan izin alarak fici yazmaya başladım. Belki bilenler bilir, kitabın başlarında aşırı ciddiyetsizdim. Kitabın tutacağı aklımın ucundan geçmezdi.

Şimdi ise, bu kitap sayesinde yazmayı özlediğimi fark ettim. Wattpad'de yaklaşık üç senedir varım. İki hesap kapattım. Defalarca tutan kitaplarımı sildim. Ama bu sefer bırakmaya niyetli değilim.
(baskahesaptadevamediyomslm unkiepel cnlarimbakinficlerime)

Destekleriniz için çok teşekkür ederim. Okurken fazlaca eğlendiğim yorumlardan tutun, sevdiğim yazarlarla arkadaş olmamı bile sağladı bu kitap.(disneyhousesanadiuomgotunuponxikledigim)

cisim geldi

Bölüm düzenlenmiştir.