Lets Stop! I'm Falling in Love

Chapter Twenty Three : Anna:The Ex

Herald's POV

Hindi ako nagkakamali si Ross iyong papalayong lalaking iyon. Nakita nya siguro kami ni Mickey at ng aso nitong si Casper.

"Who's that? " tanong ni Mickey

"He's ah... He's my b-boyfriend. " na hihiya man ako ay sinabi ko nalang iyon.

"Oh, looks like he saw us. And I smell jealousy." Hindi man lang ito nailang at kung anu paman. Parang expected na nya iyon.

"Ok lang bang sundan ko muna siya?" Paalam ko kay Mickey.

"I'm ok here. Go, follow him."

Agad akong sumunod sa papalayong Ross. Balak ka naman sanang puntahan siya kanina pa. Nahihiya lang ako dahilo naisip kong ako ang may kasalanan. Umusbong talaga ang guilt ko lalo pa nang magkausap kami ni tita Claire, ang mama ni Ross.

Flashback

Pagkalabas ko nang kwarto ay agad kong tinungo ang restaurant ng hotel. Nakakagutom intindihin ang hinayupak na si Ross. Maya-maya pa ay narating ko iyon. Sa hindi inaasahan ay naroroon ang mama ni Ross. nakita niya ako kaya agad niya akong tinawag. Kinalma ko ang sarili ko at tuluyang lumapit sa kanya. Ayaw kong mahalata niyang mayroon kaming problema ni Ross. Malamang kasi alam na nitong naririto ang anak niya.

"Ikaw lang bang mag isang bumama? ang sabi nang manager naririto ang anak ko?" Agad nitong tanong saakin.

"AH opo tita, nasa taas pa siya. Napagud po ata sa byahe kaya di ko na lang ginising." pagsisinungaling ko. Wag lang sanang mahala, at wag muna sanang bumaba si Ross.

Umupo ako at kunwaring nag usisa sa menu.

"You know Herald, nagpapasalamat talaga ako at natagpuan ka ng anak ko." napaangat ako nang tingin kay tita. "Akala ko noon di na babalik sa dati iyang anak kong iyan. Dati angsungit sungit at aburido lagi. Subrang workaholic din."

Ngumiti lang ako sa sinabi ni tita. wala naman kasi akong maisasagot. Gustohin ko man wala akong maisip.

"Nagsimula kasi iyon nang..." isang malalim na hininga ang pinakawal;an ni tita. " Nang iwan siya ni Anna sa araw mismo nang kasal nila." Nang marinig ko yon, kumabog ang puso ko. hindi ko akalaing ganun ang nangyari.Pero nanatili akong tahimik. Hinihintay ang karogtong na sasabihin ni tita." May son was mess up when that happened. Ni walang kalapit sa kanya para i-comport siya. Masyado niyang inilayo ang sarili niya sa aming nagmamahal sa kanya. Kahit nga ang dalawa niyang bestfriend ay nahirapang makipag communicate sa kanya." Malungkot na kwento ni tita.

"You know my son, always have a dificulty to communicate its emotion sa iba, only with Anna. Masyado kasi niyang minahal si Anna na halos sa kay Anna lang umikot ang buong buhay at pangarap niya."

"Bakit po iniwan siya ni Anna?" Di ko mapigilang tanong kay tita.

"Anna is so ambitious that she choose to break my son's heart and grab a contract in Royal Ballet." Garalgal na ang boses ni tita. Nagbabadya na itong umiyak. "Pero ngayon seeing him smiling again, it make me happy. Kahit pa unti unti ay nakikita kong bumabalik na siya sa dati, thanks to you." Hinawakan ni tita ang kamay ko. Naninikip ang dibdib ko dahil nakakaramdam ako nang sakit at galit. Kay Anna marahil. "So please Herald, alam ko na minsan may mga pagkakataon na nahihirapan kang intindihin ang anak ko, pero sana wag kang magsawang intindihin at mahalin siya ok?"

"Don't worry tita, with all my Heart, I will."

End od Flashback

Nakita ko si Ross na tumigil sa harap ng dagat. Nakamasid ito sa kawalan. Kung pwede lang sanang malaman ang iniisip nina. Kung pwede lang sana.

Nilapitan ko siya kahit na nag aalinlangan ako. Hindi ito ang panahon para pairalin ko ang pride ko. Alam kong nahihirapan siya ngayon. Kanina alam kong balik sa dati na siya pero may kung anu sa mata nito na hindi ko mawari, lungkot bayon o sakit.

"Hi." Maikling bati ko sa kanya. Agad naman siyang lumingon sa akin at pinagmasdan ako. Kahit magkahalo ang emosyon ko ay hindi parin nakalagpas na mapansin ko ang kagwapuhan nito. He's wearing a beach short at fitted na black sando na talaga namang nag labas nang kamachohan nito. Ngumiti ako sa kanya.

"I"m sorry."

"I'm sorry."

Sabay kaming natawa sa nang yari. iisa lang ang iniisip namin, ang humingi nang paumanhin sa isat isa. Pero hindi ko inaasahan ang sumunod na nangyari. Si Ross naglakag patungo sa akin at walang sabi sabi ay niyakap ako. Si Ross ba ito? nakakabigla talaga. dumagdag pa ang mga kamay kong animoy may sariling buhay na gumanti rin ng yakap sa kanya. No. no. no. Kakawala ata ang puso ko sa totoo lang. Shit Ross Mahal na talaga kita!

Ross POV

Ang sarap sa pakiramda. Palagay ko ay gumaan ang damdamin ko. Yakap ko ngayon si Herald. sa hindi inaasahang pangyayari pinayagan ko ang sarili kong yakapin si Herald kahit marami pang mga tao sa paligid. Parang ayaw pa ngang bitiwan nang mga bisig ko si Herald. hindi ko alam kung ilang minuto na kaming magkayakap. Para kasing nawala na ako sa katinuan ko.

Kanina nang makita ko si Herald na masayang nakikipag kwentohan sa lalaking hindi ko naman kilala, pakiramdam ko ay parang akong batang naagawan ng laruan. Naramdaman ko ang isang damdaming ayaw ko na sanang maramdaman. Its Like Anna all over again.

"Ah Ross, pinagtitinginan na tayo nang mga tao oh." rinig kong wika ni Herald.

"Let them watch, wala naman akong paki alam." Sagot ko sa kanya.

Ewan ko, di ko na malaman kung anu ba ang nararamdaman ko. sigurado naman ako na hindi ako bakla, pero parang may espesyal akong nararamdaman sa kanyo. hindi ko alam kung papanu pangangalanan iyon pero isa lang ang alam ko. gusto kong laging nasa tabi ko lang si Herald. gusto kong ako lang ang dahilan ng pag ngiti at pagtawa niya.

May ilang sandali pa ang lumipas at na tagpuan na lang namin ang aming mga sarili na magkahawak ang mga kamay habang naglalakad sa dalampasigan. Walang ni isa sa aming dalawa ang gustong magsalita. Nahihiya ba o naninibago lang kami.

"Babe, are you ok?" tanong ko sa kanya.

"Oo naman. ikaw ba?"

"Ok na ako, kasama na kita eh" What? san ko napulot yon? hahaha pero totoo naman yung sinabi ko.

"Alam mo gutom lang yan, tara na nagugutom na rin ako." nakangiting sabi ni Herald sabay hila sa akin papuntang kainan.

I'm thankful dahil kahit papanu natibag ni Herald ang pader na itinayo ko. masaya ako na kahit papanu ngayon alam ko may masasandalan ako. Salamat talaga kay Herald. I know this is so early to say but alam ko sa tulong niya sana makalimutan ko na ang lahat ng sakit. specially, Anna.

Someone's POV

Ilang oras na ba akong nakaupo sa kinauupuan ko. hindi na mapakali ang paa ko. Its been... how many years na nga ba? Three o five? Basta matagal tagal na rin mula nang iwan ko ang bansa.At ngayon na nabigyan ako nang pagkakataong makabalik hindi ko na talaga sasayangin ang pagkakataong ito.

Nang sabihin sa akin na may roong consert na gagawin ang Royal Ballet sa Pilipinas at isa ako sa napiling ipapadala ay kinabahan ako. Pero naisip kong panahon na sigurong harapin ang mga taong pinagkaka utangan ko.

Hindi ko alam kong paanu ko haharapin sila. Lalo na ang taong nasaktan ko nang subra. Pero kailangan ko siyang harapin. kahit anu pang galit meron siya. After all, siya parin naman ang taong minahal ko. at hanggang ngayon, siya parin.

hi po. short lang po itong update ko. wala na po kasi akong maidadag dag. naka reserve na po yung ibang exsena sa susunod na chapter hehshe...

salamat po sa lahat.

eRockinLove