Eve

3.dokters...

Hè wat klinkt vader emotioneel. Verbaasd ga ik op een stoel zitten. Waar hebben die last van? Vanmiddag deed ma ook al zo raar.

'Eve'zegt vader.

'Ja' zeg ik.

'We willen het er even over hebben wat jij vanmiddag zei tegen moeder. Vertel eens meer tegen ons over die blauwe plekken'

'Ja hoor, tis denk ik niet zo heel bijzonder. Ik heb telkens vanuit het niets blauwe plekken, ze zitten vooral op mijn benen en op mijn armen. Vanmiddag ging ik dus zwemmen met Lisa, Bart en Daan, toen viel het Lisa dus op. Toen ging ze er een beetje over zeuren, maar toen later had ik bloedend tandvlees, dat heb ik ook af en toe. En toen ging ze echt heel erg zeuren en daar werd ik gek van toen ben ik naar huis gegaan. Oww ja en ik heb veel last van mijn botten en spieren, misschien is het dus gewoon griep, maar ik vond dat het zo lang bleef hangen en ik vond het commentaar er op best lastig dus heb ik het tegen ma gezegd. Hebben jullie een beetje een idee nu?' 

'Ja,' zegt vader en hij slikt, 'moeder en ik hebben het er over gehad en we zijn nu eigenlijk best bezorgt omdat...'

'Sorry dat ik tussen u door kom, maar ik wou zeggen dat uw dochter ook 's nachts erg zweet, misschien heeft u daar wat aan?'

'Dankje Debby voor het melden daar hebben we zeker wat aan. Zou je nog eens thee voor ons willen inschenken? Eve, we willen zo snel als mogelijk een afspraak maken bij de dokter. '

Het is woensdagmiddag. Ik doe nog gauw mijn haar in een vlecht. Vandaag een afspraak bij de dokter. Eigenlijk vind ik het toch wel spannend.

'Eve Wittenburg' ik loop met mijn ouders naar de kamer waar ik heen moet. De dokter geeft me een hand

'Dokter Slager, jij bent Eve?'

'Ja, dat is mijn dochter, Eve. Dat is mijn vrouw Ellen en ik ben John Wittenburg. We kwamen voor mijn dochter Eve.'

'Kom verder. Ga zitten.'

Ik ga op een stoel zitten pap en mam komen aan beiden kanten naast me zitten.

Pap doet het hele verhaal.

'Ja, meneer ik denk dat dit een geval is waar ik niks mee kan. Jullie kunnen beter naar het ziekenhuis gaan. Ik maak voor jullie z.s.m. een afspraak'

Wat zal ik vandaag aandoen. Ik sta voor mijn kast en ik heb echt geen idee wat ik vandaag aantrekken zal. Ik ga picknicken met Daan. Om half 12 hebben we afgesproken dat hij me op komt halen. En het is nu al 11 uur. Snel trek ik dus maar wat aan. Als ik net klaar ben met mijn make-up gaat de bel. Daar is Daan.  Ik voel me gelijk warm worden van binnen.

Als ik de deur open doe en zijn warme donkere ogen zie vergeet ik heel de wereld om me heen. Dit gaat een top middag worden!

'Heeyy Eve, kom je mijn fiets staat nog bij de poort' zegt Daan.

'Eerst een kus' zeg ik lachend.

Hand in hand lopen we door het park, Daan draagt een mand. Ik heb het gevoel alsof we zweven op geluk. En de rare neiging om te gaan zingen.

Pas als we klaar zijn met eten dringt de harde realiteit weer tot me door. Vorige week ben ik in het ziekenhuis geweest. Dokter Zwanenburg vermoed dat ik leukemie heb. Hij gaat een biopt van mijn beenmerg nemen als hij aan de hand van mijn bloedonderzoek nog steeds verwacht dat ik leukemie heb. Met de uitkomst van de biopt zou hij de leukemie officieel vast kunnen leggen. 

Ik heb 3b gewoon er aan vast gemaakt. Dit is dus 3a+3b. Dus een gewoon hoofdstuk.