2. de blauwe plekken.

317 15 2
                                    

'Wat heb jij op je benen? Wow je hebt allemaal blauwe plekken,  Eve hoe kan dit?' Zegt Lisa.

'Ik weet het niet het komt zomaar.'

'Je mond bloed'

'Doet hij ook vaker'

'Eef, dit is niet normaal'

'Blijkbaar wel' zegt Eve zekerder dan dat ze zich voelt.

'Eve dit is niet normaal hoor, je moet echt naar de dokter, ik vind dit eng. Of doen je ouders het?'

'Nee, hoe kom je daar bij, Lisa doe normaal bemoei je met je eigen leven'

Boos staat Eve op.

'Eefje, wat ga je doen?' Roept Daan.

Ik fiets naar huis. Als ik om half 2 thuis kom is moeder ook al thuis.

'Hoi mam"

'Hoi lieverd,  hoe was het zwemmen?'

' leuk ik heb nu officieel een relatie met Daan'

'O wat leuk, wanneer neem je een keer mee?'

'Weet ik niet. Mam ik had het nog niet gezegd, maar ik heb telkens blauwe plekken.'

'Misschien iets mis met je evenwichtsorgaan?'

'Nee ze komen zomaar uit het niks, op mn armen en benen zomaar vanuit het niets'

'Misschien moeten we dan een afspraak bij de dokter maken'

'Ja, ik denk het wel.'

'Ik hen het er vanavond wel even over met vader. O ja je tante, een zus van je moeder, is overleden. '

'Tante Eef?'

'Ik kreeg een rouwkaart binnen. Eef Barbera is dat tante Eef? Ze had toch kanker? '

'Ja dat is tante Eef, ze had leukemie'

Ineens zie ik moeder schrikken, ze loopt naar het raam, en dan naar de deur dan hoor ik haar de trap op lopen.  Waar heeft die last van?

Als ik 'savonds Engels zit te leren komt Debby (de huishoudster) binnen. 

'Uw ouders willen dat u even naar beneden komt. En ze kijken best ernstig.'

Ik loop naar beneden, op de bank zitten pa en ma. Inderdaad Debby had gelijk, ze kijken alsof er iemand dood is gegaan, dat is ook wel zo, maar zei kennen tante Eef niet eens. Ma heeft zelfs tranen im haar ogen.

'Ga even zitten' zegt pa.

EveWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu