Buldum seni! | Texting

#14;"Dünya ahiret bacımsın"

Kalp içine, kolay kolay almazdı kimseyi. Çalışıp didinmek gerekiyordu bazı şeyler için.

Canım fazlasıyla, çikolata ve fuse tea (ays ti) çekince, bende marketin yolunu tutmuştum. Melis işi olduğu için gelmemişti. Bende temkinli adımlarla markette ilerliyordum, o çocuğun karşıma tekrar çıkma olasılığı yüksekti. Marketin içine kendimi hızlıca atınca, içindeki bazı insanlar bana bakmıştı, tabi hep içeri paldır küldür giren insan görmüyorlar. Onları pek takmadan rafların arasından bir kaç çikolata ve en sonda fuse tea alarak kasaya ilerledim. Aldıklarımı poşete koyup ödemeyi de yaptıktan sonra marketten çıktım.

Dışarı çıktığımda, önümde biraz daha ileride elindeki ağır poşetler ile yürümeye çalışan kıza doğru hızımı artırdım. Yanına varınca gülümseyerek, " Selamün aleyküm" dedim bakışlarını yoldan çekip bana döndü.

" Aleyküm selâm" dedi oda aynı sıcak tebessüm ile.

" Yardımcı olmamı ister misin? Çok ağır çünkü." Elindekileri yere koyup soluklandı.

" Teşekkürler ben hâl ederim." Hiçte hallediyor gibi de durmuyorsun oysaki.

" İtiraz yok yardım edeceğim o kadar!" Dediğimde önce şaşırsada güldü.

" Madem çok ısrar ediyorsun. Ama birlikte taşıyacağız." Kafamı sallayarak poşetin bir ucunu tuttum. Aramıza aldığımız poşet ile yürümeye devam ettik.

" Yudum ben" ismi çok güzeldi.

" Mahur, tanıştığıma memnun oldum Yudum."

" Bende"

" Aynı yere mi gidiyoruz? nerede oturuyorsun?" Eli ile bizim apartmanın yanında ki apartmanı işaret edince kafamı salladım.

" Aynı yerde oturuyoruz. Bende yan apartmanda kalıyorum."

" Yeni mi taşındınız? Seni ilk defa görüyorum."

" Yok ben buraya teyzemin yanına geldim."

" Aa öyle mi? Hoşgeldin o zaman "

" Hoş buldum" kızı biraz daha inceledim. Sanki tanıyor gibiydim. yada birine benzettim. Daha fazla kızı süzmeyi kesip önüme baktım.

Apartmanların önüne gelince, poşeti yinede bırakmadım.

" Ben hâl ederim bundan sonrasını" yinede buraya kadar getirdim biraz daha yardımdan göz çıkmazdı. Hem onun sayesinde yolu rahatça gelmiştim.

" Yok biraz daha yardım etsem sıkıntı olmaz. Hem senin sayende bende yolu rahatça geldim." Kaşları havalanınca güldüm.

" Dün yaşadığım ufak bir sorun yine olmasından korktum."

" Eğer anlatmak istersen, merak ettim bende"

" Ya dün bana abuk subuk konuşan bir çocuk vardı. Sonra da arkadaşım sinirden bunun kafasına ayakkabısını attı olanlar oldu çocuk bizi kovaladı, apartmana girince kurtulduk ama yine karşıma çıkmasından korktum bende bugün." Konuşa konuşa onların katına gelmiştik çünkü yudum durmuştu. Anlattıklarım onu şaşırtmış olmalıydı çünkü yüzü çok komik bir hâl almıştı.

" Vay be! olaya gel, geçmiş olsun canım bir şey olursa bana da anlatabilirsin. Bundan sonra dünya ahiret bacımsın" dediğinde kıkırdadım. Komik biriydi.

" Eyvallah, seni bir gün bize beklerim yan apartman 3. Katta oturuyorum."

" İnşallah gelirim, teşekkürler "

" Rica ederim görüşürüz" ona el salayıp arkamı dönünce kapı açılmıştı, hiç arkama bakmadan basamakları hızlı hızlı inip yan apartmana girdim.

Melisler hemen karşımızda ki dairede oturuyorlardı. Onunla da bu sayede tanışmıştık zaten, ben 10 yaşında iken buraya gelmiştik Annem ile. ben çok ağlayınca Annem beni dışarı çıkarmıştı, küçükken evde kalmaktan nefret ederdim. Dışarısı daima en sevdiğim yerdi. Annem beni çimenlerin oraya bırakınca Melis gelmişti. Tabi önce birbirimize tuhaf tuhaf baksakta onun topu ile gelip "oyun oynayalım mı?" Cümlesi ile başlamıştı arkadaşlığımız. Sonrada teyzemin karşı komşusu olması tuzu biberi olmuştu böyle devam etmişti.

Ayakkabılarımı çıkarıp terlikleri ayağıma geçirdim. Teyzem mutfaktan bağırınca oraya yöneldim.

" Hoşgeldin"

" Bize çikolata ve fuse tea aldım" dedim elimdeki poşeti sallayarak.

" İyi geç salona çay koyup geliyorum."

_________________ Bölüm sonu ♥♥

Biraz durgun geçti ama yeni bir arkadaş aramıza katıldı.

Yudum... ismine ayrıca bayıldım.