Buldum seni! | Texting

#22;"küçürek hikaye "

"Nuh değilim ki
İçimdeki tufana galip geleyim"
'Alıntı'

Yeter be içim şişti! Bu ne ya neden bunun ceremesini ben çekiyorum.

Sensiz ne haldeyim sorma... sorma...

Sana bakanlara düşmanlığımııı
Cahilliğime yormaaa yormaa...

Neden ben yarab! Neden?

" Eh yeter be!" Diye gaza gelerek bağırmam ile şarkısı yarım kalan öküz abim bana baktı.

" Sen ne anlarsın sus" uff zaten hep ben ne anlarım sanki anlasam ne olacak senin halini de görüyoruz.

" Abi sen şuan ne kafası yaşıyorsun? Bu böyle mi çözülecek çık karşısına, en azından öyle kız seni sevme girişiminde bulunacak. Yani telefon yordamından iyidir." Dedim. " Hem sen bu uzakta diye telefondan konuşuyordun, e şimdi kız yanı başında ne bu pısırıklık"

Oh be içim rahatladı ama son söylediğim olmadı. Abim her an kulaklık kablosu ile beni boğabilir.

Yüzüne baktığımda düşünceli görünüyordu. Zaten üç aydır abimi tanıyamıyordum. O kızı sevdiğinden beri, kendi sertliği yerini biraz şapşal aşık yerine bırakmıştı. Allah'tan sesi güzeldi de her defasında söylediği şarkılar beni öldürmüyordu.

Yoksa vay halime...

" Ne yapayım kızım, nasıl karşısına çıkacağımı bilemedim. Hem zaten o çenesi maşallah'ı var." Abimin yüzü yerini sırıtmaya bırakmıştı. Bu kız abime ne yapmış böyle.

Oysa abim bir gülüş uğruna bu hale gelecek biri miydi?

"Eee ne yapmayı düşünüyorsun?" Saçlarımı kulağımın arkasına koyup sırtımı yatak başlığına yasladım.

" Bilmiyorum bulacağım bir çaresini, yakında karşısına çıkacağım." İfadesisiz suratından pek bir şey anlamamıştım.

" Hadi odana naş naş ders çalış!" Ah oda vardı dimi. Yataktan kalkınca abimin yanağından bir makas alıp hızlıca odadan kaçtım.

Koridora çıkmam ile homurtuları duydum.

Odamdan da atmıştı beni, ah deli aşık tez zamanda bu kız da seni sever inşallah. Salona geçtiğimde Annem televizyon keyfi yapıyordu.

"Keyifler bol olsun sultanım" onun da yanağından bir makas alıp tekli koltuğa oturdum.

" Abin odadan mı kovdu?" Tamda kovdu demeyelim, nazikçe(!) ders çalış dedi.

" Sayılır" televizyon da kuruluş Osman dizisi vardı, tarih ile aram limoni olsa da güzel diziydi.

" Oğlum!" Annem abimi çağırınca bende merakla ona bakıyordum, ne diyecek diye.

" Efendim Anne" abim böğürdü sayın seyirciler.

" Gel buraya" abim salona girince Annem bu kez bana döndü.

" İkinizde markete almanız gereken malzemeler var, babanızın işi uzayacakmış sizde boş boş oturuyorsunuz" evet bu tam olarak itiraz kabul etmiyorum. Defolun alış-verişe!

Abim ağzını açmaya Yeltenince Annen elini terliğine götürdü. Bu yeterli bence. Abim, " hadi" diye homurdanınca ayağa kalktım. Önce başıma üzerime çeki düzen verip kapıya gittim.

Yolun aşağısına doğru gidince arada abime takılmayı da ihmal etmiyordum.

" Küçürek hikaye seni bozarım o örtünü!" Yok yok anladım sana da bulaşılmıyor. Gerçi bunu hep biliyordum ama bugün canım sıkılıyor ve uğraşacak birşeyler işte arıyorum. O abim olmaz kesin!

" Abi ya edebiyata da kattın beni" abimin diz kapağına vurup koştum, oda arkamdan bögürerek geliyordu.

_____________ Bölüm sonu ♥

Bu bölüm, kimin ağzından olduğunu yazmadım. Ama yakında kim olduğunu anlayacaksınız.

Diğer bölüme değin, merakta kalın hehehehehe

Bölüm kısa galep ama texting işte ne apak birde sınavlarım, okul dersler derken bölüm bâyâ gecikti.

See you later ☘