"ညီဒီေန႕ကင္းက်တယ္ေနာ္...မသြားေသးဘူးလား..."
"ဟုတ္သြားမွာ...
ကြၽန္ေတာ္၈နာရီခြဲေလာက္ထြက္ခဲ့မယ္ေနာ္...ေမေမကကင္းေစာင့္တဲ့သူေတြအတြက္မုန့္ေလးလုပ္ထားတာတစ္ခါတည္းေစာင့္ၿပီးယူခဲ့မလို႔...."
"အင္း...ဟုတ္ၿပီ....ဟုတ္ၿပီ...အကိုသြားႏွင့္ၿပီေနာ္...."
ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္ရတဲ့အကိုကသိပ္ကိုလူႀကီးဆန္ၿပီး
တိုင္းေရးျပည္ေရးအတြက္အားတက္သေရာပါတတ္ေလသူျဖစ္ေလသည္....
ရပ္ကြက္ေတြထဲေခြးဝင္ဆြဲတဲ့ေနကစလို႔တစ္ရက္မျပတ္ညဘက္ကင္းေစာင့္ေလသည္...
မနက္ဆိုလဲဆႏၵျပေလသည္....
Gen-Y ျဖစ္တဲ့အကိုက Gen-Z ေတြနဲ႕အၿပိဳင္ေတာ္လွန္ေရးကိုအားတက္သေရာပါဝင္ေနသူလဲျဖစ္ေလသည္....
"သားငယ္ေလး....ဒီမွာမုန့္ဘူးေတြလူစိေအာင္ေဝေပးလိုက္ေနာ္....လိုရင္လာထပ္ယူ...ၾကားလား..."
"ဟုတ္ကဲ့ပါေမေမရဲ႕.."
"ေအးေအးသြားေတာ့....ဂ႐ုစိုက္ေနာ္...အထိခိုက္မခံနဲ႕...နိုးနိုးၾကားၾကားသတိနဲ႕ေန..."
"ဟုတ္စိတ္ခ်ပါေမေမရဲ႕...သားသြားၿပီေနာ္..."
ကြၽန္ေတာ္လဲေမေမထည့္ေပးလိုက္ေသာမုန့္ဘူးမ်ားကိုယူကာဟိုဘက္ဒီဘက္လမ္းထိပ္ႏွစ္ဘက္ရွိကင္းသမားမ်ားကိုမုန့္ဘူးမ်ားလိုက္ေဝကာအကိုရွိတဲ့ဘက္သို႔ကင္းက်ေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူေလာက္ေလးဂြတစ္ခုကိုင္ကာထိုင္ေနလိုက္သည္...
ကြၽန္ေတာ္သူငယ္ခ်င္းေတြကအၿငိမ္မေနတတ္သူမို႔လမ္းထိပ္ႏွစ္ဘက္ကိုေခါက္တုန့္ေခါက္ျပန္ေလွ်ာက္ေနၾကေသာေၾကာင့္ထိုေနရာမွာအကိုနဲ႕ကြၽန္ေတာ္ႏွစ္ေယာက္တည္းသာက်န္ခဲ့ေလသည္...
"အား...ဒီျခင္ေတြကလဲ...က်စ္..."
ျခင္ေဆးေခြထြန္းထားေသာ္လည္းအဆက္မပတ္ကိုက္ေနေသာျခင္မ်ားေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ့္မွာတဖ်တ္ဖ်တ္ရိုက္ကာတြန့္လိမ္ေနရသည္...
အကို႔ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့အကိုကေတာ့တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္သာရွိေလသည္....
ကြၽန္ေတာ္မ်က္ႏွာရႈံ႕တြေနေတာ့အကိုကကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ကာရယ္ရင္း.....
"ဒီေန႕မွကင္းစေစာင့္ဖူးတာဆိုေတာ့ညီကအထာဘယ္သိမလဲ...ျခင္ေဆးေခြထြန္းထားလဲမရဘူးကြ...ဒီမွာလူးေဆးေလးပါလူးထားရတယ္...လာအကိုလိမ္းေပးမယ္လက္ေပး...."
