Battaniye'm/ Texting

Kal

Film biterken ofladım. Film çok güzeldi ama abim ölene kadar bana yetecek şekilde ilgi göstermişti.

Yanağımı sıkıp "Kardeşim benim, hep yanında olacağım." ya da hafiften bir yerlerime vurarak "Canım benim, seni kimselere vermeyeceğim, hep benimle kalacaksın, seni çok seviyorum." gibi cümleler kurup tuhaf davranışlar sergilemişti.

"Film güzeldi." diye mırıldanan abim ile "Bence de güzeldi." dedim.

"Öyleyse ben daha fazla kalmayayım. Bugün eve davet ettiğin için teşekkürler." dedi Baturay ve ayağa kalktı.

Gülümseyerek "Rica ederim." dedim.

Çantasını alıp kapıya yönelirken kapı çaldı. Vakit kaybetmeden kapıyı açtım. Annem ve babam gelmişti.

"Hoş geldiniz." dedim.

"Hoş bulduk." diyen annem Baturay'ı gizlice işaret edip kim olduğunu soruyordu.

"Okuldan arkadaşım, Baturay." dedim.

"Memnun oldum efendim." diyen Baturay'a annem "Bizde evladım. Ee şimdi gidiyor musun?" diye sordu.

Baturay "Evet." deyince annem "Öyle şey olur mu? Bizle akşam yemeğine kal." dedi.

Annemin bu dediğine sinir olan abime gizlice dil çıkardım.

"Yok efendim, ben size hiç zahmet vermeyeyim." dedi Baturay.

Baturay'ın bu dediğine abim sırıtırken somurttum.

"Ne zahmeti! Bir daha öyle laf duymak istemiyorum." dedi annem.

"Biraz daha kalabilirim o zaman." diyen Baturay ile abime bakıp sırıttım.

Annemler içeri geçip sokak kapısını kapatınca "İyi, biz odamdayız." dedim.

Abim tam "Bende geleyim." diyordu ki annem "Kutay sana iş vereceğim. Benimle gelir misin?" diye sordu.

Abimin peşimizden gelememesi beni eğlendirirken Baturay'ı hafiften çekiştirerek odama gittim.

Yatağıma otururken "Abim fark ettiğin gibi fazla kıskanç ve korumacı. Film izlerken sıktı, kusura bakma." dedim.

"Ne kusuru. Abi olarak bunları yapması çok normal." dedi.

Telefonum çalınca arayana baktım. Bilinmeyen bir numaraydı.

"Ben şu telefona bakayım." dedim ve telefonu açıp kulağıma götürdüm.