Battaniye'm/ Texting

Arkadaşız

Sofraya oturduğumuzda babam da abim de Baturay'a bakıyordu. İçimden bir his rezil olabileceğim konusunda beni uyarıyordu.

"Buralı mısınız?" diye soran annem ile Baturay "Bursalıyız. Buraya babamın işi için taşındık." dedi. 

"Baban ne iş yapıyor?" diye sordu babam.

"Aile doktoru." diyen Baturay'a aniden acıdım. Sanki iş görüşmesindeymiş soruları cevaplandırıyordu. 

"Annen neler yapıyor?" diye soran annem ile "Babamla aynı hastanede çalışıyor. Başhemşire." dedi.

"Ne hoş. Kardeşin var mı?" diye sordu annem. 

"Bir ablam var. Burada İstanbul üniversitesinde hukuk okuyor." dedi Baturay. 

"Kaçıncı sınıf? Bende hukuk öğrencisiyim." dedi abim. 

"Son sınıf. Adı Burçin." dedi Baturay. 

"Soyadınızın Karaman olma olasılığı kaç?" diye soran abime "Abicim, ablasını tanıma yüzden sanırım yüzde doksanın üstünde." dedim.

"Ablan hiç benden bahsetti mi?" diye soran abime Baturay "Bahsetmesi mi lazımdı?" diye sordu. 

"Benimkisi sadece soru. Ablan ile arkadaşız." dedi abim. 

"Ablam genelde arkadaşlarından bahseder fakat ismini daha önce duyduğunu sanmıyorum." dedi Baturay. 

"Kimin isimlerini duydun?" diye sordu abim. 

"Yunus Abi, Şahin Abi, Çetin Abi, Salih Abi, Osman Abi, Oya Abla, Miray Abla ve Enes Abi'den sıkça bahsediyor." dedi Baturay. 

"Ne çok erkek varmış." diye mırıldanan abime Baturay "Bir şey mi dediniz?" diye sordu. 

"Hayır." dedi abim. Yüzü asılmıştı. Burçin Abla ile arasında bir şey yoksa ya da ondan hoşlanmıyorsa benim adım da Kumru değil. 

Yemeğin devamı biraz sessiz geçmişti. Ben heyecandan bacağımı titretmiş, abim ifadesizdi. Annem ve babam ise Baturay ile sohbet etmeye çalışmışlardı.

"Her şey için teşekkür ederim. Ben artık gitsem iyi olur. Annemler de yakında evde olur." dedi Baturay. 

"Tabii oğlum. Yine gel böyle." dedi annem. Oğlum dedi! Damat da olacak inşallah. 

"Sınav senesi biraz yoğun ama fırsat buldukça gelirim." dedi Baturay.

"Şey o zaman ben seni uğurlayayım." dedim.