CEYLA/Texting(TAMAMLANDI)

1.4

İstanbul

"Hoşgeldiniz."

Kapıyı açan Görkem'in erkek kardesine gülümsedim. Görkem gibi yeşile kaçan gözleri vardı. Kumral saçları ve uzun boyu. "Hosbulduk." Dedi Görkem kardeşi Umut'a sarılırken. Ardından Umut'un uzattığı elini sıktım."Ceyla ben." Dedim samimiyetle.

"Biliyorum canım. Bir zamanlar abimin dilinden düşüyorsun. Hadi içeri geç. Nefes sultan seni bekliyor." Gülümseyerek içeri geçtim ve ayakkabılarımı çıkartıp terlikleri giydim. Görkem'in arkasından salona girdim. Ayakta bekleyen annesi ve babasına baktım. Sonra bana yakın olan babasının uzattığı elini sıktım.

"Kızım hosgeldin evimize ben Halit." Uzun boyu,çocuklarınınki gibi yeşile kaçan gözleri vardı. "Hoşbulduk. Ceyla ben de."

Halit beyin elini bıraktım ve yanındaki Nefes hanıma uzattım elimi."Hoşgeldin kızım." Diyip elimi tutup beni kendine çekti ve sıkıca sarıldı. "Hoşbulduk." Dedim karşılık verirken sarılmasına.

"Aç mısınız? Kesin açsınızdır. Hadi masaya geçelim. Ellerimle güzel güzel yemekler hazırladım." Dedi büyük bir heyecanla. Gülümsedim. Masaya çoktan oturan Görkem'in yanına oturdum.

"Kızım Görkem en çok sarma sever. Duydum ki sen de mantı çok severmişsin. Sarımsaksız yaptım."

"Ellerinize sağlık. Zahmet etmişsiniz." Dedim koskoca sofrada bunlari kimin yiyeceğini düşünerek."Estağfurullah kızım. Ne zahmeti." Dedi Halit bey.

Görkem benim tabağına yemekleri doldurmaya başlayınca gülümsesemde büyük bir sinirle ayağına bastım. Gülmekle yetindi."Görkem,tesekkur ederim." Diye mırıldandım. Bir şeyler koymayı kestiğinde çatalı elime aldım.

"E Ceyla anlat bakalım. Kimsin,nesin,nerelerdensin?" Dedi Umut sarmasını ağzına atarken. Çatalımi geri bıraktım.

"Annem ev hanımı babam emekli memur. Bir abim var o da üniversiteyi bitirecek bu sene hayırlısı ile.O da mühendislik okuyor. Ben de Moleküler Biyoloji ve Genetik okuyorum. Aynı üniversitedeyiz Görkem ile."dedim hepsine tek tek bakarak. Nefes hanım büyük bir hayranlıkla bana bakıyordu. Niye öyle bakıyordu?

"Maşallah ya su gibi. Görkem oğlum nasıl gönlünü çeldin bu kızın?"dediginde güldüm."Ana üzümünü ye bağını sorma derler."

"Anneler babalar nasıllar kızım?"dedi Halit Bey. Ağzımdaki lokmayı yuttum.

"İyiler."

"Onlarla da tanışmak isteriz." Dedi Nefes hanım ben kafa sallarken Görkem konuştu.

"Zaten yakında istemeye gittiğimizde tanışırsınız."

Mantı kaşığını yerine bırakıp pörtlek gözlerimle Görkem'e baktım. Sonra gülme krizine giren Umut'a.

"Olur mu öyle şey oğlum?"

"Olur mu öyle şey Görkem?"

Aynı anda konuşmuştuk Nefes Hanımla. Ne istemesi? Ne evlenmesi okul bitmeden.

"Önce tanışmak daha münasip olur. En kısa zaman da annenlerle tanışalım kızım."dedi Nefes Hanım oğluna kötü bakışlar atarken.

Ayağımın altında bana sürünen şey ile kaslarimi çattı ve masanın altına baktım.

"Aa burada küçük bir yaramaz varmış." Dedim eğilip Yaren'i kucağıma alırken.

"Ya sen ne kadar tatlısın."dedim tüylerinden öperken. Sonra yere bıraktım.

"Bir de köpeğiniz vardı,o nerde acaba?" Dedim üzerimdeki tüyleri çırparken. Masaya gelmemesine özen gösterdim.

"O benim kız kardeşimde. Biz de yarin onlara gideceğiz." Dedi Halit Bey. Kafa salladım.

"Bizim oğlanlar Ulan İstanbul çok izliyorlardı. Favori çiftleri de Karlos ve Yaren olunca bu çocuklara da onların adlarını koyduk. Benim favorim Bahadır'dı ama."

Sofradaki herkes güldü. "Biz de abimle çok izlerdik." Dedim. Eskiler aklıma dolunca gülümsedim.
Yemekleri yemiş,muhabbetimizi etmiş,kahveleri içmiş ve bulaşıkları yıkamak için Nefes hanıma yardım etmiştim. Artık gitme vaktim gelmişti. Herkesle vedalaşıp Görkem ile evden çıktım. Boş sokakta birlikte yürüyorduk. Dalgın gibiydi.

"Sevgilim? Neyin var?" Dedim bakışlarımı kaldırımdan kaldırıp ona çevirirken.

"Hiç."

Bir sey vardı. Niye söylemiyordu?

"Görkem?"

"Ceyla sen benle evlenmek istemiyor musun?" Dedi birden bire. Beklemeden cevap verdim.

"Ne demek simdi o?"

"Neden isteme işine erken dedin ki?"

Demek takıldığı konu buydu. Yanlış anlamıştı beni."Görkem,seninle evlenmeyi her şeyden çok istiyorum. Ama önce üniversiteyi bitirmeliyim. Hem sen daha bana evlenme teklifi bile etmedin. Ne istemesi?" Sonda yapmacık bir sinirle omzuna vurdum. Seslice nefes verdi. Bakıslarini gökyüzüne çevirdi. Sonra birden kolunu belime doladı ve beni kendine çekti.

"O kadar korktum ki..."

Güldüm.