Beyaz Çikolata'm

13. Bölüm

Selam! Nasılsınız? Bölüm geldi, sonunda... Sizi fazla tutmak istemiyorum. O yüzden direkt olarak bölüme geçelim.

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın💜

Sizi seviyorum💜

•••

"Yiğit!!"

"Abii, abi bir şey yapın"

"Kardeşim dayan."

"Demir aç gözlerini, Demir!"

Etrafımda sesler dönüyordu ama hiç birini duymuyordum. Yiğit'in yanına çökmüş, sadece ona bakıyorum. 'Allah'ım lütfen iyi olsun.'   

"A-Aymira" Yiğit'in sesi ile öne doğru eğildim. "Yiğit, Yiğit duyuyor musun beni? Nolur bir şey söyle!" "İ-iyiyim, sadece gözlerimi açık t-tutmakta zorlanıyorum." "Yiğit! Sakın, s-sakın kapatma gözlerini,tamam mı!" Bir şey diyemeden gözleri kapanmaya başladı.

"Y-Yiğit! Yiğit kapama gözünü lütfen. Yiğit!" Ağlayarak abime doğru bağırdım. "Abi! Yardım et! A-ambulansı ara abi!!"

"Yiğit, aç gözlerini Yiğit! Dayan abicim geliyor ambulans. Aymira, abicim lütfen ağlama artık. Kalk hadi, birazdan ambulans gelir. Hadi abicim."

Kafamı deli gibi iki yana sallarken "Hayır, hayır kalkamam." diye mırıldandım. "Bak, ambulans geldi! Hadi gel, gidelim."

•••

Hastaneye geldiğimiz gibi ikisini de ameliyathaneye aldılar. Neden oraya aldılar bilmiyorum. Galiba ikisi de fazla kan kaybettiği için. Umarım öyledir.

Geleli 15 dakika olmuştur ama hâlâ hiç kimse çıkmamıştı. Oflayarak kafamı arkaya doğru yatırıp elimle saçlarımı geriye doğru attım.

Gözümün önünden Yiğit ile olan anılarımız geçmeye başladı. Aklıma gelen anı ile gülümsedim. İlk karşılaşmamız biraz kavgalı olmuştu.

#flashback

"Tamam anne."

"Evet, aldım."

"Anne, tamam dedim ya."

"Ayy köpek geliyor anne kapatmam gerek. Saklanacak yer bulmalıyım. Bayy." diyerek telefonu kapattım. Ne? Köpekten korkuyorum. Ama sevebiliyorum. Böyle de değişik bir huyum var.

"Ayy, köpek diye bahsettiğim meğersem insanmış ya." diyerek 1-2 adım ötem de olan  çocuğa baktım. Kaşlarını çatıp bana baktı. Aow ben bunu dışımdan mı söyledim. "Sen, daha demin benden köpek diye mi bahsettin?"

"Ben mi? Yoo, asla. Hem ben sizi tanıyor muyum? Yoo. Tabi ki size demedim. Ben şeye dedim. Iı, ha! Bizim Emir'e dedim. Tam bir köpektir biliyor musun?" Allah'ım biri saçmalama düğmemi kapatsın lütfen.

Çocuk bana uzaylı görmüş gibi bakıyordu ki ben de kendime böyle bakardım. "Ş-şey, biraz saçmaladım galiba. Özür dilerim. Sizi uzaktan görünce bir an köpek sandım. Malum simsiyah giyinmişsiniz. Bir de uzak olunca işte deve kadar boyunuz küçük çıkmasın mı? Olan olmuş. Öyle işte..." Allah'ım cidden salağın tekiyim. Toparlayayım derken iyice batırdım.

"Evet, belki uzaktan boyum kısa gözükmüş olabilir ama bir köpek boyutunda gözükecek kadar kısalacağını düşünmüyorum ve tanımadığın kişilere karşı her zaman böyle misindir?"

"Hayır tabi ki. Sadece, kötü bir gün bugün tamam mı! Özür dilerim. Maşallah hiç köpeğe benzer bir halin yok. Bildiğin öküzsün. Hem senin neden gözlerin bu kadar güzel. Gerizekalı."