✨Askıya Alındı.
0539*******: Çikolata gibi tatlısın
0539*******: Gel aşkına kıtlasın
0539*******: Beni sevmeyen annen
0539*******: Kıskançlıktan çatlasın mm
✨Wattpad'de "Beyaz Çikolata'm" adlı ilk hikayedir.
O kadar heyecanlıyım ki... Uzun zamandır yazmıyorum ve bölüm atmıyordum...
Amaa, -şu an için en azından- sınav sürecini atlattım ve bölüm yazacak kadar zamanım varrr🥳
Haftada bir bölüm atmayı düşünüyorum ama bir kaç bölüm yazıp peş peşe atacağım (1-2 gün aralıkla)
Tabii yazma perilerim gitmezse🥺🙊
Ay bu arada hikâye ve hikayelerim için bir tane ınstagram hesabımı dönüştürdüm. Eğer gelen olursa beklerim oraya da🥺💖 bölüm öncesi alıntı falan atarım💖
Instagram hesabımız: yeisude
Yeni bölüme geçeliim💖
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•
Günaydın ama bana gün, dün akşamdan aydı. Yiğit'in söylediklerini bir rüya görmüş olduğumu sanarak kalktığım sabahın ardında aklıma düşen yaşananlar rüya görmediğimi kanıtladı.
Bunun üstüne aşağıda ailesi ile birlikte kahvaltıya gelmiş olması da, yaşanan anı sindiremeden onunla yüzleşecek olmam gerçeği beni biraz gerdi.
Annemin 5 dakika önce yanıma gelip kahvaltıda misafirimiz olduğunu söylediğinde halamların yine habersiz geldiğini sanarak kalktığım gibi -yani pijamalarımla- aşağıya indim.
Konuşma sesleri yaklaştıkça arttığında ve gülüşlerin hiç birinin halamlara ait olmadığını fark ettiğim an merakla mutfağa doğru ilerledim. Hızı alamamış olacağım ki kapının koluna ayağımı çarptım.
"Ay, deli kız seni. İyiyim. Acıyor mu çok?" Nurdan Teyze'ye cevap veremeden annemin hem uyarıcı hem de endişeli sesi araya girdi.
"Kızım, misafirlerimiz olduğunu söylemedim mi ben sana? Neden sakince gelmiyorsun. Ayağını da kötü vurdun sanki acıdı mı?" Annecim.. ikizler de değilsin ama olsun.
"İyiyim annecim. Uyku sersemliği ile dediğini anlayamadım galiba kusura bakmayın lütfen sizi de böyle karşıladım. Hoş geldiniz ve afiyet olsun." diyerek abimin yanına oturdum.
Yalnız baya sert vurmuş olmalıyım ki ayak parmaklarım sızlıyor. Acısını bilirsiniz değil mi...?
Abim ve Yiğit dışında annemler kendi aralarında konuşuyordu. Hızlıca bir kaç şey -daha çok sofrayı süpürürken- atıştırıp odama gitmek için ayağa kalktım.
Tahmin edin yine kim ayağını vurdu kalkarken? Evet, evet ben.
Allah'tan diğer bacağımı vurdum da acıyan bacağım daha fazla hasar almadı.
