KAHAPON (BxB)

Chapter 49

(Request: Please search for the song indicated and listen to it as soon as you see it along the story for you to get what vibe im trying to establish here if it's fine for you. You are at the second to the last chapter. Thank you and enjoy!)

Wonderland

Ilang araw ang lumipas at ayaw pa rin niya akong kausapin. Nagkulong lang ako sa condo ngayon. I don't even know what to do now rather than sleep and sleep in the entire day gayong wala naman akong pasok ngayon.

Bumisita na ako kay Mrs Valenzona. I already informed her what happened pero hindi ko na binigay ang ilang detalye baka ma stress lang siya kapag sinabi kong may kinalaman ito kay Chan at sa mga Iskolar.

Mayamaya pa'y tumunog ang pinto. I fastly phased upang mabuksan iyon. Bored akong tumayo mula sa kama. I wear my pair of cotton sleeper at naglakad upang buksan iyon. I look only to see Chan.

"Where have you been? Im calling you and you're not answering" bungad niya sa akin.

Bored ko siyang pinapasok. Iwan ko ba pero nakakapanghina. Everything is draining me now and I don't even know what to do.

"What's wrong with you? You look like a zombie!"

Napasulyap ako sa sarili dahil sa sinabi niya. Balot na balot ako sa oversized shirt at sa malaking pajama na suot ko ngayon.

"Iwan ko ba, ayaw na akong kausapin ni Joey gayong malapit na akong mangibang bansa!" malungkot kong tugon.

Naupo kami sa couch. I then phased to the ref at kumuha ng pagkain doon.

"Are you sure you want to do this?" this is the million times na tinanong niya ako roon and I don't even know if I am. Maybe this is indeed the right choice.

"Oo sigurado na ako. Total kahit pa maayos kami wala rin namang silbi. His parents will going to object. Mapapahamak lang ako o kung hindi ako ay ikaw. Other people will suffer and I don't think if I can stand it!" mataman kong saad at inilapag ang merienda sa table.

Umupo ako sa kaharap niyang couch bored kong pinagmasdan si Chan na ngayo'y naka LV apparel. Sa bahay ko lang siya pupunta pero ganito na ang postora niya unless he's meeting somebody else.

"Sigurado ka bang ako lang ang pinunta mo sa labas?"

"What do you mean?"

"Ano yang mga yan?"

"What?" na tense itong tiningnan ang sarili.

"Are those kiss marks?" I lied kahit wala naman talaga.

"Ha? Is there any?" gulat na gulat siya roon.

Automatic akong napangisi sa pagkabigla niya. I didn't know he has his own dirty laundry.

"Im just kidding!" tugon ko sabay tawa.

"You!" galit niyang saad at binato sa akin ang isang unan.

"But seriously your flight will be the day after tomorrow. You still have 48 hours to think about it." muling naging seryoso ang mukha niya.

I hate the fact that reality always confronts me. Bakit ba ganito nalang palagi? Palagi akong talo!

"I'm dead serious Chan! Kailangan ko ng lumipad. I made up my mind and I don't want to be persuaded again to stay" tugon ko.

Kailangan ko ng makaalis sa lalong madaling panahon baka magbago pa ang isip ko kapag magkausap na kami ni Joey. One touch of him and this plan is over. Mabuti nalang iniiwasan niya ako. I can use that as my strength to walk away.