KAHAPON (BxB)

Chapter 24

Pain and Pleasure

Ilang minuto ang katahimikan sa pagitan namin ni Joey.

"Sorry" I said low habang pinagmamasdan ko ang pagsuklay niya sa buhok gamit ang kamay. One thing's sure he's disappointed.

Nang makapasok kami sa loob ay agad kong ginamot ang sugat niya. It feels so awkward nakakabinging katahimikan. Hanggang sa siya na mismo ang bumasag nito.

"So he is your long lost friend?"

"Boyfriend rather" pagtatama pa niya sa huli niyang sinabi.

Ramdam na ramdam na siguro niya ang panlalamig ko ngayon sa bawat pagdampi ng kamay ko sa kanyang sugat.

"Wag na natin siyang pagusapan pa" I said low sapat lang para marinig niya.

"Why not? Because he's my brother? Wala akong paki kong kapatid ko pa siya he's no longer the Leo that I've known, ginugulo ka ba niya?" Matalas niyang tanong.

"No, actually ikaw ang pinunta niya, sadyang hindi lang maganda ang pagkikita namin" I answered back.

Tumunog ang kanyang cellphone. I look to see kung sino ang tumatawag and oh to my surprise si Sasha Mondragon. He cancelled the call at pinatay ang cellphone. And here it is again tila kung anong iritasyon ang dumampi sa akin.

"So your friend is calling huh?" banayad kong tanong.

"Girlfriend rather" sinadya kong itama ang salitang yaon giving my dislike to what I've seen earlier sa field.

"What did you say?" Hinawakan niya ang kamay ko dahilan upang matigil ako sa kakalagay ng betadine sa sugat niya.

"Wala sabi ko matutulog na ako" I said low at mabilis na lumayo sa kanya.

Hindi ko alam kung ano itong mismong nararamdaman ko. Somehow naiinis ako sa kanya. After all the emotions and such sasabihin nila sa campus na malapit na ang engagement nila. And he's here treating me or showing me some fucking teenage hormones.

Mabilis siyang sumunod sa akin, hinigit ang palapulsuhan ko at hinarap sa kanya. Nabigla ako sa ginawa niya hanggang sa magtama ang aming mata.

"What's wrong?" He said low

"Are you still affected with him huh? Kaya ba hindi ka nanood sa laro ko kanina?" May tampo sa boses na yon. Traces of earlier resurface in mind.

So after standing so long to witness more than hour of his game hindi niya ako nakita or hinanap man lang? Sabagay who am I para hanapin niya.

"Anong problema? I almost lost my mind thinking of you all day long" at dinungaw niya ako. We are now just inch apart.

No more space for me to walk out since I am cornered again. Pero hindi ko palalampasin ang gabing to not telling him how I feel everytime he makes me feel special though I'm not.

"Wala hindi mo sinabi sa'kin na nalalapit na pala ang engagement niyo ni Sasha" I answered back as if challenging him.

"You announced it in the field right?" I squinted my sight sharply. His dark eyes were like storms but I did my best to fight back.

"Hmm so you're there?" Nananantya ang mga mapupungay niyang mata.

"I heard the details" I retorted.

"Eh ano ngayon kung inanunsyo ni Sasha na malapit na ang engagement namin?" his words were playful, he let out a chuckle sabay ngiti sa akin.

How dare him? Iniinis niya ba ako?Nanunuyo ang lalamunan ko sa mga salitang yon. After all ibibida niya pa sa'kin ang soon fiancee niya? Then ano pang silbi ng 'thinking of you all day' niya. Anger bubbles in my face. I am not a ragged doll for him to play.