KAHAPON (BxB)

Chapter 9

(DISASTER)

The light rays sip on the window as it blur my eyes. May isang sliding window sa loob ng kwarto ni Joey though it was opaque the light manages to penetrate.

Nagulat ako ng makita ang kamay ni Joey na nakapulupot pa rin sa katawan ko. He's quite naked and till now yakap niya parin ako. Unable to move freely dahil sa kamay niya I managed to place my head sa unan looking sharply at the ceiling where the elaborative glass chandelier was hang. Sinulyapan ko ang alarm clock na nasa mesa just beside this bed. It was already 8 in the morning. Humihina na nga ang ulan tila pagambon na lang ang nararanasan sa labas. What a night!

I grimaced, thinking what this day could offer nang bigla kong matandaan na may appointment ako sa school. Shit! Inangat ko ang kamay ni Joey slowly upang hindi siya magising, his hands were still cold and soft. I can even feel his pulse on it. Holding his left hand na kaninay naka pulupot sa akin I placed it on his side. I was about to get up nang bigla niyang ilapat ang kanyang kamay sa katawan ko making me ascend back.

Nagpakawala siya ng isang ungol at hinigpitan ang kamay niya sa aking katawan. I winced feeling so irritated on his arms. Sinubukan kong bumangon ulit mula sa kama but I failed his hands was strongly locking my body.

"Joey I need to, I - I need to go" utal ko sa kanya. Ungol lang ulit ang kanyang ginawad sa akin. Pasensya na pero nawawalan na ako ng pasensya. I strongly placed his hand out at tumayo gladly I did it for the second time. Diritso ang lakad ko sa pinto nang marinig ko siyang magsalita

"Where the hell are you going?" Tanong niya.

Hindi ko na siya sinagot at dali daling pumunta sa guest room to pack my things up. Hinablot ko ang bag at diritso lang sa banyo to change.

After a couple of minutes nakapagbihis na ako. I need to go back sa pad para makapagbihis ulit tanging su'ot ko lang ngayon ay ang su'ot ko kahapon na jeans at simpleng shirt. I need to fix myself before going sa school. 11 ang appointment ko kaya kailangan ko ng bilisan.

I went out from the guest room ngunit before I could open the door napasulyap ako sa sliding window dahil sa muling pagbagsak ng malakas na ulan. Isang malakas na hangin ang mababakas kasabay ang pagbugso ng ulan, napatigil ako sa kinatatayuan ko. Sa bagay tama nga si Joey rain could really bring disaster. Days are really unproductive kapag umuulan.

I frantically opened the door at laking gulat ko ng makita ko si Joey na nakaupo na sa couch. Isang tuwalya ang nakasabit sa kanyang katawan samantalang nakaboxer parin siya. Napatigil ako ulit sa kinatatayuan ko as I examine his body. Shit Joey stop the delusion!

"Where are you going?" Bored niyang tanong.

"Sa pad I need to fix myself" plain kong sagot.

Hindi siya umimik. I put on my shoes at maglalakad na sana out from this condo nang bigla siyang nagsalita.

"Hintayin mo ako hatid na kita!"

Natigilan ako sa paglalakad, hinarap ko muna siya bago ako nagsalita. "Wag na Joey I can manage, salamat nga pala at sorry sa abala" hindi ko na hinintay ang pagsagot niya I hurriedly went out from the condo at diritso sa elevator.

Pagpasok sa elevator ay agad kong pinindot ang para sa ground floor. I can now clearly see my reflection as the elevator closed. My eyes were not that tired but still sleepy. I raked my left hand to my hair as I feel every passage of it. Ilang sandali pa ay bumukas na ang elevator.

Diritso akong tumungo sa sa labas. The soil was as if tormented. Plastics at kung ano ano pang basura ang nagkalat sa labas. Busy naman ang mga city volunteers na nililinis ang kalat samantalang malaks pa rin ang ulan.