KAHAPON (BxB)

Chapter 30

Castle

For a few minutes hinayaan ko ang sarili ko, hinayaan ko ang sariling ma proseso ang nangyari, ang kanyang sinabi at ang kanyang mga matang minsay apoy ang binibigay pero ngayo'y tila kalawakan ng mga niyebe sa lamig ng bawat titig.

With so much fear I drop like an iceberg that was about to melt in the linoleum of this gigantic building. A tear was forming but I wouldn't let it fall. Pinagtitinginan na nila ako but I was left hanging. I need to get an answer bakit siya naging ganun. Hindi ako naniniwala na magagawa niya sa akin ang bagay na yon not until it happened, I couldn't believe he uttered those words.

Miss na miss ko na siya, sabik na sabik ako sa kanya hindi ko man maamin sa sarili ay yon ang totoo but then this day went catastrophic again. Hindi ko na alam kung ano ang gagawin.

Umahon ako at tumuwid sa pagkakatayo. I started chewing my lower lip as my eyes welled up with tears. Hindi pwede ang ganito I need to talk to him hindi siya yon, hindi siya ganun, something is bothering him and I need to know it.

Mahigpit pa rin ang pagkakahawak ng mga gwardiya sa akin. The other on my left arm at ang isay sa kabila naman. With all the force left sinubukan kong kumawala. I need to chase Joey. I need to seek an answer kung bakit kailangan niya yong gawin.

Sinubukan kong kumawala pero the two were just stronger and bulkier that there's no chance I could equal their strength hanggang sa isang boses ang nagpahinto sa dalawa.

"Leave him alone"

Titan's voice appeared with so much authority.

"Sir nanggugulo po"

"I said leave him" he reiterated again. Agaran akong binitawan ng dalawa. I felt relief seeing Titan in here. I straightened my body at nilapitan siya. I wipe my eyes, trying not to show any signs of weakness infront of him. Masyado ng kahiyahiya ang ginagawa ko.

"Titan, I need to talk to Joey please hayaan mo akong makausap siya" maluwaluwa kong sa'ad sa kanya.

"Mamaya na tayo magusap follow me" he ordered as I smell pity in his eyes.

Ang kanyang suot na tuxedo ay kawangis ng kanyang mukha masyadong elegante kung pagmamasdan hindi ko tuloy maitago ang hiya sapagkat tila isang ligaw na hayop akong nakawala sa kompanya nila.

Iginiya niya ako sa isa pang elevator. We went inside hanggang sa dumating kami sa ika sampung palapag.

"Good morning sir!"

Panay ang bati ng mga nakakasalubong namin sa kanya sabay tapon ng tingin sa akin probably because they don't know me at all or dahil laganap na ang kahihiyang ginawa ko hanggang sa marating namin ang isang marangyang opisina. It was vast and huge where a swivel chair infront of a carved spanish table was placed at the side. Antiques and greek inspired paintings were placed in each wall perfectly. The vintage decorations were all over at sa kabilang dako ay ang miniature ng kanilang kompanya. Ito na nga siguro ang opisina niya.

"Look, I know you're shock and anger has gotten into you but please hayaan mo muna siya" bungad niya sa akin na siyang lalong nagpahina sa akin.

How could I let him move freely as if nothing happened while i'm here waiting for his mere presence.

"Maging ako'y nabigla sa ginawa niya pero I know he is doing this for you, he's protecting you mas makakabuting maguusap kayo sa ibang araw" he uttered again.

Umupo siya sa mahabang sofa as he let out a sigh. He fulled the glass with water at agad na tumayo upang ibigay sa'kin.

"Salamat!"