His Deceitful Delinquent (Art of Love #1) On going

PROLOGUE

Warning: SPG

I could already hear the loud footsteps of the nearing cops on their way to the hotel's staircase. People inside the hall were in great panic, siren of police cars were piercingly loud outside the hotel. Fvck! My vision was all but blurry, thanks to that con-man. Hindi ko mapapalampas ang ginawa niyang 'to. D*mn him!

Inayos ko ang suot na maskara.

Hindi ko alam kung bakit nakakaramdam ako ng biglaang pag-iinit sa kabila ng kasuotan ko sa gabing iyon. It's a backless red dress.

Pilit kong inaninag ang mga pintuan sa gitna ng umiikot kong paningin. Is it just me? But I could barely count the doors in this floor. One, two. Three doors? Four? Stumbling on my feet, I neared the first door.

Sinubukan kong buksan ang unang pinto gamit ang dalang mga susi ngunit hindi ko iyon kayang mabuksan. D*mn it! Hindi ako nagdala ng mga tauhan ko, tapos ngayon pa mangyayari 'to.

Nilingon ko ang nag-iisang CCTV camera sa palapag na iyon, tumitig ako roon bago bumaling sa aking ginagawa. Siguro ay pinagtatawanan na ako ng lalaking iyon dahil sa katangahan ko.

My chest was pounding so hard because of nervousness when I struggled unlocking the last door. Why did I even got the unidentified master keys? Not even sure if this suite has an emergency passkey. And I thought this passkey could unlock several locks?! I was already screaming drastically in my head as I tried to undo my last choice. This is my only hope. Heck, I'm not stupid enough to jump off this high building, nor see myself rot in prison.

I'd rather die.

Napabuga ako ng hangin nang magtagumpay sa pagbubukas ng pintuan. Wala na akong oras para alamin kong mayroong tao sa loob at agad ko nang isinara ang pintuan nang marinig ang pagkalampag ng mga bagay sa sulok ng koridor.

Sure enough, my CCTV footage in this area would be cleared in any minute.

Agad na bumalot ang katahimikan sa loob ng napasukan kong silid nang tuloyang maisara ang pintuan. Inayos ko ang suot na maskara bago ilibot ang tingin sa buong paligid. It's a masquerade ball and I have to wear a mask, but the mask itself was only covering my eyes and nose.

Napakadilim sa parte ng kinatatayuan ko. Malawak ang silid ngunit wala akong makita dahil sa dilim. Nabaling ang atensyon ko sa direksyon ng kama na tanging natatanglawan ng maliit na ilaw na nanggagaling sa nakabukas na lampshade sa nightstand.

Natuon ang tingin ko sa makapal na kumot nang mapansin ang bahagyang pag galaw mula roon. Natutop ko ang mga labi nang mapagtantong may roon ngang natutulog sa kuwartong iyon. Narinig ko ang mahinang pag hilik nito. A man!

Natigilan ako nang marinig ang sunod-sunod na mga katok ng kong sino sa labas.

The other room.

"These are the police. Our apologies for this interruptions, Mr and Mrs. But in any means could you give us a minute to search your room?"

Nanlaki ang mga mata ko nang marinig ang mga iyon. Oh, crap! Sinuyod ko ng tingin ang buong lugar upang humanap ng mapagtataguan. Agad na tumigil ang aking mga mata sa lalaking walang malay sa mga nangyayari sa paligid niya. Kinagat ko ang mga labi para saktan ang sarili nang dumaan ang isang pilyong ideya.

What the heck am I thinking?!

Oh come on, Odette. Where's the almighty you? And here I thought I would never fall into someone's shitty trap. At nandito ako ngayon sa kuwarto ng may kuwarto.

Natagpuan ko na lang ang aking sarili sa kama ng lalaki. Mabilis kong inalis ang suot na pusod bago gulohin ang mga buhok.

I would still thank God, even if he'd never forgive me for this sin I'm about to commit.

Fine, I'm such a terrible liar.

Hinila ko ang makapal na kumot at iyon na yata ang pinaka nakakahiyang ginawa ko sa buong buhay na iyon. To crash into someone's bed, uninvited.

I bluntly hover on the unconscious man like a foul brute. To admit it was so embarrassing, but kicking someone's privacy was terminus. Crap! Did I have to break in to a virile's room? Has he even wore something underneath?!

My not so innocent mind started to wonder about something else.

Ayukong tumingin sa baba, sa halip ay tumitig ako sa mukha ng lalaki. Saglit kong nakalimutan ang posisyong kinahantungan ko. Napatitig ako sa maamong mukha ng lalaki.

Akala ko ay pinaglalaruan lang ako ng aking mga mata at nagkakamali lang sa nakikita. How come he's here? Ihinatid pa siya ng mga tao ko sa airport kahapon.

"We're coming in!"

Nanginginig ang aking mga kamay nang hawakan ko ang magkabilang pisngi niya at pinagtagpo ang aking mga labi sa kaniyang labi nang marinig iyon. Hindi ko na alam ang ginagawa ko, ang tanging na sa isip ko na lang sa mga oras na iyon ay kung paano mapapaniwala ang mga polisya sa kanilang nakikita. Sa gitna ng dilim ay mapusok kong hinalikan ang lalaki. If feeling this strange feeling caused by him is a sin, kill me now.

Biglang na wala ang mga iniisip kong kagulohan nang maramdaman ang paggalaw ng mga labi niya. He's kissing me back, passionately.

Napasinghap ako nang maramdaman ang paggapang ng kaniyang mga kamay patungo sa beywang ko. Pinigilan ko ang mapaungol nang maglumikot ang mga kamay nito patungo sa slit ng suot kong dress. I couldn't fathom this amorous side of him. My cheeks burned. He hasn't even kissed me in the lips, before.

Sunod ko na lang narinig ay ang malakas na pagbukas ng pinto sa silid na iyon.

"You dumbasses! This is the Presidential suite," one of the police had said.

Nagsalita ang isang boses, "I thought I just saw a woman entered this floor." Sinubukan niyang ibaba ang tono ng kaniyang boses.

"It definitely wasn't her! Leave now, or we'll be dead."

Said the voices, outside the room, but it is the last thing I could think about.

"My apologies Madam, S-Sir..." nanginginig na boses ng isang police. Iyon na lang ang huling na rinig ko mula sa mga ito bago magsara ang pintuan ng kuwartong aking pinasukan.

Mabilis akong napadilat, nang maalala ang totoong pakay sa kuwartong iyon. Habol ko ang hininga nang itinukod ko ang mga kamay sa magkabilang gilid ng lalaki para biglang distansya ang pagitan naming dalawa. Nilingon ko pintuan at nakitang nakasara na iyong muli.

Nais kong magpasalamat dahil sa nalaman ngunit agad iyong nawala sa aking isipan nang maalala ang lalaking mulat na mulat na, sa ibaba ko.

I gulped, unable to looked at him. He was panting heavily, lacking of air because of our mouths meeting. My long blonde hair was cascading to his face. Gabi na ngunit mainit akong pinagpapawisan.

Napaigtad ako nang maramdaman ang paghigpit ng kaniyang pagkakahawak sa beywang ko, and in one swift motion. He was already on top of me.

With blurred vision I focused my eyes to see his face, I stared at him in horror. No, this is not him! My lips parted when I met a greenish-brown orbs, his hazel eyes. Far differently from the brown ones I get to see all my college life.

I tried to get away from his hold but he pinned my hands on the headboard. Fvck! He's too strong! I glared at the daring man on top of me as he lustfully ravished my body, like a hungry lion unto his prey. He's a motherfucking maniac!

The darn man suddenly spoke, "Care to explain how you ended up climbing this bed, tesoro?"

I was so shock and before I could even say anything, he claimed my lips.